Unie Kredytowe są instytucjami pożyczkowymi, których właścicielami są członkowie i które obecnie obsługują 100 milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych. Kiedy pieniądze wpływają do unii kredytowej, wszyscy członkowie mają możliwość czerpania korzyści z tej inwestycji. Oszczędności, wypłaty i pożyczki tworzą zrównoważony cykl dawania i otrzymywania, tak aby potrzeby finansowe wszystkich członków mogły być zaspokojone.
Czy mogę przystąpić do Unii Kredytowej?
Większość ludzi może kwalifikować się do członkostwa w Unii Kredytowej na podstawie miejsca zamieszkania, pracy, szkoły, wyznania lub na podstawie tego, do jakiego stowarzyszenia należą. Większość unii kredytowych kwalifikuje osoby na podstawie tego, czy członek ich rodziny kwalifikuje się do członkostwa – więc jeśli ty sam nie kwalifikujesz się do członkostwa, ale na przykład twoja matka lub brat tak, możesz zostać członkiem. Niektóre z kwalifikujących się stowarzyszeń są bardzo łatwe do przyłączenia; dlatego też wiele osób rozważa przyłączenie się do kwalifikującego się stowarzyszenia tylko po to, aby uzyskać dostęp do członkostwa w unii kredytowej.
Wymagania dotyczące pola członkostwa
Unie kredytowe są zobowiązane przez prawo do posiadania „pola członkostwa”,”czyli konkretnie zdefiniowaną grupę osób, którym służą. Definicja pola może być szeroka lub wąska, co oznacza, że zawsze istnieją pewne ograniczenia co do tego, kto może zostać członkiem. Istnieją jednak unie kredytowe dla wielu grup, firm i społeczności, więc są szanse, że znajdziesz organizację, do której będziesz mógł się zgłosić.
Możesz dołączyć do jednej z tych organizacji, jeśli:
- Twój pracodawca sponsoruje unię kredytową dla pracowników
- Członek Twojej rodziny już wstąpił do unii kredytowej, którą rozważasz
- Jesteś obecnie członkiem kościoła, szkoły, związków zawodowych lub innych grup związanych z unią kredytową
- Unia kredytowa została założona, aby obsługiwać Twoje miasto
Jeśli spełniasz wymagania danej unii kredytowej, wszystko czego potrzebujesz, aby założyć konto to wypełniony wniosek, dowód kwalifikowalności i minimalny depozyt otwierający. Minimalny depozyt wynosi zazwyczaj od $5 do $25, co sprawia, że unie kredytowe są dostępne dla większości ludzi bez względu na ich status finansowy.
Przyłączając się do unii kredytowej, możesz pozostać jej członkiem do końca życia, nawet jeśli początkowe warunki ulegną zmianie. Nie ma znaczenia, czy przeprowadzisz się do nowego miasta, zmienisz pracę, czy wstąpisz do nowego kościoła. Nadal możesz polegać na swojej unii kredytowej w zakresie produktów i usług finansowych, porad dotyczących zarządzania pieniędzmi i wsparcia społecznego.
Jaka jest różnica między Unią Kredytową a Bankiem?
Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że unie kredytowe i banki oferują te same produkty i usługi. Oba rodzaje instytucji finansowych dają ludziom wiele możliwości oszczędzania pieniędzy, wystawiania czeków, używania kart debetowych i uzyskiwania pożyczek. Te same możliwości rozwiązań finansowych mogą istnieć zarówno w uniach kredytowych, jak i w bankach – ale nie oznacza to, że te rozwiązania są sobie równe. Oto niektóre z głównych różnic pomiędzy uniami kredytowymi a bankami:
Zalety i wady unii kredytowych
| Feature | Unie kredytowe | Banki | |
|---|---|---|---|
| Kontrola | Posiadacze rachunków są członkami z prawami własności | Posiadacze rachunków są klientami bez praw własności | |
| Cel | Not- for-Profit | Niefor-Profit | For-Profit |
| Earnings | Returned to members through dividends | Go to shareholders | |
| Fees | Are lower on average | Are higher on average | |
| Services | Tend mieć mniej | Tend to have more | |
| Eligibility | Musisz spełnić kryteria, aby dołączyć | Mogą pozwolić każdemu na otwarcie konta |
Credit Unions are Not-for-Profit
Podstawową różnicą między unią kredytową a bankiem jest ich status podatkowy. Bank jest organizacją nastawioną na zysk, podczas gdy unia kredytowa nie jest nastawiona na zysk.
