W Biblii jest niezliczona ilość wersetów, które mówią o doświadczeniu misyjnym. Istnieje wiele powodów, dla których możesz poszukiwać zbioru fragmentów o misjach. Być może jesteś Kościołem wspierającym, który szuka biblijnych podpowiedzi do modlitwy za swoich misjonarzy. Być może jesteś rodzicem lub przyjacielem misjonarza, który zmaga się z problemami i szukasz biblijnej zachęty, aby go wysłać. Być może sam jesteś misjonarzem i po prostu potrzebujesz usłyszeć od Pana poprzez Jego słowo.
Na szczęście, cokolwiek Bóg wzywa nas do zrobienia, dostarcza nam środków do tego. Tak jak Bóg powołuje misjonarzy, tak też przemawia do nich przez całe Pismo Święte.
W tym wpisie naszym celem jest rozpakowanie kolekcji wersetów biblijnych istotnych dla misjonarzy, aby zachęcić, wyjaśnić, umocnić i zainspirować pracowników ewangelii w różnych kulturach, posłanych z kościoła w każdym wieku.
Służba Panu w misjach
Biblia mówi o misjach jako o służbie dla Boga. Głoszenie ewangelii narodom jest zawsze naturalnym owocem chrześcijańskiego uwielbienia. Samo stworzenie pragnie usłyszeć głoszoną ewangelię. Narody, tak zagubione, że nawet nie widzą swojego zagubienia, głęboko potrzebują Bożego miłosierdzia w postaci misjonarzy, którzy przyniosą im ewangelię, przyniosą im nadzieję i przyniosą im przesłanie o Chrystusie, aby Bóg mógł działać w sercach ich ludzi.
Misje nie są projektem próżności i nie są pracą dozorcy w ministerstwie. Jest to klejnot koronny chrześcijańskiego kultu – rodzaj służby, w której Dawid się zachwyca, którą Chrystus nakazuje i dla której Apostoł Paweł nieustannie pracuje: „Pamiętacie bowiem, bracia, naszą pracę i trud: pracowaliśmy w nocy i we dnie, abyśmy nie byli ciężarem dla nikogo z was, gdy głosiliśmy wam ewangelię Bożą” (1 Tesaloniczan 2:9).
Psalm 96:1-3:
„Śpiewajcie Panu pieśń nową; śpiewajcie Panu, cała ziemio. Śpiewajcie Panu, chwalcie Jego imię, głoście Jego zbawienie dzień po dniu. Ogłaszajcie Jego chwałę wśród narodów, Jego wspaniałe czyny wśród wszystkich ludów.”
1 Księga Samuela 12:24:
„Lecz bójcie się Pana i służcie Mu wiernie z całego serca; rozważcie, jak wielkie rzeczy uczynił dla was.”
Jeremiasz 20:9:
„Gdybym powiedział: „Nie będę go wspominał ani mówił więcej w jego imieniu”, jest w moim sercu jakby ogień gorejący zamknięty w moich kościach, a ja jestem zmęczony trzymaniem go w sobie, i nie mogę.”
Mk 10:45:
„Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.”
Dzieje Apostolskie 4:19-20:
„Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli im: Czy słuszne jest w oczach Boga słuchać was raczej niż Boga, musicie osądzić, bo nie możemy nie mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy.”
Galatów 6:9:
„Nie znużmy się w czynieniu dobrze, bo we właściwym czasie zbierzemy plon, jeśli nie ustąpimy.”
1 List Piotra 4:10:
„Każdy z was niech używa każdego daru, jaki otrzymał, aby służyć innym, jako wierny szafarz łaski Bożej w różnych jej formach.”
Boski specjalny cel dla misjonarzy
Misje były pierwotnym Bożym planem dla ogrodu Eden: „I pobłogosławił im Bóg. I rzekł do nich Bóg: 'Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, napełniajcie ziemię i czyńcie ją sobie poddaną'” (Rdz 1:28). Adam i Ewa mieli za zadanie rozszerzać królestwo Boże. Po ich upadku w grzech, mimo że świat się zmienił, wizja Boga się nie zmieniła.
