Rycina 1.16: Gdy rodowa Afryka zderzyła się z Ameryką Północną, powstały Appalachy. Rysunek autorstwa J. Houghtona.
Dzisiejszy łańcuch Appalachów uformował się 470 mln lat temu w czasie Taconic mountain-building event, z początkowym ściśnięciem marginesu Ameryki Północnej. Acadian mountain-building, 380 milionów lat temu, chrupnął skorupę Ameryki Północnej trochę więcej. W końcu, około 250 milionów lat temu, doszło do alleghiańskiego procesu górotwórczego, kiedy to Afryka zderzyła się z Ameryką Północną, tworząc w permie środkowe i południowe Appalachy (rysunek 1.16, rysunek 1.17). Orogenia akadyjska przyczyniła się do ukształtowania północnych Appalachów, ale orogenia alleghiańska spowodowała ostateczne ściśnięcie krawędzi kontynentu, tworząc dzisiejszy łańcuch górski Appalachów, rozciągający się od Alabamy do Maine i dalej do Kanady. Od czasu akadyjskiego wydarzenia budującego góry do triasu, Appalachy były ciągłe z Górami Kaledońskimi północno-zachodniej Europy i Grenlandii.
Dlaczego Appalachy wciąż tu są?
Mimo że Appalachy powstały ponad 250 milionów lat temu, wciąż są obecne. Siły erozji i wietrzenia zniszczyły Appalachy z biegiem czasu; okresowe wypiętrzanie się pasma, jednakże, zapobiegło ich całkowitej erozji.
Góry Appalachy, które widzimy dzisiaj, jednakże, są jedynie zużytymi pozostałościami Appalachów powstałych miliony lat temu. W pewnym momencie Appalachy były prawdopodobnie tak wysokie jak współczesne Himalaje, ale dziś Appalachy są zaokrąglonymi, zwietrzałymi i postarzałymi szczytami bardziej dojrzałego pasma górskiego, które widziało miliony lat erozji i wypiętrzania.
Ryc. 1.17: Późny Pennsylvanian: 306 milionów lat temu.
Bezpośrednią przyczyną powstania Appalachów było połączenie się wszystkich kontynentów w superkontynent Pangea, gdy Ocean Iapetus zamknął się 290 milionów lat temu. Baltica i Ameryka Północna połączyły się tworząc skutecznie tworząc przodków północnych Appalachów. W międzyczasie, przez okresy Mississippian i Pennsylvanian, rodowa Afryka (już połączona z innymi kontynentami jako Gondwana) dryfowała bliżej Ameryki Północnej i Baltica. Ocean Iapetus zwężał się w miarę jak skorupa oceaniczna ulegała subdukcji pod skorupę kontynentalną Ameryki Północnej. Kiedy w permie rodowita Afryka zderzyła się z Ameryką Północną, skorupa kontynentalna zgniotła się, tworząc wysokie pasmo górskie. Osady z protoatlantyckiego basenu oceanicznego oraz szelfu kontynentalnego i zbocza Ameryki Północnej, zostały wypchnięte w górę i ściśnięte wraz ze skorupą.
Dowody na istnienie Pangei
Skąd wiemy, że Pangea istniała 250 milionów lat temu? Dowody kopalne i pasy górskie dostarczają niektórych wskazówek. Skamieniała roślina z okresu permu, Glossopteris, miała nasiona zbyt ciężkie, by mogły być przewiezione przez ocean. Jednak skamieniałości Glossopteris znaleziono w Ameryce Południowej, Afryce, Australii, Indiach i na Antarktydzie! Pasy górskie wzdłuż brzegów Ameryki Północnej, Afryki i Europy również się pokrywają i mają podobne typy skał, co wskazuje na to, że kontynenty te były kiedyś połączone jako Pangea. Odkrycie Glossopteris i dowody w skałach pomogły geologom sformułować teorię dryfu kontynentalnego, która, gdy później odkryto procesy przemieszczania się kontynentów, została przeformułowana w nowoczesną teorię tektoniki płyt.
Rysunek 1.18: Budownictwo górskie Alleghanu:
- Afryka zderza się z Ameryką Północną.
- Powstają środkowe/południowe Appalachy.
- Pangea zebrana, jeden superkontynent na Ziemi.