An Aggressive Puppy?

Ale nawet jeśli jest to normalne, ten rodzaj zachowania szczeniaka nie zawsze jest akceptowalny, a jeśli Fido zachowuje się „agresywnie”, to do Ciebie należy nauczenie go, jak wyrazić siebie bez użycia zębów!

Skok do:

• Co jest normalne, a co nie?
• Co powoduje agresywne zachowanie u szczeniąt?
• Różne rodzaje agresji
• Zachowania agresywne u starszych szczeniąt i dorosłych psów
• Wskazówki, jak zapobiegać agresji u szczeniąt

Normalne szczenię czy agresywne szczenię?

Jeśli obawiasz się, że możesz mieć agresywnego szczeniaka, może pomóc Ci uspokoić myśli, jeśli wiesz, jak rozpoznać normalne zachowanie szczeniaka:

• Szczeniak, który skubie i gryzie Twoje ręce, ubrania i stopy, po prostu podąża za swoim naturalnym instynktem. W ten sposób szczenięta bawią się, wchodzą w interakcje i określają strukturę stada.
• Szczeniak, który szczeka, by zwrócić na siebie uwagę, lub wydaje z siebie niskie pomruki, gdy ciągnie za zabawki i bawi się z Tobą lub innymi zwierzętami, wyraża siebie normalnie, w jedyny sposób, jaki zna.
• Mały facet, który goni za nogawkami Twoich spodni, skubiąc Cię po piętach, lub który wciąż próbuje dopaść dzieci lub kota? On po prostu podąża za swoim instynktem stadnym.

Nie masz się o co martwić z tymi typami zachowań, one NIE oznaczają, że masz agresywnego szczeniaka.

Jeśli zaczniesz pracować nad jakimś podstawowym szkoleniem szczeniaka, wkrótce będziesz miał małego Fido zachowującego się w dużo bardziej akceptowalny dla człowieka sposób.

Co sprawia, że szczeniak jest agresywny?

Teraz spójrzmy na to, co może spowodować, że szczeniak albo BĘDZIE agresywny albo BĘDZIE agresywny…..

BĘDĄC agresywnym:

Szczeniak może być agresywny ze względu na jego cechy genetyczne.

Może się zdarzyć, że jego mama lub tata (lub oboje) mieli osobowość dominującą/agresywną lub bojaźliwą/agresywną i może to być cecha dziedziczna.

Osobowość również odgrywa rolę, a szczenięta, które są szczególnie dominujące mogą być zbyt „władcze” (graniczące z agresją) w swoim pragnieniu bycia „najlepszym psem”.

Okazjonalnie problem neurologiczny, choroba lub inny stan zdrowia może spowodować, że szczeniak (lub pies) będzie agresywny.

Leczenie choroby podstawowej zwykle zmniejsza, a nawet eliminuje niepożądane zachowanie, ale jeśli jest to poważny problem neurologiczny, może nie być uleczalny, ale zdarza się to bardzo rzadko.

Tak samo może być z bólem. W zależności od przyczyny, ten rodzaj agresji może być uleczalny lub przynajmniej możliwy do opanowania.

Tylko lekarz weterynarii może postawić dokładną diagnozę w tego typu sytuacji.

UCZENIE SIĘ AGRESJI:

Możliwe jest również, aby szczeniak nauczył się agresywnego zachowania od swojej mamy lub innych psów, które są jego towarzyszami w pierwszych tygodniach/miesiącach, kiedy rozwija się i próbuje zrozumieć swój świat i jak się zachowywać.

Agresja jako wyuczone zachowanie może być również wynikiem złych interakcji między psem a człowiekiem.

Jeśli przeciętny szczeniak jest maltretowany, pozbawiony lub źle traktowany przez swojego właściciela, w niektórych przypadkach będzie próbował chronić się przed większym bólem/ strachem za pomocą agresywnych działań.

Jest to klasyczny przykład zasady „najlepsza obrona to dobry atak” i jest to jedna z form agresji opartej na strachu.

Naturalnie lękliwy/strachliwy lub dominujący szczeniak jest bardziej skłonny do wykazywania takich zmian w zachowaniu w tej sytuacji.

Jeśli szczeniak używa swojego głosu lub zębów, aby chronić swoje jedzenie/zabawki/zabawki przed innymi szczeniakami (lub ludźmi), nazywa się to Resource Guarding.