Zyski banku są zwracane akcjonariuszom jako dochód. Udziałowcy otrzymują swój dochód poprzez klientów banku. Aby służyć interesom akcjonariuszy, banki są zachęcane do naliczania wyższych odsetek i opłat w celu osiągnięcia wyższych zysków. Korzyścią płynącą z nastawionego na zysk charakteru banku jest to, że jest on również zachęcany do wprowadzania innowacji w celu przyciągnięcia i lepszej obsługi swoich klientów. W związku z tym banki często oferują cenne funkcje i usługi, które unie kredytowe wprowadzają wolniej. Duże banki są również szerzej dostępne w Stanach Zjednoczonych (i na świecie), dając posiadaczom kont większy dostęp do bankomatów i oddziałów, w których można dokonywać operacji bankowych poza domem.
Ponieważ unia kredytowa nie jest nastawiona na zysk, może zwrócić swoje zyski członkom w postaci wyższego oprocentowania produktów oszczędnościowych i niższego oprocentowania pożyczek i kart kredytowych. Jeśli unia kredytowa przyniesie więcej pieniędzy niż potrzebuje do funkcjonowania organizacji, rozdzieli nadwyżkę w formie dywidendy do swoich członków (każdego, kto ma konto).
Unie Kredytowe są kontrolowane przez członków
Właściciele kont w bankach nie mają prawa głosu w decyzjach podejmowanych przez bank. Zarząd banku jest zobowiązany przez prawo do podejmowania decyzji w najlepszym interesie udziałowców – nie klientów banku. Akcjonariusz instytucji bankowej nie musi korzystać z usług tego banku dla swoich potrzeb finansowych.
Zarząd unii kredytowych jest wybierany przez członków. Daje to członkom większy wpływ na unię kredytową, ponieważ każdy członek ma równy głos bez względu na to ile pieniędzy ma na depozycie lub ile kont posiada w unii.
Produkty i usługi
Mimo, że terminologia różni się w przypadku niektórych usług, oferta unii kredytowych jest generalnie taka sama jak w banku. Wspólne produkty i usługi finansowe obejmują:
- Oszczędności osobiste i firmowe
- Sprawy osobiste i firmowe
- Pożyczki konsumenckie
- Pożyczki biznesowe
- Kredyty hipoteczne
- Pożyczki pod zastaw domu
- Wsparcie dla małych firm
Wiele unii kredytowych jest również w stanie zapewnić edukację finansową i pomoc członkom. Może to być dużą korzyścią dla tych, którzy potrzebują wskazówek przy podejmowaniu decyzji dotyczących pieniędzy lub są zdezorientowani co do sposobu działania poszczególnych usług.
Credit Union CO-OP
Przystąpienie do unii kredytowej zapewnia również szeroki dostęp do funduszy w biurach głównych i oddziałach lokalnych, a także poprzez bankomaty i bankowość mobilną. Bankomaty unii kredytowych należą do ogólnokrajowej sieci CO-OP, która zapewnia członkom 28 000 bankomatów w całym kraju, z których mogą korzystać bezpłatnie. W razie potrzeby możesz użyć swojej karty unii kredytowej w innych bankomatach, ale zazwyczaj wiąże się to z niewielką opłatą za usługę.
Dzięki pomocy CO-OP Financial Services, unie kredytowe mogą zaoferować członkom dostęp do ogólnokrajowej sieci bankomatów bez opłat. Kioski są dostępne w większości biur i oddziałów oraz w wielu sklepach 7-Eleven. Bez względu na to, do jakiej unii kredytowej należysz, wspólny charakter tych organizacji oznacza, że możesz korzystać z bankomatu CO-OP w dowolnym miejscu. Dzięki temu możesz wypłacać pieniądze ze swojego konta nawet wtedy, gdy nie znajdujesz się w okolicy, w której dana unia kredytowa ma swój oddział.
Sieć CO-OP została stworzona przez grupę unii kredytowych w Kalifornii w 1981 r., zanim technologia połączeń wzajemnych stała się powszechna. Jej celem była poprawa dostępu do usług dla członków unii kredytowych, a dziś sieć ta zapewnia bankomaty i inne usługi dla 3500 unii kredytowych z ponad 5000 oddziałów. Jeśli jesteś członkiem unii kredytowej, możesz znaleźć bankomat, korzystając z wyszukiwarki lokalizacji na stronie internetowej CO-OP Financial Services lub pobrać aplikację na smartfona, która skieruje Cię do najbliższej lokalizacji, gdy będziesz w drodze. Twoja unia kredytowa prawdopodobnie posiada również funkcję wyszukiwania na swojej stronie internetowej, co ułatwia znalezienie bankomatu bez względu na to, gdzie się znajdujesz.
Dlaczego warto wybrać Unię Kredytową
Miliony Amerykanów wybrało bankowość w unii kredytowej, zarówno z powodów filozoficznych jak i praktycznych. Wśród najczęściej wymienianych powodów są:
Jako organizacje będące własnością członków, unie kredytowe są w stanie ukierunkować swoje produkty i usługi na dobro swoich członków, bez konkurencyjnej potrzeby generowania i maksymalizacji zysku kosztem swoich członków.
