George Mortimer Pullman (1831-1897) was niet de eerste die een slaaprijtuig bedacht.
| o | In 1836 nam de Cumberland Valley Railroad een slaaprijtuig in gebruik dat zij de Chambersburg doopte. Deze wagon, met zijn permanente stapelbedden op drie niveaus, vond navolging bij een aantal spoorwegmaatschappijen. |
| o | In 1838 nam de Philadelphia, Wilmington & Baltimore Railroad de eerste wagons in gebruik met converteerbare zitplaatsen voor zowel overdag als ’s nachts. |
| o | In 1843 nam de Erie Railroad, die toen nog maar drie uur heen en weer reed, de “Diamond Cars” in gebruik — zo genoemd omdat het vakwerk in hun zijwanden voorschreef dat de ramen die vorm moesten hebben. Deze wagens werden gebouwd door de John Stephenson Car Company. |
| o | In 1850 beschikte de Baltimore & Ohio over slaaprijtuigen met slaapplaatsen in drie rijen. |
| o | In 1856 bedacht en patenteerde Theodore T. Woodruff de eerste echte slaapwagon met stoelen die in stapelbedden veranderden. De Wason Car Company bouwde in 1857 een prototype dat op verschillende spoorwegen werd ingezet. Tegen de herfst van 1858 had Woodruff 21 wagons in dienst. {2} |
Maar geen van deze wagons stond bekend om zijn comfort. Wat Pullman deed was comfortabele auto’s maken, ze verpakken met de nodige diensten, en ze promoten bij een publiek dat op zoek was naar luxe.
Pullman was al vroeg bij zijn broer Albert in diens meubelmakerij in Albion, NY gaan werken. Hij leerde het vak, maar er waren niet genoeg zaken om beide broers te onderhouden, en George moest ander werk zoeken. Rond die tijd werd het Erie-kanaal door het gebied verbreed en George nam een contract om een aantal gebouwen van de rand van het oude kanaal naar de rand van het nieuwe kanaal te verplaatsen.
In 1855 verhuisde hij naar Chicago, waar hij naam maakte met het optrekken van huizen uit het moeras waarop de stad was gebouwd en waarin zij wegzakte. Tijdens een bezoek aan New York richtte Pullman samen met een goede vriend, staatssenator Benjamin Field (1816-1876), een bedrijf op om bielzen van een verbeterd ontwerp te bouwen en te exploiteren. Field had eerder een bedrijf opgericht dat slaaprijtuigen voor de New York Central bouwde en exploiteerde, maar Pullman vond dat ze het beter konden. {2}
Ze benaderden de Chicago and Alton Railroad met een prospectus voor een slaaprijtuig en kregen twee van de nieuwste rijtuigen op het terrein toegewezen: no. 9 en nr. 19. Deze rijtuigen waren 44′-1″ over einddorpels en 10′-5½” breed bij de dakrand. Ze hadden bijna platte daken en 15 enkele ruiten, en reden op vierwielige draaistellen. {2}
Pullman huurde een vakman in de Alton winkels, die een paar arbeiders inhuurde, en in de volgende vier maanden – zonder ook maar een blauwdruk – maakten zij de eerste “Pullman” wagons. Deze wagons hadden tien “secties”, elk met een onderste en een bovenste geboorte. Het systeem om de bovenverdieping te laten zakken was iets anders dan Woodruffs patent. De bedden waren voorzien van matrassen en een deken, maar geen lakens of kussenslopen. Overal was kersenhout gebruikt, en de wastafels hadden marmeren bladen. De stoelen waren bekleed met rood pluche, maar er was geen vloerbedekking.
Pullman’s eerste echte slaaprijtuig – een verbouwd Chicago & Alton rijtuig.
De ene bron zegt dat ze $1.000 per wagon hebben uitgegeven, terwijl een andere bron zegt dat ze in totaal $8.000 hebben uitgegeven (misschien inclusief de oorspronkelijke kosten van de wagons?). De auto’s werden uitgeprobeerd op de Alton met redelijk, zo niet groot succes, en een derde werd al snel toegevoegd. Gewapend met dit succes ging Field door met het bouwen en plaatsen van bielzen op verschillende westerse spoorwegen, maar Pullman besloot de goudkoorts te volgen naar Colorado.{3}
Daar begon hij goud te delven in het stadje Russell Gulch boven Central City, exploiteerde een vrachtbedrijf en hield een winkel in Central City, onder de naam Lyon, Pullman & Company. Met zakenpartners uit Colorado en Chicago bouwde hij een ranch van 1.600 acre die een belangrijke stopplaats werd tussen Denver en Central City. Het werd bekend als “Pullman’s Switch”, omdat het diende als een plaats waar men teams kon wisselen van een vermoeide groep dieren naar een verse groep voordat men de lange klim naar de bergen maakte.
Pullman floreerde tijdens zijn jaren in Colorado, niet vanwege zijn goudoperaties, die hem slechts een kostendekkend loon opleverden, maar vanwege zijn zakelijke ondernemingen. In 1863 keerde Pullman terug naar Illinois met meer dan 20.000 dollar (wat tegenwoordig overeenkomt met meer dan een kwart miljoen dollar), klaar om te beginnen met de bouw van zijn beroemde treinwagons.
 |
Tekening van U.S. Patent 42,182 getiteld “Improvement in Sleeping Cars,” verleend aan Ben Field en George M. Pullman 5 april 1864. (Klik op foto voor vergroting.) |
Terwijl Pullman in Colorado was, had Field een extra slaaprijtuig voor de Alton gebouwd en had nu een contract voor nog eens vier.
In juli 1863 leverden Field en Pullman een 58′-0″ wagon af, gebouwd door de Wason Car Company. Het had 14 secties met een stateroom aan elk uiteinde. Overdag zag het eruit als een salon met sofa’s aan elke kant. Maar ’s nachts schoven de sofa bodems uit de muur, de rugleuningen werden neergeklapt, de bovenste kooien werden neergelaten, en damasten gordijnen werden over de secties getrokken, zodat er een gangpad van 36″ tussen de secties overbleef. Er was linnengoed zoals in een eersteklas hotel. De wagon met 56 zitplaatsen reed op vier vierwielige draaistellen, waardoor de zijwaartse speling bijna nihil was. Hij droeg de naam Springfield, ter ere van Wason’s geboortestad Massachusetts. {4}
Pullman “Palace”-rijtuigen waren voorzien van pluche bekleding, ruime verlichting, en sierlijk versierde interieurs.
Volgende