Jest to najczęściej spotykane u szczeniąt, które pochodzą z bardzo dużych miotów, gdzie było dużo kłótni o to, kto co dostał, lub u tych, które nie miały zbyt wiele w sposobie jedzenia lub innych zasobów i musiały walczyć o każdą rzecz.

Jeśli Twój szczeniak pochodzi od jednej z ras stróżujących lub „bully breeds”, będzie miał wrodzony instynkt stróżowania lub naturalną tendencję do grania na ostro, lub do bycia ostrożnym wobec innych psów.

Są to cechy charakterystyczne dla danej rasy, rozwinięte dzięki praktyce wybierania z pokolenia na pokolenie psów hodowlanych o tych właśnie cechach.

Nie czyni to jednak z nich psów agresywnych, ani nie powoduje, że rodzą agresywne szczenięta.

Typy agresji u szczeniąt

Jak przeczytałeś powyżej, nie ma tylko jednego typu agresji u psów.Niektóre z nich mogą być potencjalnie niebezpieczne, inne są normalnymi zachowaniami, które wymagają zmiany lub wynikają z osobowości, okoliczności lub stanu zdrowia.

Oczywiście wszystkie z nich muszą być zniechęcane, aby Twój szczeniak wyrósł na przyjaznego, pewnego siebie, tolerancyjnego i dobrze przystosowanego psa.

Czytaj dalej, aby poznać najczęstsze rodzaje agresji u szczeniąt i dowiedzieć się, jak prawidłowo postępować z każdym z nich.

Rywalizacja między rodzeństwem

Miot szczeniąt kłóci się i walczy w taki sam sposób, jak ludzkie rodzeństwo.

Jednakże zamiast wyrażać to poprzez piszczenie, płacz, bicie lub popychanie, wyrażają to poprzez skubanie, gryzienie i warczenie.

Jeśli będziesz obserwować miot szczeniąt dłużej niż kilka minut, zobaczysz, że wiele z tych zachowań ma miejsce przez cały czas. To nie jest agresja, to całkowicie normalne zachowanie psów.

Czasami ta rywalizacja toczy się o jedzenie, zabawki, smakołyki lub uwagę. Innym razem jest to czysty konflikt osobowości, lub dlatego, że szczeniak jest ekstra bossy.

Gdy szczenięta interakcji w ten sposób, jak bardzo mogą naciskać wokół rodzeństwa przed powiedział rodzeństwo się mści.

Psy są zwierzętami stadnymi i jest to jeden ze sposobów, w jaki ustalają hierarchię w stadzie rodzinnym (siła osobowości i siła fizyczna wygrywa).

Jest to również jeden ze sposobów, w jaki szczenięta uczą się hamowania ugryzień, ponieważ uczą się, jak mocno mogą skubać, zanim zostaną ugryzione z powrotem.

Jeśli szczeniak jest zbyt pyskaty w stosunku do swojej mamy, może ona na niego warknąć, może dać mu szybkiego kuksańca, albo złapać go za kark lub przytrzymać łapą przez kilka sekund.

To również jest normalne, naturalne zachowanie psa i stanowi ważną część jego edukacji.

Szczenięta zabrane od swoich psich rodzin przed 8 tygodniem często gryzą/psikają więcej i mają gorsze umiejętności społeczne, ponieważ nie nauczyły się tych ważnych lekcji od swojej mamy i kolegów z miotu.

Agresja dominująca

Dominujący lub „natarczywy” szczeniak chce być na czele i mieć kontrolę przez cały czas. Nie tylko nad sobą, on chce być szefem wszystkich!

W miocie szczeniąt zawsze będzie istniał pewien zakres osobowości.

Niektóre szczeniaki będą wychodzące, pewne siebie i przyjazne, inne mogą być nieśmiałe, a nawet nerwowe.

Jest też szczeniak dominujący (często nazywany 'Alfą'), to ten, który chce rządzić w stadzie.

Dominacja nie musi oznaczać agresji.

Przy odpowiedniej opiece, szkoleniu i dużej ilości miłości (plus zdrowa dawka dyscypliny) większość władczych, upartych szczeniąt wyrasta na szczęśliwe, pewne siebie i towarzyskie psy.