Unie kredytowe mogą pochwalić się niższymi opłatami i lepszym oprocentowaniem w porównaniu z ich odpowiednikami bankowymi, jak widać na wykresach w sekcji poniżej.
Ponieważ w przypadku unii kredytowych klientami są ich właściciele, unie kredytowe kładą duży nacisk na doskonałą obsługę klienta.
Członkostwo w unii kredytowej jest zazwyczaj oparte na podobieństwie lokalizacji, zatrudnienia i innych czynników. Jako takie, unie kredytowe są w stanie utrzymać wąską koncentrację na wspieraniu swoich konkretnych społeczności.
Ujmując to delikatnie, megabanki nie cieszyły się najlepszą reputacją w ostatnich latach. Na powyższe sposoby i wiele innych, unie kredytowe stanowią swego rodzaju antytezę „głównej ulicy” dla tych największych banków z Wall Street.
Czy moje pieniądze są bezpieczne?
Unie kredytowe i banki są regulowane przez różne organizacje i korzystają z różnych funduszy ubezpieczeniowych, ale zakres ochrony jest podobny. Większość unii kredytowych jest regulowana federalnie przez Krajową Administrację Unii Kredytowych (NCUA), podczas gdy depozyty są ubezpieczone przez Krajowy Fundusz Ubezpieczeń Udziałów Unii Kredytowych (NCUSIF). Ważne jest, aby pamiętać, że nie wszystkie unie kredytowe oferują ubezpieczenie wspierane przez rząd, więc upewnij się, że Twoja unia kredytowa jest członkiem NCUA przed wyborem instytucji finansowej.
Narodowy Fundusz Ubezpieczeń Udziałów Unii Kredytowych jest podobny do FDIC, z tą różnicą, że ubezpiecza konta członków federalnych i stanowych unii kredytowych, a nie posiadaczy kont w bankach. Został on utworzony przez Kongres w 1970 roku i jest również wspierany przez rząd Stanów Zjednoczonych.
Depozyty członków są ubezpieczone federalnie do $250,000 na jednego deponenta. Możliwe jest również zakwalifikowanie się na więcej niż $250,000, jeśli rozłożysz swoje pieniądze na różne kategorie własności, włączając w to na przykład: konta indywidualne, konta wspólne, konta powiernicze i niektóre rodzaje kont emerytalnych.
Według NCUA, „ani jeden pens z ubezpieczonych oszczędności nie został nigdy stracony przez członka federalnie ubezpieczonej unii kredytowej.” Ta mocna deklaracja zaufania daje pewność tym, którzy szukają alternatywy dla tradycyjnych banków.
Jak zaczęły się unie kredytowe?
Unie kredytowe służą społeczeństwu w krajach na całym świecie od ponad 150 lat. Istnienie podobnych organizacji finansowych można prześledzić co najmniej od 1800 roku, kiedy to robotnicy w Anglii stworzyli spółdzielnię konsumencką opartą na wielu z tych samych wytycznych, które stosują współczesne unie kredytowe.
Niemieckie korzenie
Spółdzielczy ruch finansowy pojawił się w Niemczech w 1846 roku po trudnym okresie nieurodzaju i głodu. Zarówno Hermann Schulze-Delitzsch, jak i Friedrich Wilhelm Raiffeisen chcieli pomóc rolnikom w utrzymaniu stabilności finansowej i w ciągu następnych dziesięcioleci założyli odrębne organizacje. Schulze-Delitzsch założył spółdzielnię młynarsko-piekarską, a Raiffeisen w ramach Unii Kredytowej Heddesdorfu udzielał rolnikom kredytów. Dzięki tym dwóm organizacjom Schulze-Delitzsch i Raiffeisen byli w stanie zapewnić nowe i lepsze opcje finansowe zarówno społecznościom miejskim, jak i wiejskim.
Po okresie, w którym unie kredytowe rozwijały się w kilku krajach europejskich, pomysł ten ostatecznie wylądował w Ameryce Północnej w 1901 roku wraz z założeniem Caisse Populaire de Levis w Quebecu w Kanadzie. Założona przez Alphonse’a Desjardinsa, ta nowa instytucja była ściśle związana z pierwszą unią kredytową w USA, St. Mary’s Bank Credit Union w Manchesterze, New Hampshire, w 1908 r.
