Kiedy w końcu usiadłem do lektury tego klasyka, nie byłem pod wrażeniem.
I… rady na początkowych stronach są dokładnie takie, jakich się spodziewasz.
Uwierz, że możesz osiągnąć sukces, a osiągniesz.
Dzięki, David. Usypiasz mnie – dzięki za przypomnienie o pozytywnym myśleniu, ale wracam do oglądania Shark Tank (i pewnie więcej się nauczę z tego programu niż z Twoich męczących porad).
Ale obiecałem sobie, że skończę tę książkę…
Więc, kolejna część? Niewiele lepiej.
Wylecz się z excusitis. Yup, got it.
Następny?
Buduj pewność siebie i niszcz strach. Dzięki ustawieniu strachu przez Tima Ferrissa, jestem dobry.
Potem,
Think Big. Ok, może w końcu dochodzimy do mięsa i ziemniaków.
Ale nie. Jeszcze nie.
Po preambule, której celem jest napompowanie cię, Schwartz w końcu przechodzi do bardziej interesujących części swojej 302-stronicowej książki.
Poniżej znajdziesz niektóre z kluczowych lekcji (z WIELU zapakowanych w tego potwora):
Kiedyś byłem na farmie i zbierałem jabłka i dynię. Kiedy podszedłem do płacenia, zdałem sobie sprawę, że nikt za mną nie stoi. Nie musiałem się spieszyć; farmer, który pełnił rolę kasjera, patrzył mi prosto w oczy i uśmiechał się. Ocknąłem się, pogawędziłem z nim i pośmiałem się, zamiast wyrzucać pieniądze i oddalać się (winię Nowy Jork za wspieranie mojej tendencji do prześlizgiwania się obok interakcji międzyludzkich tak szybko, jak to możliwe).
To była odrobina słońca w moim dniu.
Teraz po prostu muszę wnosić to do wszystkiego, co robię.
Schwartz radzi, abyś traktował ludzi tak dobrze, jak tylko potrafisz, niezależnie od tego, czy zajmujesz stanowisko kierownicze, czy jesteś na samym dole totemu.
Dawaj każdemu kredyt zaufania, miej cierpliwość i pamiętaj, że w głębi duszy większość ludzi jest dobra. Daj ludziom piękno łaski.
Zawsze staram się pamiętać o efekcie Pigmaliona: Ludzie wzniosą się do Twoich oczekiwań (więc ustaw je wysoko!).
Inną wskazówką jest szczodrość w rozmowie.
Jak to ujął Schwartz:
„Nie ma lepszego sposobu na to, aby ludzie Cię polubili, niż zachęcenie ich do rozmowy z Tobą.”
Powinieneś dążyć do tego, aby Twój partner do pogawędki mówił więcej niż Ty. To działa absolutne cuda w wywiadach, randkach przy kawie, romantycznych randkach i z rodziną. Ludzie lubią cię bardziej, im więcej dostają do mówienia o sobie. Więc zadawaj pytania, bądź ciekawy i jak mówi Schwartz, bądź człowiekiem.
Myślenie, że jest to możliwe, sprawia, że tak jest
Wiara pozwala dostrzec drogi do sukcesu
„Uwierz, że można to zrobić. Kiedy wierzysz, że coś można zrobić, Twój umysł znajdzie sposoby, aby to zrobić. Wiara w rozwiązanie opłaca drogę do rozwiązania.”
Schwartz używa przykładu z klasy, aby zilustrować ten punkt. Kazał swoim uczniom zastanowić się nad wszystkimi sposobami zakończenia systemu więziennictwa w ciągu określonej liczby lat. W ciągu kilku minut klasa przeszła od wyłapywania wszystkich minusów zamknięcia więzień do wymyślania kreatywnych, innowacyjnych rozwiązań. Najtrudniejszą częścią ćwiczenia, pisze Schwartz, było uspokojenie uczniów, aby zakończyć eksperyment myślowy, ponieważ ludzie karmili się nawzajem swoją twórczą energią rozwiązywania trudnego problemu.
Założenie, że pozornie niemożliwy cel jest możliwy, jest wykorzystywane przez wielu współczesnych autorów zajmujących się rozwojem osobistym. Na przykład Tim Ferriss używa go, kiedy opisuje wyzwania komfortu, gdzie prosi swoich czytelników, aby spróbowali zarobić X pieniędzy w określonym czasie.