Jeśli jednak naturalnie dominujące szczenię nie otrzyma szkolenia, socjalizacji i miłości, których potrzebuje, lub jeśli pozwoli mu się „ustanowić prawo”, sprawy mogą wymknąć się spod kontroli i może stać się agresywnym szczeniakiem, a w końcu psem poza kontrolą.

Agresja oparta na strachu

Zdenerwowane, nieśmiałe lub bojaźliwe szczenięta mogą być nadreaktywne na otaczający je świat.

Mogą bać się samochodów, ludzi, których nie znają, kotów, innych psów, głośnych dźwięków, donośnych głosów, bycia dotykanym, szybko poruszających się obiektów (w tym Twoich rąk)…. i tak dalej, i tak dalej.

Gdy się czegoś boi, czuje się osaczony lub zagrożony, taki szczeniak prawdopodobnie zareaguje agresywnie warcząc, kłapiąc, a nawet gryząc.

Agresja chroniąca zasoby

To sytuacja, w której szczeniak chce chronić swoje rzeczy przed wszystkimi – w tym przed Tobą!

Szczenięta z dużych miotów, te, które nie miały najlepszego startu w życiu, lub bardziej dominujące szczenięta częściej zachowują się w ten sposób, ale KAŻDY szczeniak może być zazdrosny i nie chcieć się dzielić.

Najbardziej prawdopodobne jest, że zobaczysz ten typ agresywnego zachowania szczeniaka, gdy w grę wchodzi jedzenie…. czy jest to jego zwykła karma, smakołyk, ulubiona kość, czy jakiś smaczny kąsek, który ukradł z kosza na śmieci lub podniósł z podłogi.

Ten rodzaj agresji jest jednym z tych, które mogą być potencjalnie niebezpieczne.

Ponieważ na początku może się ona pojawiać tylko wtedy, gdy ktoś próbuje odebrać coś Twojemu szczeniakowi, może eskalować do punktu, w którym nikt nie będzie mógł przejść obok niego, gdy ma zabawkę/przysmakołyk, bez warczenia na niego lub grożenia mu.

Najlepszym sposobem zapobiegania (lub korygowania) strzeżenia zasobów jest uczynienie „Zostaw to!” jedną z pierwszych komend dla psa, których się nauczy.

Gdy Twój maluch to opanuje, powinieneś być w stanie wziąć od niego wszystko bez problemu – tak jak każdy inny pies.

Nie jest to rozwiązanie z dnia na dzień, ponieważ w zależności od tego, jak poważnie Twój szczeniak traktuje ochronę swoich rzeczy, może potrzebować dużo praktyki, ale jeśli będziesz cierpliwy i konsekwentny, osiągniesz cel.

Agresja z napędem żerowania

Kiedy Twój nowy szczeniak goni kota, dzieci, zdalnie sterowany samochód, rowery, samochody, królika sąsiadów i wszystko inne, co się rusza, nie jest agresywnym szczeniakiem… to tylko jego wrodzony popęd żerowania, który jest temu winien.

W naturze psy polują (wilki, kojoty, lisy.Twój szczeniak nie musi wychodzić na zewnątrz i łapać własnego śniadania, ale ma bardzo głęboko zakorzeniony instynkt pogoni za małymi, szybko poruszającymi się obiektami.

Jeśli wydają one wysoki dźwięk, są dla niego jeszcze bardziej atrakcyjne, dlatego małe dzieci są często celem jego uwagi!

Teraz Twój szczeniak nie będzie próbował zabić i zjeść Twoich dzieci lub roweru listonosza, ale w zależności od tego, do jakiej „pracy” jego rasa została zaprojektowana, może zabić królika!

Teriery, które zostały wyhodowane do polowania na szkodniki nie są dobrym wyborem w pobliżu małych zwierząt, podobnie jak psy gończe czy mieszańce wilka. Buldogi i inne rasy stworzone do gonienia i obalania dużych zwierząt/ zwierzyny łownej są bardziej skłonne do gonienia koni, krów i samochodów.

Ale to nie to samo, co agresja typu „prey-drive”, psy pasterskie uwielbiają gonić i skubać Cię po piętach, tak naprawdę to one Cię pasterzują, do czego zostały wyhodowane.

