Święty Jerome

Zanim stał się znany jako Święty Jerome, nosił imię Euzebiusz Sophronius Hieronymus. Urodził się około 342 roku n.e., w Stridonie, w Dalmacji. Dziś miasto, które przestało istnieć w czasach Jerome’a, znajdowałoby się prawdopodobnie w Chorwacji lub Słowenii.

Młody Jerome został wykształcony przez Aeliusa Donata, który był słynnym rzymskim gramatykiem. Od niego młody Jerome nauczył się łaciny i greki. Niewiele więcej wiadomo o jego dzieciństwie, poza tym, że jego rodzice byli prawdopodobnie zamożni i chrześcijańscy. Mimo ich wysiłków, by właściwie wychować Jerome’a, zachowywał się on tak, jak chciał.

Około 12 roku życia Jerome udał się do Rzymu, by studiować gramatykę, filozofię i retorykę. Jest prawdopodobne, że ze względu na swoje wykształcenie w dziedzinie retoryki, mógł rozważać karierę prawniczą. Jak sam przyznaje, szybko zapomniał o swojej moralności. Kiedy nie studiował, Jerome szukał przyjemności. W szczególności uganiał się za kobietami, chociaż wiedział, że jego zachowanie jest złe.

Aby złagodzić poczucie winy, które często odczuwał po tym, co się stało, Jerome odwiedzał krypty w Rzymie i wyobrażał sobie, że jest w piekle. Robił to w każdą niedzielę, mimo że nie był chrześcijaninem. Jerome’owi udało się przestraszyć samego siebie, ale nie zmienić swoich zachowań.

Na szczęście Jerome miał za towarzysza Bonozusa, który był chrześcijaninem. Jego wpływ jest częścią tego, co przekonało Jerome’a, by został chrześcijaninem i zmienił swoje postępowanie na lepsze.

W roku 366 lub około tego roku Jerome postanowił zostać chrześcijaninem i został ochrzczony przez papieża Liberiusza.

Zainteresowany sprawami teologicznymi, Jerome odłożył na bok sprawy świeckie, by zająć się sprawami wiary. Udał się z Bonosusem do Trewiru, gdzie znajdowały się szkoły, w których mógł zdobyć wykształcenie kościelne.

W 370 r. udał się w podróż w pobliże domu, trafiając do klasztoru w Akwilei. Walerian, który przyciągał największe umysły chrześcijaństwa. Podczas pobytu w Akwilei Jerome poznał Rufina i obaj mężczyźni zaprzyjaźnili się. Rufinis był mnichem, który zyskał sławę dzięki swoim tłumaczeniom greckich dzieł na łacinę. Sam Jerome rozwijał swoje umiejętności jako tłumacz, które rozwinął podczas pobytu w rzymskich katakumbach, tłumacząc napisy na grobowcach.

Po pobycie w Akwilei Jerome udał się do Treves w Galii, gdzie zaczął tłumaczyć książki na własny użytek. Jego celem było stworzenie osobistej biblioteki.

Po pewnym czasie spędzonym w Galii, powrócił do Akwilei w 373 roku. W tym czasie Jerome i jego przyjaciel Bonosus mieli zatarg i postanowili się rozstać. Bonosus wyruszył na wyspę na Adriatyku, gdzie przez pewien czas żył jako pustelnik.

Cześć czytelnicy, wygląda na to, że często korzystacie z Catholic Online; to świetnie! Trochę niezręcznie o to prosić, ale potrzebujemy Waszej pomocy. Jeśli już złożyliście datki, szczerze dziękujemy. Nie jesteśmy akwizytorami, ale jesteśmy zależni od datków w wysokości średnio 14,76$, a mniej niż 1% czytelników daje datki. Jeśli ofiarujecie nam tylko $5.00, czyli tyle ile wynosi cena Waszej kawy, Katolicka Szkoła Online będzie mogła nadal prosperować. Dziękujemy. Help Now >

Jerome podróżował na wschód, kierując się do Antiochii przez Ateny.

W 374 r. Jerome w końcu dotarł do Antiochii, po zrobieniu kilku długich postojów po drodze. Będąc w tym mieście, Jerome zaczął pisać swoje pierwsze dzieło, „O siedmiu pobiciach”.

W tym samym roku, choroba uczyniła Jerome’a chorym, pozbawiając życia niektórych z jego towarzyszy. Nie wiadomo, jaka choroba była za to odpowiedzialna, ani czy inne choroby zabrały jego przyjaciół. W czasie choroby Jerome miał wizje, które uczyniły go jeszcze bardziej religijnym.

Jerome udał się na pustynię, aby żyć przez cztery lata, żyjąc jako pustelnik na południowy zachód od Antiochii. W tym czasie często chorował.

Po wyjściu z pustelni Jerome został szybko uwikłany w konflikty wewnątrz Kościoła w Antiochii. Nie było to coś, z czym Jerome chciał być kojarzony. Jerome dał jasno do zrozumienia, że nie chce zostać księdzem, wolałby raczej zostać mnichem lub pustelnikiem. Jednak urzędnicy kościelni w Antiochii, a także papież Damazjusz chcieli, by przyjął święcenia. Jerome ustąpił pod warunkiem, że nie będzie musiał pełnić żadnej posługi i będzie mógł kontynuować życie monastyczne. Został więc wyświęcony.

Wykorzystując w pełni swoją wolność jako kapłana, Jerome udał się do Konstantynopola, gdzie studiował u św. Grzegorza z Nazjanzu, który cieszył się sławą wielkiego teologa.

Po opuszczeniu Konstantynopola przez św. Grzegorza w 382 r. Jerome udał się do Rzymu na sobór Kościoła i spotkał papieża Damazego. Po soborze papież Damazjusz zatrzymał Jerome’a w Rzymie i uczynił go swoim sekretarzem.

Służąc jako sekretarz papieża, Jerome propagował ideał ascezy wśród wszystkich wokół siebie. Do tej grupy należały kobiety z miasta Rzymu, które chciały prowadzić święte życie.

Papież Damazjusz zmarł w 384 roku, co naraziło Jerome’a na krytykę i kontrowersje. Jerome był sarkastycznym człowiekiem o wielkim poczuciu humoru. Stał się niepopularny z powodu swojej postawy i zyskał wielu wrogów. Gdy papież Damazjusz żył, mógł chronić Jerome’a przed krytyką, ale teraz Jerome musiał stawić czoła zemście wrogów, których sobie narobił. Zarówno prominentni poganie, którym nie podobało się jego krzewienie wiary, jak i współchrześcijanie, którym brakowało jego dowcipu, atakowali go złośliwymi plotkami. Wśród plotek znalazły się oskarżenia, że zachowywał się niewłaściwie z kobietą, którą dziś znamy jako Paulę. W tamtym czasie była ona jedną z jego uczennic w ascezie.