Dlatego odnawia On swoją wizję poprzez Abrahama: „Wtedy Pan powiedział do Abrama: 'Wyjdź z twojej ziemi, z twojego rodu i z domu twego ojca do ziemi, którą ci wskażę. I uczynię z ciebie wielki naród, i będę ci błogosławił, i uczynię twoje imię wielkim, tak że będziesz błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy cię błogosławią, a tego, który cię znieważa, przeklnę; i w tobie będą błogosławione wszystkie rodziny ziemi” (Rdz 12,1-3). Jaki jest ostateczny cel Bożego planu realizowanego przez Abrama? „W tobie będą błogosławione wszystkie rodziny ziemi”.
Praca misyjna zawsze była szczególna dla Boga. Bóg zawsze był zasadniczo kierowany misyjnym sercem. Dlatego, kiedy powołuje misjonarzy do wykonywania swojej pracy, powołuje ludzi do udziału w pracy, która napędzała historię Bożej pracy na świecie od Edenu po dzień dzisiejszy.
Te wersety pomagają nam lepiej zrozumieć misyjne serce samego Boga i powód, dla którego praca misyjna jest dla Niego wyjątkowa.
Przysłów 19:21:
„Wiele jest planów w sercu człowieka, lecz zwycięża zamiar Pana.”
Jeremiasz 1:5:
„Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię i zanim się urodziłeś, poświęciłem cię; ustanowiłem cię prorokiem dla narodów.”
Mateusza 24:14:
„A ta ewangelia o królestwie będzie głoszona na całym świecie na świadectwo wszystkim narodom, a wtedy nadejdzie koniec.”
Mt 25:40:
„Król odpowie: 'Zaprawdę, powiadam wam: Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili'.”
Mateusz 28:19-20:
„Idźcie więc i czyńcie uczniami wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, i ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A Ja na pewno jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.”
Mk 6:7:
„I przywołał dwunastu i zaczął ich rozsyłać po dwóch, i dał im władzę nad duchami nieczystymi.”
Łk 10:1-2:
„Po tym Pan wyznaczył siedemdziesięciu dwóch innych i wysłał ich przed sobą, po dwóch, do każdego miasta i na każde miejsce, dokąd sam miał się udać. I rzekł do nich: Żniwo wprawdzie obfite, ale robotników mało. Dlatego módlcie się gorąco do Pana żniwa, aby wyprawił robotników na swoje żniwo.”
Dzieje Apostolskie 1:8:
„Lecz wy otrzymacie moc, gdy Duch Święty zstąpi na was, i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.”
Dz 13,47:
„Tak bowiem nakazał nam Pan, mówiąc: Uczyniłem was światłem dla pogan, abyście nieśli zbawienie aż po krańce ziemi.”
Rzymian 10,13-15:
„Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, będzie zbawiony. Jakże więc będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli? I jak mają uwierzyć w Tego, o którym nigdy nie słyszeli? I jak mają usłyszeć, jeśli ktoś nie głosi? I jak mają głosić, jeśli nie zostaną posłani? Jak napisano: „Jakże piękne są stopy tych, którzy głoszą dobrą nowinę!””
Objawienie 14:6:
„Potem ujrzałem innego anioła, lecącego wprost nad głową, z odwieczną ewangelią, aby ją głosić tym, którzy mieszkają na ziemi, każdemu narodowi i plemieniu, i językowi, i ludowi.”
Misje jako akt miłości
Praca misyjna jest rozszerzeniem Bożej miłości do świata przez Kościół na konkretnych ludzi, na wzór Chrystusa: „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16)
Bóg chce, abyśmy wiedzieli – czy to wspierając misjonarzy, czy rozważając pracę misyjną, czy też aktywnie pracując na polu misyjnym – że misje to nie tylko nawracanie, rozszerzanie królestwa, czy wzrastanie kościoła. Wszystko to jest bardziej formalnym wyrazem miłości Boga do Jego ludu i nigdy nie powinniśmy tracić tego z oczu, bez względu na to, jaką rolę odgrywamy w realizacji Bożego pragnienia przyprowadzenia narodów do Chrystusa.
