Definicja
umiejętność mówienia wyraźnie i z akcentem, który jest uważany za poprawny
Origin i zastosowanie
Słowo elocution pochodzi od późnołacińskiego słowa 'elocutio', które oznacza 'wypowiadanie się' lub 'sposób wyrażania się'. Słowo to po raz pierwszy pojawiło się w języku angielskim w połowie XV wieku.
Przykłady
Elokwencja jest umiejętnością wykorzystywaną przez wielu ludzi, którzy muszą przemawiać publicznie lub w ramach swojej pracy. Prawidłowa elokwencja polega na mówieniu wyraźnie z neutralnym akcentem. Jest to umiejętność, której można się nauczyć i którą trzeba ćwiczyć. W XIX wieku eksperci od wymowy opracowali tongue twisters, aby pomóc ludziom poprawić ich mowę.
Tongue twisters to krótkie zdania lub frazy, które zawierają kilka podobnych słów lub dźwięków słów. Mają one być trudne do powiedzenia na głos poprawnie. Przykłady popularnych angielskich tongue twisters to: „She sells sea shells by the seashore” i „Little lady Lilly lost her lovely locket”.
Wydaje się dziwne, że zdania, które są niezwykle trudne do wypowiedzenia, powinny być używane, aby pomóc ludziom poprawić ich wymowę, ale tongue twisters były używane przez cały XIX i XX wiek jako sposób na poprawę mechaniki mowy i wymowy. Tongue twisters zmuszają mówców do ćwiczenia dźwięków spółgłoskowych niezbędnych do czystej wymowy i do pracy nad wypowiadaniem słów na głos szybko i wyraźnie.
Lionel Logue, elokwentysta, który słynnie pracował z królem Jerzym VI, aby pomóc mu poprawić jąkanie, używał różnych tongue twisters w swojej terapii, a także innych niekonwencjonalnych technik wymowy, takich jak ćwiczenia oddechowe i zamiana słów. Poinstruował nawet swoich klientów, aby wykrzykiwali samogłoski przez okno!
Pytania
„Mamy ten wspaniały język i nie doceniamy go. To staroświeckie, ale kiedy chodziłam do szkoły, każdy miał lekcje wymowy, nie po to, żeby brzmieć elegancko, ale po to, żeby być zrozumianym.”
(Penelope Keith)
Zobacz pełną definicję w Macmillan Dictionary.