How To Overcome Perfectionism: Your Complete Guide

Jest to ostatnia część mojej 3-częściowej serii na temat bycia perfekcjonistą i jak zrobić z tego to, co najlepsze. Jeśli jesteś nowy w tej serii, przeczytaj najpierw część 1.

Do tej pory podzieliłem się 11 oznakami perfekcjonizmu. Podzieliłem się również 6 ukrytymi wadami perfekcjonizmu, w tym prokrastynacją, wypaczonym spojrzeniem na rzeczywistość, doświadczaniem głębokiego wewnętrznego nieszczęścia, narażaniem na szwank swojego zdrowia i pogorszeniem swoich relacji.

Jako neurotyczny perfekcjonista doświadczyłem wyniszczających skutków perfekcjonizmu. Zamiast pomóc ci stać się lepszą osobą, perfekcjonizm może przerodzić się w kompulsywne zaburzenie, rujnujące twoje życie i duszę.

Jeśli zmagasz się z perfekcjonizmem, stworzyłam ten przewodnik, aby ci pomóc. Podzielę się w nim 8 ważnymi krokami, które podjęłam, aby poradzić sobie z moim perfekcjonizmem i pomóc moim klientom w ich pracy. Przy długości 3300 słów, nie jest on przeznaczony do przeczytania za jednym zamachem, ale do przeczytania i wdrożenia z czasem. Nie zapomnij założyć zakładki i podzielić się nią z przyjaciółmi i rodziną. Enjoy! 🙂

Bądź zdrowym perfekcjonistą, nie neurotycznym

Perfekcjonizm może być zdrową cechą. Problem pojawia się, gdy jest doprowadzony do skrajności.

Wiele z problemów, którymi podzieliłam się w części 1 i 2 jest wynikiem neurotycznego perfekcjonizmu, który jest skrajną, nieprzystosowawczą formą perfekcjonizmu. Neurotyczni perfekcjoniści pozwalają, by ich osiągnięcia definiowały to, kim są i często doświadczają głębokiego nieszczęścia z powodu swoich celów. Dążą do wysokich standardów kosztem wszystkiego, od związków po zdrowie. Niestety, jest to również rodzaj perfekcjonizmu gloryfikowany w mediach, gdzie niezdrowe przywiązanie do rzeczy i neurotyczne skupienie na wynikach sprawiają wrażenie, że są normalne.

Z drugiej strony, istnieje zdrowy perfekcjonizm. W przeciwieństwie do neurotycznych perfekcjonistów, zdrowi perfekcjoniści są pozytywnie zmotywowani przez wysokie standardy i używają tego jako bodźca do przodu. Są oddani swoim celom, ale nie pozwalają, by porażki ich obciążały lub definiowały.

Poznając różnicę między tymi dwoma typami perfekcjonizmu, możesz nauczyć się rozpoznawać, kiedy graniczymy ze strefą „neurotyczną” i odpowiednio moderować swoje zachowanie. Stworzyłam listę zachowań odróżniających zdrowy i neurotyczny perfekcjonizm, podzieloną na 7 kategorii (kliknij obrazek poniżej, aby powiększyć):

Zrób wydruk tej tabeli i używaj jej jako narzędzia do samokontroli, aby utrzymać swoje perfekcjonistyczne tendencje w ryzach. Zachowania w rubryce „Zdrowy perfekcjonizm” niech posłużą ci za punkt odniesienia. Poprzez praktykę możesz stać się bardziej zrównoważony w swoim podejściu! 🙂

Pozbądź się mentalności „wszystko albo nic”

Umysł „wszystko albo nic” jest dużym problemem wśród perfekcjonistów w ogóle. Perfekcjoniści mają tendencję do myślenia w kategoriach bardzo ścisłych dychotomii. Na przykład: „Czarne” lub „Białe”. „Wszystko albo nic. „Sukces” lub „Porażka”. „Dokończ wszystko” lub „Nie rób tego w ogóle.”

Ale takie myślenie jest samozakłamujące i w najlepszym wypadku nierealne. W prawdziwym świecie nikt nie osiąga sukcesu gładko bez porażki. Żaden sportowiec nie wygrywa turnieju bez zmagania się z treningiem. Żaden przedsiębiorca nie odnosi sukcesu bez wcześniejszej porażki w jakiejś formie lub sposobie. I nikt nie tworzy wspaniałych dzieł bez wcześniejszego zmagania się ze swoimi narzędziami i wyprodukowania jakiegoś rodzaju kiepskiej pracy. W rzeczywistości wszystko dzieje się w postępie, a nie w sposób „wszystko albo nic”.