Jeśli masz szczeniaka z agresją typu „prey-drive”, konsekwentne korekty są koniecznością. Zawsze dawaj mu stanowcze słowne „NIE”, kiedy zaczyna coś gonić.

Jeśli jesteś na spacerze lub na zewnątrz, zawsze powinien być na smyczy i możesz użyć jej, aby dać mu szybkie 'pop' (lub holowanie) w połączeniu z korektą słowną.

Do pomieszczeń (jeśli na przykład zawsze goni kota lub dzieci) zalecałbym dołączenie krótkiej skórzanej smyczy treningowej (vel smyczy typu „pull-tab”) do jego zwykłej obroży, abyś mógł ją chwycić w celu „pop” – bez konieczności biegania po domu z długą smyczą, która jest niebezpieczna.

Agresja karania

Szczeniaki zawsze się uczą, a kiedy się uczą, naturalne jest, że popełniają błędy… oznacza to również, że normalne jest, że mówi im się „nie” i są korygowane dość często!

Ale stosowanie ostrych, karnych, fizycznych kar lub dużo krzyku, wrzasku lub gestykulacji jest wielkim nie-nie.

Po pierwsze, tego typu zachowania nie uczą szczeniaka niczego, poza tym, że ludzie są nieprzewidywalni i przerażający.

Agresja u starszych szczeniąt & Psy

Istnieją inne rodzaje agresji, które Twój szczeniak może wykazywać w miarę dojrzewania.

Są one zwykle związane z etapami rozwoju.

Agresja terytorialna

Gdy Twój mały szczeniak staje się nastolatkiem, nagle ma do czynienia z całym mnóstwem nowych uczuć i pragnień.

Dojrzałość płciowa prowadzi do potrzeby pogoni za sukami, które są w sezonie i walki z innymi samcami, które mogą być zaangażowane w ten sam pościg!

Jest też wyłaniający się instynkt pilnowania i ochrony domu i rodziny, to agresja terytorialna.

Mniej więcej każdy pies ma ten rodzaj „agresji” do pewnego stopnia i nie jest to koniecznie złe.. chyba że jest nadmierna lub niekontrolowana.

Rasy stróżujące mają bardziej rozwinięty instynkt ochrony i obrony, więc szczenięta tego typu często potrzebują rozpoznawalnych wskazówek dotyczących ich zachowania.

Są to zachowania instynktowne i Twój szczeniak może być zdezorientowany tymi uczuciami na początku, nie wiedząc co z nimi zrobić, a to może powodować pewnego rodzaju rozszczepienie osobowości.

Na przykład, Twój szczeniak może nagle zobaczyć gości w Twoim domu jako pewnego rodzaju zagrożenie, więc będzie chciał na nich szczekać. Ale, on nadal jest trochę nerwowy w stosunku do ludzi, których nie zna i biegnie do Ciebie po zapewnienie.

Agresja pies-na-pies

Niektóre rasy są bardziej skłonne do bycia agresywnymi niż inne. Mogą to być rasy tyranizujące i stróżujące, a ponadto poszczególne psy mogą wykazywać skłonności do agresji ze względu na swoją osobowość.

Rzadko widuje się agresywne szczeniaki, ponieważ większość z nich bawi się bez problemu z innymi szczeniakami i psami w każdym wieku.

Niektóre walki, gryzienie i ogólny harmider między nimi jest normalny, prawdziwa agresja nie jest.

Ale jak twój słodki mały szczeniak dojrzewa i staje się nastolatkiem, a następnie dorosłym, może stać się znacznie bardziej ochronny, obronny, dominujący, a nawet agresywny.

Szczekiwanie, warczenie, chrapanie, wyrywanie się, a nawet gryzienie innych psów jest NIGDY nie do przyjęcia i będziesz musiał ciężko pracować, aby skorygować to agresywne zachowanie szczeniaka, jeśli zauważysz, że rozwija się ono u Twojego malucha.

Złapanie i zniechęcenie go na wczesnym etapie jest o wiele lepsze niż próby radzenia sobie z zaborczym, agresywnym dorosłym psem.

Regularna pozytywna socjalizacja od najmłodszych lat jest również dobrym sposobem na uniknięcie lub przynajmniej zminimalizowanie ryzyka, że Twój szczeniak stanie się później psio-agresywny.

