Babe Didrikson Zaharias, nazwisko Mildred Ella Zaharias, z domu Mildred Ella Didrikson, (ur. 26 czerwca 1911, Port Arthur, Texas, U.S.-zmarła 27 września 1956, Galveston, Teksas), amerykańska sportsmenka, która była jedną z największych sportsmenek XX wieku, osiągając szczególne sukcesy w koszykówce oraz na bieżni i boisku, choć być może najbardziej znana jest ze swoich osiągnięć w golfie.
Ale Didrikson twierdziła, że urodziła się w 1914 roku, różne źródła wskazują, że prawidłowy rok to 1911. Od najmłodszych lat jej celem było być „największym sportowcem, który kiedykolwiek żył”. Była wybitną baseballistką i twierdziła, że jako nastolatka zyskała przydomek „Babe” w odniesieniu do Babe Rutha. Później porzuciła szkołę średnią, aby kontynuować karierę sportową. W latach 1930-1932 Didrikson była członkinią kobiecej drużyny koszykarskiej All-America. W tym samym okresie wygrała również osiem zawodów i zremisowała w dziewiątym w krajowych mistrzostwach w torach i boiskach. W 1932 roku w zawodach Women’s Amateur Athletic Association (AAU), rywalizując jako drużyna, Didrikson wygrała sześć indywidualnych zawodów i zdobyła tytuł drużynowy, pokonując 20-osobową drużynę z Illinois Athletic Club 30 punktami do 22. Stała się znana ze swojej konkurencyjności i śmiałej pewności siebie.
AP
Na Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles w 1932 roku Didrikson wygrała 80-metrowe biegi przez płotki i rzut oszczepem, ale została pozbawiona trzeciego złotego medalu w skoku wzwyż, ponieważ użyła niekonwencjonalnego zachodniego wałka, aby osiągnąć najwyższy skok; zamiast tego otrzymała srebrny medal. Jej sukces olimpijski przyniósł jej uwagę w kraju, nie wszystkie z nich były pochlebne. W tamtych czasach kobiety nie były zachęcane do uprawiania sportu, a Didrikson spotkała się z dużym seksizmem, jak również z twierdzeniami, że w rzeczywistości może być mężczyzną. Jeden z dziennikarzy sportowych zauważył: „Byłoby o wiele lepiej, gdyby ona i jej podobni zostali w domu, wystroili się i czekali na telefon”. Takie komentarze nie zniechęciły Didrikson, ponieważ świetnie radziła sobie również w softballu, pływaniu, łyżwiarstwie figurowym, bilardzie, a nawet piłce nożnej.
National Archives, Washington, D.C.See all videos for this article
Didrikson zaczęła grać dorywczo w golfa w 1932 roku, ale od 1934 roku grała wyłącznie w tę grę. W 1938 roku została pierwszą kobietą, która wzięła udział w męskim turnieju golfowym, choć nie udało jej się go ukończyć. W tym samym roku wyszła za mąż za George’a Zahariasa, zawodowego zapaśnika. Przywrócona do statusu amatora po kilku latach pracy jako profesjonalistka, wygrała turniej U.S. Women’s Amateur w 1946 roku. W następnym roku wygrała 17 mistrzostw golfowych z rzędu, w tym British Ladies Amateur, którego była pierwszą amerykańską posiadaczką. W 1948 roku wygrała turniej U.S. Women’s Open, który powtórzyła dwa lata później.
W 1950 roku Didrikson Zaharias pomogła założyć Ladies Professional Golf Association, a sama stała się gwiazdą LPGA. Nie tylko przyciągnęła zainteresowanie grą kobiet, ale zrewolucjonizowała ten sport i była znana ze swoich potężnych dysków. W pewnym momencie zażartowała: „Musisz poluzować swój pas i naprawdę pozwolić piłce ją mieć”. Zdiagnozowana z rakiem jelita grubego, przeszła operację w 1953 roku. W następnym roku, w jednym z największych sportowych comebacków, wygrała swój trzeci turniej U.S. Open. Mimo, że nosiła worek kolostomijny, Didrikson Zaharias zdominowała zawody, wygrywając 12 uderzeniami. W 1954 roku wygrała cztery inne turnieje, a w następnym roku odniosła jeszcze dwa zwycięstwa, które były ostatnimi w jej karierze.
W 1955 roku ukazała się autobiografia Didrikson Zaharias, This Life I’ve Led. W 2021 roku została pośmiertnie odznaczona Prezydenckim Medalem Wolności.