Mk 5:19-20:
„A on nie pozwolił mu, lecz rzekł do niego: 'Idź do domu, do swoich przyjaciół i powiedz im, jak wiele Pan uczynił dla ciebie i jak się nad tobą zmiłował'. A on odszedł i zaczął głosić w Dekapolu, jak wiele Jezus uczynił dla niego, i wszyscy się dziwili.A on nie pozwolił mu, lecz rzekł do niego: 'Idź do domu, do swoich przyjaciół i powiedz im, jak wiele Pan uczynił dla ciebie i jak się nad tobą zmiłował'. A on odszedł i zaczął głosić w Dekapolu, jak wiele Jezus uczynił dla niego, i wszyscy się dziwili.”
Mk 16:15:
„I rzekł do nich: 'Idźcie na cały świat i głoście ewangelię całemu stworzeniu'.”
J 13:34:
„Przykazanie nowe daję wam: Miłujcie się wzajemnie. Jak Ja was umiłowałem, tak i wy winniście się wzajemnie miłować.”
Rzymian 12:9-13:
„Miłość musi być szczera. Nienawidźcie tego, co złe, a trzymajcie się tego, co dobre. Bądźcie sobie wzajemnie oddani w miłości. Czcijcie jedni drugich ponad siebie. Niech nigdy nie braknie wam gorliwości, lecz zachowujcie duchowy zapał, służąc Panu. Bądźcie radośni w nadziei, cierpliwi w utrapieniu, wierni w modlitwie. Dzielcie się z ludem Bożym, który jest w potrzebie. Praktykujcie gościnność.”
1 List do Koryntian 6:19:
„Jeśli bowiem głoszę ewangelię, to nie daje mi to powodu do chluby. Albowiem konieczność jest na mnie nałożona. Biada mi, gdybym nie głosił ewangelii!”
Boża ochrona misjonarzy
Powtórzonego Prawa 31:6:
„Bądźcie silni i odważni. Nie bój się ich ani nie lękaj, bo to Pan, Bóg twój, idzie z tobą. Nie opuści cię ani nie porzuci.”
2 Księga Samuela 22:3-7:
„Mój Bóg jest moją skałą, w której się schronię, moją tarczą i rogiem mojego zbawienia. On jest moją twierdzą, moją ucieczką i moim wybawcą – od gwałtownych ludzi mnie wybawia. Wołałem do Pana, który jest godzien chwały, i zostałem wybawiony od moich wrogów. Fale śmierci zawirowały wokół mnie, potoki zniszczenia ogarnęły mnie. Sznury grobu zwinęły się wokół mnie, sidła śmierci mnie dopadły. W moim strapieniu wołałem do Pana, wołałem do mojego Boga. Ze swej świątyni usłyszał mój głos, moje wołanie doszło do jego uszu.”
Psalm 34:19:
„Sprawiedliwy może mieć wiele utrapień, lecz Pan wybawia go od nich wszystkich.”
Psalm 121:8:
„Pan będzie czuwał nad twoim przyjściem i odejściem teraz i na wieki wieków.”
1 List do Koryntian 9:14:
„Tak samo Pan nakazał, aby ci, którzy głoszą ewangelię, utrzymywali się z ewangelii.”
Powołanie
Zostanie misjonarzem nie jest jak zostanie księgowym. Bóg powołuje misjonarzy w wyjątkowy, opatrznościowy sposób – „powołanie”, jeśli wolisz. Jeśli ewangelia jest sercem kościoła, które utrzymuje krew życiową płynącą do jego członków, to misjonarze są systemem naczyniowym, który doprowadza tę krew do każdego organu, każdego przydatku, każdego centymetra skóry na świecie. Bijące serce nic nie znaczy bez reszty systemu naczyniowego: „Jakże więc będą wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? I jak mają uwierzyć w Tego, o którym nigdy nie słyszeli? I jak mają usłyszeć, jeśli ktoś im nie głosi?” (Rz 10, 14)
Misjonarze mogą zastanowić się nad naturą Bożego wezwania w ich życiu poprzez czytanie tych wersetów biblijnych. Poproś Boga, aby napełnił twoje serce jasnym i pewnym poczuciem kierunku, geografii i sercem do wykonywania konkretnej pracy w konkretnej grupie ludzi.