Dolina Krzemowa, dom tysięcy firm technologicznych, w tym czołowych korporacji, takich jak Facebook, Apple i Google, jest znana z tego, że silnie zachęca do porażki. Przedsiębiorcy często wygłaszają pogadanki dzieląc się swoimi porażkami. Ludzie tam żyją zgodnie z mantrą „Fail fast, fail often”. Organizują nawet coroczną konferencję o nazwie FailCon, aby zachęcić ludzi do przyjmowania porażek. Dzieje się tak, ponieważ uznają, że porażka jest drogą do sukcesu, a dzięki szybkiemu ponoszeniu porażek, jest to najpewniejszy sposób, aby dowiedzieć się, co działa / nie działa i rozwijać się.

Więc pozbądź się mentalności typu „wszystko albo nic”. Kiedy myślisz wszystko albo nic, to co naprawdę dostajesz jest niczym i niczym. Pozwól sobie na robienie rzeczy niekompletnych, niedoskonałych i nieprecyzyjnych. W ten sposób możesz przejść do stanu ukończenia i precyzji. Skup się na maksymalizacji postępu na każdym kroku, włączając w to eksperymenty i porażki, ponieważ jest to najpewniejszy sposób na zagwarantowanie najszybszego sukcesu.

3. Unikaj pułapki umysłu perfekcjonisty (aka Go for the 80/20)

Umysł perfekcjonisty jest skomplikowanym labiryntem. Potrafi wchłaniać duże ilości informacji, analizować szczegóły i ustalać wyszukane wymagania dla każdego zadania.

Musisz jednak uważać na pułapkę umysłu perfekcjonisty, termin, którego używam, aby odnieść się do zdolności perfekcjonisty do wpadania w pułapkę niekończącego się skupiania na nieistotnych informacjach i wymaganiach. Ponieważ perfekcjonista jest zorientowany na szczegóły i zdolny do przyswajania dużej ilości informacji, jest on również najsłabszym ogniwem, jeśli chodzi o podejmowanie działań. Dla nich wszystko jest ważne i wszystko musi być zrobione. W końcu zostają przytłoczeni. Niektórzy perfekcjoniści prokrastynują; inni utknęli w trybie paraliżu analitycznego. Niektórzy się poddają, podczas gdy inni spędzają niemiłosiernie dużo czasu tylko po to, aby zrobić proste rzeczy.

Na przykład, neurotyczny trener może czuć, że musi nadać kolor swoim slajdom i zdobyć teczki premium z wytłoczonym logo na materiały szkoleniowe dla swoich uczestników, ale może to, na czym naprawdę zależy jego uczestnikom, to jego treść i to, czy może im pomóc w rozwiązaniu ich problemów. Ekstremalny dietetyk może czuć, że musi pościć wielokrotnie za każdym razem, gdy wypadnie z wagonu, aby odnieść sukces w odchudzaniu, ale może ważniejsze jest to, że je zdrowo i je w ramach swoich potrzeb energetycznych częściej niż nie.

Podzieliłem się moją pułapką umysłu w części 2 dotyczącej edycji audio, gdzie martwiłem się o usunięcie każdego małego „kliknięcia”, lekkiej pauzy, dźwięku śliny i tak dalej w moich nagraniach podcastu. Jednak słuchanie innych podcastów, i to tych najwyżej ocenianych, uświadomiło mi, że takie dźwięki są całkowicie w porządku, o ile nie ma ich w nadmiarze. Sprawiają one, że doświadczenie słuchania jest bardziej osobiste. Sprawiają, że dana osoba jest prawdziwa. Idealne usunięcie tych rzeczy nie zmieniłoby drastycznie użyteczności mojego materiału tak bardzo, jak danie najlepszych wskazówek jakościowych.

