Teddy Pendergrass, voluit Theodore DeReese Pendergrass, (geboren 26 maart 1950, Kingstree, South Carolina, V.S.-overleden op 13 januari 2010, Bryn Mawr, Pennsylvania), Amerikaanse rhythm-and-blues zanger die het gladde, Philly soulgeluid van de jaren 1970 belichaamde als leadzanger van Harold Melvin and the Blue Notes voordat hij aan een succesvolle solocarrière begon.
Begonnen als gospelzanger in kerken in Philadelphia, leerde Pendergrass zichzelf drummen en sloot zich in 1969 aan bij de Blue Notes. In 1971 tekende de groep bij de producers Kenny Gamble en Leon Huff van Philadelphia International Records, en een reeks hits volgde. Het gelijknamige debuutalbum van de groep voor Philadelphia International uit 1972 produceerde de singles “I Miss You” en het voor een Grammy genomineerde “If You Don’t Know Me by Now,” en Pendergrass trad toe tot de gelederen van R&B’s elite mannelijke vocalisten. Hoewel hij niet het vocale bereik had van Al Green of de muzikale virtuositeit van Stevie Wonder, bracht Pendergrass een ongebreidelde mannelijkheid in zijn podiumpresentatie. In 1976 begon Pendergrass aan een solocarrière en maakte hij gebruik van zijn bariton-imago, vooral met zijn “ladies only”-concerten. Hij scoorde hits met de singles “I Don’t Love You Anymore” en “Love T.K.O.”
Nadat een auto-ongeluk in 1982 hem verlamd vanaf zijn middel achterliet, leek zijn opnametoekomst twijfelachtig. Maar na een jaar van revalidatie, bracht hij een nieuw album uit dat uiteindelijk goud werd. In 1985 keerde hij terug op het podium en trad op in zijn rolstoel tijdens het Live Aid benefietconcert in Philadelphia. Hoewel hij nooit het succes van zijn vroegere werk evenaarde, bereikten latere singles zoals “Joy” (1988) en “It Should’ve Been You” (1991) de top van de Billboard R&B charts. Hij stopte met opnemen in 2006 en wijdde een groot deel van zijn tijd aan de Teddy Pendergrass Alliance, een liefdadigheidsinstelling die hij oprichtte om anderen te helpen die ruggenmergletsel hadden opgelopen.