People who have been infected with chlamydia and received treatment may be prone to reinfecting themselves-without re-exposing themselves to the bacteria. To niefortunne wnioski z nowego badania opublikowanego w czasopiśmie Infection and Immunity.
Niespodziewane odkrycie choroby wenerycznej spowodowało wiele rozdźwięków w związku, jeśli wierzyć programom telewizyjnym takim jak House. Czasami jest ona używana jako element fabuły, aby udowodnić, że znacząca osoba oszukiwała (lub nigdy nie przestała oszukiwać), a kiedy próbują oprzeć się na jakimś innym wyjaśnieniu, jest ono zazwyczaj obalane przez lekarza. Nie mam pojęcia, czy ma to miejsce w rzeczywistych, prawdziwych związkach, ale zakładam, że przynajmniej czasami tak się dzieje.
Cóż, nowe badania naukowców z Arkansas Children’s Research Institute uczyniłyby dla dobrego punktu fabularnego w jakimś medycznym dramacie: Po zakażeniu, chlamydia uporczywie istnieje w jelitach, nawet gdy antybiotyki zabijają chorobę w genitaliach, i może czasami ponownie zainfekować swojego gospodarza. Naukowcy wykazali, że tak się dzieje u myszy, i wierzą, że może się to zdarzyć również u ludzi.
„Proponujemy, że kobiety, wyleczone z infekcji narządów płciowych, pozostają w grupie ryzyka dla autoinokulacji z dolnego odcinka przewodu pokarmowego”, pisze Roger Rank, główny autor badania. „Jest możliwe, że kobiety, wyleczone z infekcji narządów płciowych przez antybiotyki, pozostają zainfekowane w przewodzie pokarmowym i mogą stać się ponownie zainfekowane przez autoinokulację z tego miejsca.”
Chlamydia jest najczęstszą chorobą przenoszoną drogą płciową w Stanach Zjednoczonych i Europie, z około 1,2 miliona przypadków zgłaszanych do CDC każdego roku. Jest to również choroba weneryczna o najwyższym wskaźniku ponownych zakażeń: Około 26 procent zarażonych osób ponownie zapada na tę chorobę. CDC zauważa, że „ponowne zakażenie chlamydią jest powszechne nawet wtedy, gdy osoby są prawidłowo zdiagnozowane i leczone, z powodu nieleczonej infekcji u ich partnerów seksualnych.” Często chlamydia może leżeć w uśpieniu przez lata, nie powodując objawów, co jest jednym z powodów, dla których wskaźniki zakażeń są tak wysokie i dlaczego wiele jej przypadków pozostaje nieleczonych. Ta zdolność do pozostawania w stanie uśpienia może mieć również coś wspólnego z tym, dlaczego bakteria może pozostać w układzie pokarmowym, nawet jeśli została wyeliminowana w innym miejscu. Rank zauważa, że zakażenie układu pokarmowego jest najbardziej prawdopodobne, gdy chlamydia jest przenoszona poprzez seks oralny lub analny, w przypadku gdybyś się zastanawiał.
Rank mówi, że były przypadki niepowodzenia leczenia chlamydii, ale możliwe jest, że jest to ponowne zakażenie z utrzymującej się choroby.
„W niewielkim odsetku nawracających zakażeń, infekcji nie można przypisać ponownemu zakażeniu od partnera lub niepowodzeniu leczenia; wydaje się więc, że w tych przypadkach, organizm pozostał trwały w danej osobie”, pisze. „W oparciu o badania na zwierzętach i eksperymentalne badania na modelach mysich oraz dowody na infekcje żołądkowo-jelitowe u ludzi, proponujemy, aby chlamydie rozsiewane w przewodzie pokarmowym mogły infekować drogi płciowe poprzez autoinokulację.”
Wcześniejsze badania wykazały, że kobiety są bardziej narażone na te nawracające infekcje, które zdarzają się nawet wtedy, gdy uczestnicy badania nie mieli stosunków seksualnych pomiędzy wizytami u lekarza. Dwie rzeczy mogłyby to wyjaśnić – niepowodzenia w leczeniu, które mogą wystąpić z powodu oporności na antybiotyki, lub ponowne zakażenie. Rank mówi, że chociaż liczba niepowodzeń w leczeniu chlamydii rośnie, w badaniach na myszach antybiotyki były znacznie mniej skuteczne w przypadku chlamydii żołądkowo-jelitowej niż w przypadku chlamydii narządów płciowych. Rank sugeruje, że kobiety częściej niż mężczyźni ulegają samozakażeniu z tego samego powodu, dla którego częściej zapadają na infekcje dróg moczowych. Twierdzi on, że alternatywne antybiotyki lub dokładniejsze monitorowanie mogą być konieczne, aby zapewnić wyleczenie pacjenta.
Rank musi jeszcze przeprowadzić dalsze testy na ludziach, ale do tego czasu, przynajmniej masz coś innego, czym możesz się przestraszyć – i coś, na czym scenarzyści telewizyjni mogą oprzeć swój następny dramatyczny scenariusz.
Więcej o