Dla Ciebie, być może masz niezwykle wysokie standardy dla każdego dzieła, które tworzysz. Jednakże, możesz zmagać się z tym wysokim standardem bardzo często, do tego stopnia, że odwadnia Cię to od zrobienia czegoś więcej. Jeśli tak, to mam dla Ciebie następujące pytania:

1. Co próbujesz osiągnąć?
2. Kim są ludzie, którzy osiągnęli ten cel lub robią to teraz wyjątkowo dobrze? Co zrobili, aby odnieść sukces?
3. Biorąc pod uwagę odpowiedzi na pytanie 2, szczegóły, na punkcie których masz obsesję – czy są one niezbędne do osiągnięcia sukcesu? Jeśli nie, czy nadszedł czas, aby odłożyć je na bok (lub zmniejszyć swoją koncentrację na nich)? Skup się na 80/20, kilku kluczowych czynnikach, które mają największy wpływ na realizację Twojego celu. Uważaj na malejące zyski, które pochodzą z próby popchnięcia i udoskonalenia każdej małej rzeczy, zwłaszcza czynników, które ostatecznie nie mają wpływu na to, co próbujesz osiągnąć.

Czytaj:

• Zasada 80/20 (3-częściowa seria)
• Prawo malejących zysków

4. Naucz się szanować i kochać siebie

Jako perfekcjonistka, mogę zrozumieć negatywną autotalk i zaniedbywanie siebie, które się zdarza, zwłaszcza gdy robi się ciężko. Łatwo jest besztać siebie, gdy rzeczy nie idą zgodnie z planem. Łatwo jest poświęcić swoje dobre samopoczucie, ponieważ cenisz swoją pracę. Łatwo jest również obwiniać się za błędy innych osób.

Jednakże zazwyczaj dzieje się tak dlatego, że nie traktujesz siebie wystarczająco wysoko. W moim przypadku, mówię rzeczy takie jak „nienawidzę siebie” lub „jestem podłą osobą”, kiedy nie jestem zadowolona z tego, jak się sprawy mają. Ale to dlatego, że pozwalam, aby moje cele i problemy innych miały pierwszeństwo przed moją samoidentyfikacją i miłością do samej siebie. Poświęcam swój własny sen i odpoczynek, aby wykonać swoją pracę i dotrzymać terminów. Ale to dlatego, że nie stawiam swojego zdrowia na wysokim miejscu, w stosunku do mojej misji.

Czy to znaczy, że powinniśmy odrzucić potrzeby wszystkich i cenić tylko siebie? Nie, oczywiście, że nie. Chodzi mi o to, że musimy nauczyć się szanować siebie i swoje potrzeby, jednocześnie doceniając potrzeby innych. Musimy nauczyć się kochać siebie i swoje wady, tak jak bezwarunkowo kochamy innych. I z pewnością powinniśmy nadal poświęcać się naszemu rzemiosłu, ale bez uszczerbku dla naszego dobrego samopoczucia.

Oto kilka wskazówek dla Ciebie:

1. Zmień swój negatywny autotalk. Następnym razem, gdy będziesz się besztać, przełącz się na pozytywną autotalk. Zamiast: „Nienawidzę siebie”, zmień na: „Cenię siebie”. Zamiast „Jestem kiepską osobą”, zamień na „Jestem dobrym człowiekiem, który stara się jak najlepiej”. Zamiast „Nie jestem wystarczająco dobry”, przełącz się na, „Mam swoje własne unikalne talenty i poprawiam się w każdej sekundzie.”
2. Przestań się obwiniać. Wiem, że łatwo jest pokonać siebie, gdy rzeczy nie idą po twojej myśli. Ale uznaj, że zrobiłeś wszystko, co w twojej mocy. Zrobiłeś to, co mogłeś w tych okolicznościach. Zamiast się obwiniać, daj sobie kredyt za to, co robisz. Kochaj i doceniaj siebie.
3. Pomyśl o 3 rzeczach, które robisz dobrze. Neurotyczny perfekcjonista ma tendencję do skupiania się na braku i rzeczach, których nie robi dobrze. Odwróć to, koncentrując się na rzeczach, które robisz dobrze. Jakie są 3 rzeczy, które zrobiłeś dobrze, w tym celu, lub w swoim życiu? Skup się na nich i powtarzaj to pytanie za każdym razem, gdy masz negatywny autotalk. Kiedy robisz to często, zaczniesz naturalnie rozpoznawać swoje mocne strony.
4. Uczyń zdrowie priorytetem. Nikt nie może cię powstrzymać przed poświęceniem odpoczynku w imię pracy, ale musisz zadać sobie pytanie, czy to jest to, czego chcesz przez następne 40 lat. Nasze zdrowie jest skumulowanym wynikiem tego, jak dbaliśmy o nasze ciało przez całe życie, a nie tego, co robiliśmy w ostatnim miesiącu. Oznacza to, że ciągły brak odpoczynku i dbałości o siebie dzisiaj sprawi, że za 10, 20 lat Twoje zdrowie będzie w stanie poważnego pogorszenia. Czy tego właśnie chcesz? A może zaczniesz dbać o siebie już teraz?