Jak poprzednio, korekty słowne w połączeniu z korektą smyczy są dobrym środkiem przyciągającym uwagę, a formalne lekcje szkolenia psów są również przydatne w zapobieganiu takiej postawie lub uczeniu się, jak sobie z nią radzić, gdy się pojawi.

Wskazówki jak zapobiegać agresji u szczeniąt

Szanse są doskonałe, że Twój szczeniak (nawet jeśli jest szefem/dominującym), nie stanie się agresywnym szczeniakiem.

Ale aby upewnić się, że nie zrobisz nic, co mogłoby go popchnąć w tym kierunku, nawet przez pomyłkę, oto kilka wskazówek, których należy przestrzegać:

• Naucz się rozpoznawać normalne zachowania szczeniąt i zrozum interakcje i komunikację psów
• Zawsze stosuj wyłącznie pozytywne, oparte na nagrodach techniki szkolenia szczeniąt
• Uczyń sesje szkoleniowe zabawą dla swojego szczeniaka i zawsze kończ je pozytywnym akcentem (tzn. gdy coś pomyślnie ukończył)
• Nigdy nie karz swojego szczeniaka, krzycząc, Nigdy nie karć swojego szczeniaka krzykiem, klapsem lub straszeniem go
• Nie próbuj obezwładniać ani zastraszać swojego szczeniaka, bo to sprawi, że będzie się bał lub będzie walczył
• Nie baw się w przeciąganie liny ani w chowanego ze szczeniakiem, który jest dominujący lub natarczywy.
• Socjalizuj szczeniaka wcześnie, często i przez całe jego życie
• Zapisz go na co najmniej jeden kurs formalnego szkolenia w zakresie posłuszeństwa (i faktycznie go ukończ!).
• Używaj stanowczej, ale uczciwej dyscypliny z miłością i konsekwentnie
• Wzoruj zachowanie, które chcesz zobaczyć u swojego szczeniaka (tzn. bądź spokojny i pewny siebie), ponieważ będzie on podążał za Twoim przykładem

Ciągle się martwisz?

Jeśli przeczytałeś całą tę stronę i rozumiesz, jak wygląda normalne zachowanie szczeniaka, ale nadal obawiasz się, że masz agresywnego szczeniaka, którego zachowanie wykracza poza normalne granice, musisz skorzystać z profesjonalnej pomocy.

Uporanie się z natarczywym, dominującym szczeniakiem lub takim, który ma tendencję do bycia „drażliwym” lub wyładowuje się, gdy jest przestraszony, zły lub zraniony, jest możliwe do opanowania dla wielu doświadczonych właścicieli psów.

Jeśli jednak jesteś właścicielem szczeniaka po raz pierwszy lub nie posiadasz jeszcze natarczywego 'Alfy', a nawet lekko agresywnego szczeniaka, najlepiej od razu skorzystać z pomocy i porady.

Agresję u szczeniaka można prawie zawsze powstrzymać i wyeliminować, jeśli postępuje się z nią właściwie, ale jeśli agresywne zachowanie szczeniaka nie zostanie ukształtowane na nowo, gdy jest młody, może to prowadzić do poważnych problemów w późniejszym okresie.

Dr Ian Dunbar jest światowej sławy weterynarzem, behawiorystą zwierzęcym, trenerem psów i autorem. Dosłownie „napisał (pierwszą) książkę” o szkoleniu szczeniąt.

Korzysta ze swojego kilkudziesięcioletniego doświadczenia i wykształcenia, aby pomóc właścicielom psów i szczeniąt radzić sobie ze wszystkimi aspektami szkolenia i kwestiami zachowania w najlepszy możliwy sposób.

Oprócz jego bestsellerowych książek i filmów wideo, możesz teraz uzyskać pomoc od tego niesamowicie kompetentnego profesjonalisty poprzez Udemy, które zapewnia dostęp online do całego mnóstwa kursów edukacyjnych, seminariów, warsztatów i nie tylko.

Jeśli masz szczeniaka/psa, który jest już 'growl-y' lub reaktywny wokół innych psów lub w pewnych sytuacjach, to kurs Dr Dunbars 'Biting & Fighting' może być właśnie tym, czego potrzebujesz.

Kliknij na obrazek poniżej, aby dowiedzieć się więcej, bez obowiązku zakupu, tylko informacje!