Izajasz 65:1:
„Byłem gotów, aby mnie szukali ci, którzy o mnie nie prosili; byłem gotów, aby mnie znaleźli ci, którzy mnie nie szukali. Powiedziałem: 'Oto jestem, oto jestem' do narodu, który nie został wezwany moim imieniem.”
J 15:16:
„Nie wyście mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i aby owoc wasz trwał, aby o cokolwiek byście prosili Ojca w imię moje, dał wam to.”
1 Kor 1:9:
„Wierny jest Bóg, przez którego zostaliście powołani do społeczności Syna jego, Jezusa Chrystusa, Pana naszego.”
1 List do Koryntian 1:28-29:
„Bóg wybrał to, co niskie i wzgardzone na świecie, nawet to, czego nie ma, aby zniweczyć to, co jest, aby żaden człowiek nie mógł się chlubić przed Bogiem.”
Efezjan 4:4:
„Jedno jest ciało i jeden Duch – tak jak wy zostaliście powołani do jednej nadziei, która należy do waszego powołania.”
Filippiany 3:14:
„Dążę do celu, do nagrody, jaką jest wzniosłe powołanie Boże w Chrystusie Jezusie.”
1 List do Tesaloniczan 5:23-24:
„Niechaj sam Bóg, Bóg pokoju, uświęci was na wskroś. Niech cały wasz duch, dusza i ciało będą bez zarzutu na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa. Ten, który was powołuje, jest wierny i to uczyni.”
2 List do Tesaloniczan 2:14:
„Do tego powołał was przez naszą Ewangelię, abyście dostąpili chwały Pana naszego Jezusa Chrystusa.”
2 Tymoteusza 1:9:
„Który nas zbawił i powołał do świętego powołania, nie ze względu na nasze uczynki, lecz ze względu na swój własny zamysł i łaskę, którą dał nam w Chrystusie Jezusie, zanim zaczęły się wieki.”
1 List Piotra 1:15-16:
„Ale jak ten, który was powołał, jest święty, tak i wy bądźcie święci we wszelkim postępowaniu swoim, gdyż jest napisane: 'Świętymi będziecie, bo Ja jestem święty'.
1 List Piotra 2:21:
„Do tego bowiem zostaliście powołani, ponieważ i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady.”
1 List Piotra 3:9:
„Nie odpłacajcie złem za zło ani złorzeczeniem za złorzeczenie, lecz przeciwnie, błogosławcie, bo do tego zostaliście powołani, abyście mogli otrzymać błogosławieństwo.”
Zniechęcenie
Czasami służba jest przytłaczająco zniechęcająca. Z biegiem czasu, prozaiczne wzloty i upadki służby mogą naruszyć brzegi wewnętrznego poczucia powołania i przekonania do wykonywania tej pracy. W takich okresach ważne jest, aby misjonarze karmili swoje dusze słowem Bożym. Pan wie, że bywamy zniechęceni, dlatego tak często mówi o tym wprost. Wielcy bohaterowie Pisma Świętego często ulegali zniechęceniu. Eliasz prawie całkowicie zrezygnował z posługi (1 Krl 18-19).
Apostoł Paweł tak opisywał trudy posługi: „e czuliśmy, że otrzymaliśmy wyrok śmierci”. Ale on zna cel – „Ale to było po to, abyśmy nie polegali na sobie, lecz na Bogu, który wskrzesza umarłych” (2 Kor. 1,9). Jak Paweł i jak Eliasz, te wersety biblijne mają być wytchnieniem dla misjonarzy pośród zniechęcenia służbą.