Dla tych z Was, którzy korzystają z programu „Bądź lepsza ja w 30 dni”, sprawdź zadanie z dnia 16 na temat doceniania siebie.

Używaj swoich ideałów jako przewodników, nie absolutów

Perfekcjoniści mają tendencję do przywiązywania się do swoich celów. Nie udało się osiągnąć konkretnego celu? To znaczy, że poniosłem porażkę – myślą. Nie osiągnąłem celu w określonym czasie? To znaczy, że jestem bezwartościowy ****, myślą. Biorą swoje cele jako reprezentację swojej wartości i biją się w piersi, gdy sprawy nie idą po ich myśli. Niektórzy decydują, że ich cele nie są dla nich i całkowicie rezygnują z wyznaczania celów; niektórzy popadają w depresję.

Ale czy to prawda? Że kiedy nie osiągniesz swoich celów (w gotowy sposób), to jesteś podły i bezwartościowy? Nie, oczywiście, że nie. To, że nie osiągniesz swoich celów w określonym czasie nie oznacza, że Ci się nie udało – oznacza to tylko, że nie osiągnąłeś swoich celów w tym konkretnym czasie. Być może były rzeczy, które się pojawiły. Być może Twoje podejście było niewłaściwe. Być może cel, do którego zmierzasz, nie jest zgodny i musisz wyznaczyć bardziej zgodny cel.

Uświadom sobie, że twoje cele mają być przewodnikami, a nie absolutami. „Przewodnik” oznacza, że Twój cel ma Cię prowadzić w Twojej drodze do lepszego rozwoju. „Nie absolut” oznacza, że twój cel nie jest jakimś twardym, nieugiętym celem, gdzie jego nieosiągnięcie oznacza, że jesteś osobą z brakami (co jest bzdurą przy okazji). Jesteś czymś więcej niż twoje cele i osiągnięcia. Jesteś tutaj, aby zrobić ogromne wgniecenie we wszechświecie.

Co to oznacza, kontynuuj wyznaczanie wielkich celów. Pozwól, aby twoje serce szalało z twoimi największymi celami i marzeniami, i pozwól im cię prowadzić. Czy osiągnąłeś już jakiś cel, nie jest tak ważne jak to, że zmierzasz w jego kierunku.

Pamiętaj, że twoim prawdziwym celem w życiu jest rozwój i praca nad byciem najlepszym sobą. Twoje cele są po prostu przewodnikami, które pomogą Ci to zrobić.

Więcej tutaj:

• Jakie jest przesłanie Twojego celu?
• Kiedy cele przestają działać
• Jak być najbardziej pewną siebie osobą na świecie

6. Doceń swoje związki

W miarę jak się starzeję, nauczyłem się bardziej cenić związki. Kiedyś przedkładałam pracę nad życie osobiste, co dotyczyło również moich związków. Zawsze myślałem, że powinienem zawsze wkładać 100% energii w pracę (zostawiając mało miejsca dla siebie i innych), a duża część tego wynikała z dorastania w kraju, w którym narodowa retoryka nagradza pracę i osiągnięcia ponad osobiste potrzeby i wypoczynek; gdzie ludzie pracują najdłużej na świecie (2,402 godzin rocznie w Singapurze, w porównaniu do 1,654-1,790 w USA, Wielkiej Brytanii i Kanadzie).

