Amerykańskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej (ASCO) zaktualizowało wytyczne praktyki klinicznej dotyczące zarówno terapii celowanych, jak i chemioterapii u kobiet z HER2-ujemnym rakiem piersi, który stanowi około 80% wszystkich raków piersi diagnozowanych w Stanach Zjednoczonych.
Zgodnie z wytycznymi terapia hormonalna, a nie chemioterapia, jest preferowaną terapią pierwszego rzutu u pacjentek z przerzutowym rakiem piersi z obecnością receptorów estrogenowych, z wyjątkiem przypadków bezpośredniego zagrożenia życia lub gdy podejrzewa się, że pacjentka jest oporna na leczenie hormonalne. Kolejna terapia powinna składać się z sekwencyjnej chemioterapii. Nie ma jednego leku, który byłby preferowany jako terapia pierwszego lub kolejnego rzutu. Decyzja powinna być raczej oparta na czynnikach dotyczących pacjenta, w tym na wcześniejszych terapiach, toksyczności, stanie sprawności, chorobach współistniejących i preferencjach pacjenta. Podkreślono również, że rola bevacizumabu w leczeniu raka piersi jest nadal kontrowersyjna.
Wytyczne, oparte na najbardziej aktualnych badaniach opartych na dowodach naukowych, stanowią narzędzie dla klinicystów do wyboru najlepszej terapii dla każdego pacjenta. Panel ekspertów ASCO przeanalizował badania od 1993 roku do maja 2013 roku, w tym 30 badań klinicznych pierwszej linii oraz 29 badań drugiej linii i kolejnych, a także 20 metaanaliz i przeglądów systematycznych.
„Dostępnych jest wiele różnych rodzajów terapii, ale niektóre z nich są niepotrzebnie toksyczne” – powiedział w oświadczeniu Ian E. Smith, MD, współprzewodniczący panelu ekspertów. „Te wytyczne podkreślają, że rak piersi może być często kontrolowany przy użyciu mniej intensywnych podejść, które oferują lepszą jakość życia dla pacjentów. Pacjentki powinny być zaangażowane w podejmowanie decyzji dotyczących ich własnego leczenia, a także zachęcane do udziału w badaniach klinicznych, kiedy tylko jest to możliwe.”
Podsumowanie zaleceń wytycznych
1. Standardowym leczeniem pierwszego rzutu u kobiet z przerzutowym rakiem piersi z dodatnimi receptorami hormonalnymi powinna być terapia hormonalna, z wyjątkiem przypadków bezpośredniego zagrożenia życia lub możliwej oporności na leczenie hormonalne.
2. Chemioterapia powinna być podawana sekwencyjnie, a nie w skojarzeniu, aby ograniczyć działania niepożądane i nie obniżać jakości życia.
3. Lekarze i pacjenci powinni wspólnie podejmować decyzje dotyczące leczenia, biorąc pod uwagę wcześniejsze terapie, potencjalne działania niepożądane, schemat leczenia, istniejące choroby przewlekłe i preferencje pacjentów.
4. Podawanie bewacizumabu z pojedynczą chemioterapią powinno być rozważane tylko w przypadku bezpośredniego zagrożenia życia lub ciężkich objawów. Chociaż bevacizumab może zmniejszać guzy i opóźniać postęp choroby u niektórych pacjentów, zgodnie z wytycznymi nie wykazano, aby przeciwciało to wydłużało całkowity czas przeżycia i nie jest obecnie zatwierdzone przez amerykańską Agencję ds. Żadne inne leki celowane nie powinny być stosowane jako uzupełnienie lub zamiennik chemioterapii. Jedynie ewerolimus, lek celowany przeciwko szlakowi mTOR, jest dopuszczony do stosowania w skojarzeniu z eksemestanem, lekiem hormonalnym, u kobiet z wczesnym stadium raka piersi z dodatnimi receptorami hormonalnymi, gdy choroba jest jeszcze wrażliwa na leczenie hormonalne.
6. Opieka paliatywna powinna być wcześnie rozpoczęta i oferowana przez cały okres opieki nad chorymi na raka piersi.
7. Ponieważ nie ma leku na zaawansowanego raka piersi, klinicyści powinni zachęcać wszystkie kwalifikujące się chore na HER2-ujemnego raka piersi do udziału w badaniach klinicznych, aby potencjalnie skorzystać z obiecujących eksperymentalnych metod leczenia.
8.