Jozue 1:9:
„Czyż nie przykazałem wam: Bądźcie mocni i mężni? Nie lękaj się i nie zniechęcaj, bo Pan, Bóg twój, jest z tobą, dokądkolwiek pójdziesz.”
Przysłów 3:5-6:
„Zaufaj Panu z całego serca i nie opieraj się na własnym rozumie; na wszystkich swych drogach poddaj się Jemu, a On sprawi, że twoje ścieżki będą proste.”
Przysłów 4:25:
„Niech twoje oczy patrzą wprost przed siebie, a twój wzrok niech będzie prosty przed tobą.”
J 14:1:
„Niech się nie trwoży serce wasze: Wierzycie w Boga, wierzcie i we mnie.”
Rzymian 8:5:
„Albowiem ci, którzy są według ciała, troszczą się o sprawy ciała, lecz ci, którzy są według Ducha, o sprawy Ducha.”
Rzymian 8:31-35:
„Cóż więc powiemy na te rzeczy? Jeśli Bóg jest za nami, któż przeciwko nam? Kto nie oszczędził własnego Syna, lecz wydał Go za nas wszystkich, jakżeby nie miał z Nim także wszystkiego darmo dać? Kto wniesie oskarżenie przeciwko wybranym przez Boga? Bóg jest tym, który usprawiedliwia; kto jest tym, który potępia? Chrystus Jezus jest Tym, który umarł, tak, raczej, który został wzbudzony, który jest po prawicy Boga, który również wstawia się za nami. Kto oddzieli nas od miłości Chrystusa? Czy ucisk, czy strapienie, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz?”
2 List do Koryntian 5:7:
„Żyjemy bowiem wiarą, a nie widzeniem.”
Efezjan 4:25-28:
„Dlatego pozbywszy się fałszu, niech każdy z was mówi prawdę z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich. Gniewajcie się, a nie grzeszcie, niechaj gniew nie zachodzi, a diabłu nie dawajcie sposobności. Niech złodziej już nie kradnie, lecz niech się trudzi, wykonując uczciwą pracę własnymi rękami, aby miał się czym podzielić z potrzebującym.”
Kolosan 3:2:
„Skupiajcie się na rzeczach wyższych, a nie na ziemskich.”
1 Piotra 5:7-8:
„Wszelki niepokój przerzućcie na Niego, bo On się o was troszczy. Bądźcie czujni i trzeźwego umysłu. Nieprzyjaciel wasz, diabeł, grasuje wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pożreć.”
Wniosek
Modlitewnie rozważ trzy sposoby, w jakie możesz wykorzystać te biblijne obietnice, polecenia i napomnienia, aby uczestniczyć w Bożym sercu dla narodów:
Po pierwsze, wyślij te fragmenty do misjonarzy. Użyj tych wersetów jako podpowiedzi w swojej modlitwie za misjonarzy, których wspierasz. Módlcie się tymi tekstami biblijnymi, prosząc Boga o błogosławieństwo dla pracy misjonarzy na całym świecie, którzy dzielą się Chrystusem z narodami, odpowiadając na polecenie Dawida, wypełniając zlecenie Chrystusa i kontynuując dzieło Pawła.
Po drugie, używaj tych wersetów do wielorakich celów, do których Bóg je natchnął: „do nauczania, do strofowania, do poprawiania i do kształcenia w sprawiedliwości” (2 Tymoteusza 3:16). I więcej niż to: „Głoś słowo; bądź gotów w porę i nie w porę; strofuj, upominaj i napominaj, z pełną cierpliwością i nauczaniem” (2 Tm 4:2).
Na koniec, zastanów się nad tymi wersetami, rozważając, czy Bóg powołuje cię na pole misyjne. Módl się, aby On otworzył twoje serce na globalną potrzebę wiernych pracowników, którzy będą głosić ewangelię i pozostaną na tyle długo, aby zebrać żniwo. Módl się, aby Bóg pokazał ci, jak możesz uczestniczyć w wielkim dziele, którego dokonuje poprzez ewangelię na całym świecie, rozważając bogaty temat pracy misyjnej w Piśmie Świętym.