Ale to kiepskie przesłanie z perspektywy czasu. Ważne jest, aby poświęcić się swojemu rzemiosłu, ale życie nie kręci się tylko wokół pracy. Masz swoją rodzinę. Masz swoje związki. Macie ludzi, których kochacie. Dla niektórych z Was, motywacja (lub część motywacji) do osiągania dobrych wyników w pracy jest prawdopodobnie napędzana przez Waszych bliskich. Według Bronnie Ware, pielęgniarki paliatywnej, jednym z 5 największych żalów umierających jest „Żałuję, że nie pracowałem tak ciężko” i był to żal stwierdzony przez wszystkich mężczyzn, których pielęgnowała (było to zanim kobiety zaczęły być żywicielami rodziny).

Przydziel czas na swoje relacje. Każdego dnia wygospodaruj trochę czasu dla swoich bliskich. 30 minut, godzinę, 2 godziny; cokolwiek możesz odłożyć na teraz. Okaż im troskę i opiekę. Przytulaj ich, całuj za każdym razem, gdy ich widzisz. Pytaj jak się mają i angażuj się w ich dni. Co bardzo ważne, pamiętaj, aby traktować ich jako jednostki, bez uprzedzeń i oczekiwań, które mogą wypłynąć na powierzchnię z umysłu perfekcjonisty.

Cieszyć się każdym postępem, zwycięstwem i porażką

Odkryłem, że perfekcjoniści mają tendencję do skupiania się na braku, podczas gdy mają bardzo surowe oczekiwania wobec siebie. Nigdy nie odpoczywają, dopóki nie skończą tego, co robią. Rzadko są zadowoleni z tego, co robią. Zawsze szukają błędów, problemów do poprawienia. I nie celebrują zbytnio, nawet jeśli wykonali dobrą robotę – zamiast tego przyjmując to jako pewnik.

Lady Gaga, perfekcjonistka, powiedziała kiedyś, że jest wiecznie niezadowolona z tego, co tworzy – o czym wspominałam w części 2. John Lennon z Beatlesów, jednego z najbardziej znanych zespołów rockowych na świecie, wspomniał w jednym z wywiadów, że jest „niezadowolony z każdej płyty, którą Beatlesi kiedykolwiek nagrali”. Powiedział: „Nie ma ani jednej, której bym nie przerobił… włączając w to wszystkie płyty Beatlesów i wszystkie moje indywidualne”. Michael Jackson powiedział kiedyś: „Nigdy nie jestem z niczego zadowolony, jestem perfekcjonistą, to część tego kim jestem.” Ja sam jestem winny samozaniedbania i obwiniania siebie, jednocześnie zawsze oczekując bardzo wysokich poziomów wydajności.

Podejrzewam, że to jeden ze sposobów na życie, czuć ciągłe niezadowolenie ze swojej pracy i nieszczęście z nią związane. Pomaga to skupić się na popychaniu nowych podstaw swojego rzemiosła i poprawianiu swoich braków. Czy mogę jednak zasugerować inne podejście? Jest nim świętowanie wszystkiego, co zrobiłeś, w tym postępów, zwycięstw, błędów i porażek. Właśnie tak – również swoje błędy i porażki. Oznacza to, że jeśli zrobiłeś „tylko” 1% postępu w swoim zadaniu, świętuj to. Jeśli napotkasz na przeszkodę, świętuj odkrycie tego ślepego zaułka, o którym wcześniej nie wiedziałeś. Jeśli popełniłeś kilka złych błędów, przyznaj się do nich, a następnie odpowiednio je napraw. Bądź wdzięczny za to doświadczenie, aby uczyć się i doskonalić. Nie trzeba dodawać, że świętuj wszystkie swoje zwycięstwa i daj sobie WIELKIE poklepanie po plecach za dobrze wykonaną pracę.

Ciekawe jest to, że możesz odkryć, że robienie tego niekoniecznie sprawi, że będziesz bardziej pobłażliwy w swojej pracy. Jeśli cokolwiek, to zachęca cię to do dążenia ku lepszemu. Uznaje Twoje mocne strony i zdolności, i pomaga Ci je lepiej wykorzystać. To także sprawia, że życie staje się o wiele bardziej zabawne, radosne i przyjemne. Ponieważ w przeciwieństwie do ciągłego skupiania się na braku, teraz dostrzegasz to, co masz. A taka mentalność obfitości przechodzi długą drogę w budowaniu pozytywnego samopoczucia, miłości do siebie i emocjonalnego szczęścia.