Czary stanowe
W latach 20-tych XX wieku Edward Filene zatrudnił Roya Bergengrena, aby zarządzał Stowarzyszeniem Unii Kredytowych Massachusetts i promował rozwój unii kredytowych w całym kraju. Wspólnie założyli Krajowe Biuro Unii Kredytowych (Credit Union National Bureau), mając nadzieję, że uda im się stworzyć prawo organizujące zakładanie i zarządzanie tymi organizacjami. Spowodowało to eksplozję stanowych unii kredytowych, w wyniku której do 1925 roku 26 stanów stworzyło wymogi dotyczące ich działania i regulacji. Obecnie większość unii kredytowych jest zarejestrowana przez stany, w których działają. Jedynymi wyjątkami są Delaware, Dakota Południowa i Wyoming. Unie kredytowe w tych stanach muszą być zarejestrowane przez władze federalne, aby móc służyć swoim członkom.
Federalna ustawa o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych
Mimo druzgocącego krachu giełdowego w 1929 r. i następującego po nim okresu trudności finansowych w czasie Wielkiego Kryzysu, 32 stany ustanowiły prawo o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, a w 1930 r. w Stanach Zjednoczonych istniało już 1100 takich kas. Ustawa ta określiła wymagania dotyczące pola członkostwa, a po jej uchwaleniu powstało Krajowe Stowarzyszenie Unii Kredytowych (Credit Union National Association), którego zadaniem było wspieranie nowo powstałych unii kredytowych.
Powołanie Krajowej Administracji Unii Kredytowych (NCUA)
Krajowa Administracja Unii Kredytowych (NCUA) została powołana w 1970 r. po okresie szybkiego rozwoju unii kredytowych. W latach 60-tych w Stanach Zjednoczonych pojawiło się ponad 10 000 spółdzielni finansowych, które świadczyły usługi dla ponad 6 milionów ludzi. Mniej więcej w tym samym czasie powstał Krajowy Fundusz Ubezpieczeń Udziałów Unii Kredytowych (National Credit Union Share Insurance Fund – NCUSIF), który miał ubezpieczać pieniądze zdeponowane przez członków, choć pełne wsparcie rządowe pojawiło się dopiero w 1985 roku. Przez całe lata 80-te unie kredytowe wciąż się rozwijały i oferowały członkom nowe usługi.
Kontrowersje
Banki walczą z uniami kredytowymi od początku ich istnienia. Banki twierdzą, że unie kredytowe nadużywają ograniczeń członkostwa, co daje im nieuczciwą przewagę nad bankami społecznymi. W przeciwieństwie do banków, unie kredytowe nie płacą federalnych podatków dochodowych.
Operowanie jako organizacje non-profit oznacza, że unie kredytowe nie są zobowiązane do płacenia federalnych podatków dochodowych. Instytucje te płacą jednak podatek od nieruchomości, podatek od wynagrodzeń, a członkowie płacą podatek dochodowy od dywidend otrzymanych w ramach usług unii kredytowej. Zwolennicy tego statusu podatkowego wskazują na pozytywne usługi, jakie unie kredytowe oferują społecznościom, co jest cechą charakterystyczną każdej grupy non-profit. Świadcząc usługi o korzystnym wpływie społecznym, unie kredytowe działają dla dobra swoich członków i dla dobra okolicznych społeczności.
Unie kredytowe są ogólnie znane z lepszej obsługi klienta niż banki, ale w niektórych uniach kredytowych zdarzały się sytuacje, w których poważne problemy z obsługą dotykały wielu czytelników DepositAccounts. Jeden z problemów, który dotknął członków trzech różnych unii kredytowych dotyczył zmian, jakie unie kredytowe wprowadziły w istniejących płytach CD. W dwóch przypadkach, unie kredytowe zwiększyły kary za przedterminowe wypłaty z istniejących płyt CD. Zazwyczaj banki i unie kredytowe dokonują takich zmian tylko na nowych płytach CD lub przy ich odnowieniu. W innym przypadku, pewna unia kredytowa próbowała kilkakrotnie złamać warunki specjalnego certyfikatu udziałowego. We wszystkich trzech przypadkach, wielu czytelników DepositAccounts złożyło skargi zarówno do zarządu unii kredytowej jak i do organów regulacyjnych.
Dane dotyczące instytucji finansowych, produktów i APY (Annual Percentage Yield) wyświetlane na tej stronie są zbierane z różnych źródeł i mogą nie odzwierciedlać wszystkich ofert dostępnych w Twoim regionie. Chociaż staramy się dostarczać jak najdokładniejsze dane, nie możemy zagwarantować ich dokładności. Wyświetlane treści służą wyłącznie do celów informacyjnych; przed otwarciem konta należy zawsze sprawdzić szczegóły dotyczące konta i jego dostępności w instytucji finansowej. Skontaktuj się z nami, aby zgłosić niedokładne informacje lub poprosić o zamieszczenie ofert na tej stronie. Nie jesteśmy powiązani z instytucjami finansowymi zawartymi w tej witrynie.