Gdy zmieniasz myślenie z „to może być możliwe” na „jak to osiągnąć?”, twój umysł natychmiast przystępuje do pracy, aby znaleźć sposób na realizację twojej misji.
Przykładem z mojego życia był mój cel nauczania jogi, kiedy jeszcze byłem w wojsku. Po zmianie z pragnienia bycia nauczycielem jogi, na uświadomienie sobie, że chcę uczyć przed końcem roku, znalazłem wiele dróg do sukcesu.
Obudziłem się o 4 rano i uczyłem jogi mobilności na siłowni Crossfit, zanim musiałem udać się na posterunek. Uczyłem kolegów z obsługi jeden dzień w tygodniu w ośrodku sportowym na posterunku, a w weekendy zastępowałem kilka lokalnych studiów. I made it happen once I turned the thought into, I’m finding a way to make it happen.
Ignore the Haters
Super prosta rada, ale zawsze mądra, aby przypomnieć sobie: Jeśli ktoś jest dołkiem, plotkarzem, naysayerem lub po prostu zwykłym wrednym, zignoruj go.
Zmień temat, odejdź lub po prostu przytaknij i powiedz: „Och, widzę.” W przypadku ludzi, od których nie możesz uciec w pracy, Ask a Manager ma kilka dobrych rad.
Gdy chodzi o twoją rodzinę, pamiętaj, że nawet najbardziej zaawansowani z nas się z tym zmagają. Jak powiedział Ram Dass:
„Jeśli myślisz, że jesteś oświecony, idź i spędź tydzień ze swoją rodziną.”
Na koniec dnia, jeśli możesz spędzić 80% swojego czasu z pozytywnymi (lub nawet neutralnymi), wspierającymi ludźmi, jesteś złoty.
One Step At a Time
Ta historia utkwiła mi w pamięci.
Schwartz ilustruje punkt, w którym każde duże przedsięwzięcie wymaga powtórzenia małych, pozornie prostych przedsięwzięć, następującym przykładem.
Z rozdziału 12:
Eric Sevareid, autor i korespondent, donosił w Reader’s Digest w 1957 roku:
„Podczas II wojny światowej ja i kilku innych musieliśmy skoczyć na spadochronie z uszkodzonego wojskowego samolotu transportowego do górzystej dżungli na granicy Birmy i Indii. Minęło kilka tygodni, zanim dotarła do nas zbrojna ekspedycja ratunkowa, a potem rozpoczęliśmy bolesny, mozolny marsz „na zewnątrz” do cywilizowanej Inidy. Czekała nas 140-milowa wędrówka przez góry, w sierpniowym upale i monsunowych deszczach.
W pierwszej godzinie marszu wbiłem sobie gwóźdź w but głęboko w stopę; do wieczora na obu stopach miałem krwawiące pęcherze wielkości kawałka 50 centów. Czy dam radę przejść 140 mil? Czy inni, niektórzy w gorszym stanie niż ja, mogliby pokonać taki dystans? Byliśmy przekonani, że nie. Ale mogliśmy się dostać na ten grzbiet, mogliśmy zatrzymać się na noc w najbliższej przyjaznej wiosce. I to, oczywiście, było wszystko, co musieliśmy zrobić…
Kiedy zrezygnowałem z pracy i dochodów, by podjąć się napisania książki liczącej ćwierć miliona słów, nie mogłem znieść tego, że mój umysł zaprząta cały zakres projektu. Z pewnością porzuciłbym to, co stało się moim najgłębszym źródłem zawodowej dumy. Starałem się myśleć tylko o następnym akapicie, nie o następnej stronie, a już na pewno nie o następnym rozdziale. I tak przez sześć miesięcy nie robiłem nic innego, jak tylko zapisywałem jeden akapit za drugim. Książka 'napisała się sama'.”
Shwartz mówi, że „postęp robi się krok po kroku. Dom buduje się po jednej cegle na raz. Mecze piłki nożnej wygrywa się po jednym zagraniu… Każde wielkie osiągnięcie to seria małych osiągnięć.”
Aby spełnić swoje marzenia, musisz podjąć działanie, ale nie powinno ono być wielkie.
Dla mnie jest to siedzenie na tyłku i pisanie tak często, jak tylko mogę; albo zapisanie się na kurs, który uczyni mnie lepszym, i faktycznie ukończenie go i pełne uczestnictwo.
Dla Ciebie może to oznaczać zabezpieczenie nazwy domeny, założenie swojej pierwszej strony internetowej i uruchomienie pierwszego produktu.
Albo może to pójście do sklepu spożywczego, kupienie zdrowej żywności na tydzień i zrobienie jednego zdrowego posiłku. A potem kolejny, i kolejny.
Cokolwiek jest Twoim celem, możesz zrobić jeden krok naprzód w jego kierunku, prawdopodobnie już teraz (odwróć wzrok od Internetu i idź, idź, idź!).
Do More, Not Less (But Take Time to Think)
Ta fraza, zapisana w książce (i opublikowana na moim Twitterze kilka miesięcy temu), jest od dawna ulubioną maksymą:
Jeśli chcesz, żeby coś zostało zrobione, poproś zajętą osobę, żeby to zrobiła
Widzę, jak to się wszędzie rozgrywa: w pracy, to osoba, która już nosi pięć kapeluszy, jest proszona o zaplanowanie przyjęcia świątecznego, zamówienie wizytówek dla wszystkich w firmie, naprawienie strony docelowej i wzięcie udziału w konferencji w ostatniej chwili, jak również zajęcie się codziennymi obowiązkami, podczas gdy osoba z jedną rolą, która pracuje ściśle od 10 do 17, nie udaje się zrealizować jednej rzeczy na swoim talerzu.
W wojsku było to samo. Osoba w sklepie operacyjnym S-3, która pracowała w najbardziej szalonych godzinach, a mimo to znalazła czas na trening, spotkanie z rodziną i pomoc w mentorowaniu młodszym żołnierzom, była osobą do pomocy w zarezerwowaniu zasięgu, rozwiązaniu problemu finansowania i zorganizowaniu podróży i szkoły dla mnie i moich żołnierzy. Tymczasem starszy sierżant, który siedział w kącie z laptopem i jednym obowiązkiem, jakoś nie zdołał wykonać swojego jednego zadania na czas lub zgodnie ze standardami.
Z przyjaciółmi zauważyłem, że jestem w stanie konsekwentnie koordynować czas w naszych kalendarzach, aby dostać kolację, drinki lub nadrobić zaległości z ludźmi, którzy mają najwięcej na talerzu: wiele miejsc pracy, szalone godziny pracy, kwitnące projekty poboczne, spójną rutynę ćwiczeń i skomplikowane sytuacje rodzinne.
Ci, którzy nie pracują na pełen etat, nie mają żadnych zajęć pobocznych, żadnego regularnego hobby czy praktyk, ani żadnych prawdziwych terminów, są tymi, którzy odwołują spotkania, nie realizują ich i nigdy nie robią postępów w osiąganiu swoich osobistych celów.
Bycie zajętym zmusza cię do bezwzględnej efektywności i ustalania priorytetów.
W moim życiu osobistym odkryłam, że moja zdolność do załatwiania spraw wzrasta w miarę jak dodaję obowiązki, projekty, zajęcia i hobby do mojego talerza.
Nawet Jennifer Lawrence się z tym zgadza:
„Kiedy nie pracuję, jestem najbardziej leniwą osobą. Mogę dosłownie leżeć na kanapie i oglądać telewizję przez 15 godzin.”
Tylko Ty znasz swoją wydolność, ale zawsze radziłbym dodać więcej przed zabraniem. Przynajmniej możesz się rozciągnąć i odkryć, że jesteś w stanie zrobić znacznie więcej niż myślałeś. Objętość przynosi również potrzebę zaprzestania marnowania czasu na głupie rzeczy. Dla mnie są to media społecznościowe i niekończące się czytanie przypadkowych artykułów w internecie. Kiedy mam pełen talerz pracy, freelancingu, nauczania jogi, wolontariatu, przygotowywania posiłków i działań społecznych, przestaję marnować czas na niespełniające oczekiwań pierdoły.