Przeczytaj: What I Learned From Growing Up in a Shaming Culture

Dla tych z was, którzy mają program Live a Better Life in 30 Days, sprawdźcie Dzień 13: Dzień Refleksji i Dzień 14: Dzień Wdzięczności.

8. Deleguj i pozwól odejść

Na koniec, naucz się delegować i pozwalać odejść.

Jako perfekcjonista, możesz mieć trudności w pracy z ludźmi. Jako pracownik z supermocą możesz mieć poczucie, że łatwiej i szybciej jest Ci robić wszystko samemu, niż polegać na kimś innym. Nie tylko to, jesteś w stanie zrobić wszystko dokładnie tak, jak sobie wyobrażasz, w przeciwieństwie do konieczności polegania na instrukcjach dla innych i radzenia sobie z błędami i awariami komunikacji pomiędzy nimi.

Jednakże przekonałem się, że nie jest możliwe zrobienie wszystkiego samemu, zwłaszcza jeśli chcesz podnieść swój poziom produkcji i utrzymać tę samą wysoką jakość pracy, zwłaszcza jeśli chcesz doskonalić się w swojej pracy bez zaniedbywania swojego zdrowia i relacji. Możesz zająć się wszystkim i zapracować się na śmierć, nie mając czasu dla siebie i innych. Czy tego właśnie chcesz?

Nie musisz robić wszystkiego sam. Znajdź odpowiednich ludzi, którzy cię do tego namówią, wyszkol ich i poprawiaj po drodze. Chociaż trudno jest znaleźć odpowiednich ludzi, nie oznacza to, że się poddajesz, ponieważ jest tam wielki talent – musisz tylko oddzielić plewy od pszenicy. Nawet jeśli pracujesz z ludźmi, których nie możesz wybrać – takimi jak szefowie i współpracownicy – chodzi o to, aby nauczyć się rozwijać z nimi relację i znaleźć wspólny sposób pracy.

To oznacza

1. Zidentyfikuj obszary, w których potrzebujesz pomocy.
2. Zatrudnij ludzi, którzy pomogą Ci w tych obszarach. Może to być zatrudnienie pracowników lub wykonawców, jeśli prowadzisz własną firmę, pozyskanie zaangażowanych partnerów, zaangażowanie współpracowników/szefa, jeśli pracujesz w firmie, lub nawet zaangażowanie trenera, jeśli jest to nowa umiejętność, której chcesz się szybko nauczyć.
3. Podziel się oczekiwaniami i zbuduj z nimi wspólne zrozumienie, aby nie było nieporozumień.
4. Świadomość, że luki są normalne. Po latach pracy z ludźmi nauczyłem się, że zawsze jest okres rozgrzewki, jeśli chodzi o pracę z kimś nad nowym zadaniem, i jest to normalne. Tak jak Tobie potrzeba czasu, aby nauczyć się czegoś nowego, tak innym potrzeba czasu, aby za pierwszym razem wszystko wyszło „jak należy”. W tym przypadku chodzi o aktywną komunikację, ponieważ pracujesz razem, aby wypełnić lukę.
5. Na koniec, pozwól sobie odpuścić. Nie każdy będzie w stanie robić rzeczy dokładnie tak, jak tego oczekujesz, i nie powinieneś oczekiwać, że to zrobią, zwłaszcza jeśli chodzi o kreatywną pracę na wysokim poziomie. Nawet jeśli wystąpią obiektywne błędy, daj swoim współpracownikom/pracownikom wskazówki, aby mogli uczyć się na swoich błędach (zamiast poprawiać wszystko samemu), tak aby wiedzieli, co robić następnym razem. Puszczając bardzo konkretne oczekiwania i pozwalając ludziom robić swoje – ale oczywiście w ramach jasnych wytycznych – pozwalasz im się uczyć, rozwijać, a następnie dostarczać Ci ich najlepszą pracę 🙂

Poznaj manifestową wersję tego artykułu: How To Overcome Perfectionism

To jest ostatnia część mojej 3-częściowej serii o byciu perfekcjonistą i jak zrobić z tego to, co najlepsze.

• Część 1: 11 Signs You Are a Perfectionist
• Część 2: 6 Hidden Downsides of Perfectionism
• Część 3: How To Overcome Perfectionism: Your Complete Guide

Images: Biały kwiat, Zdrowy perfekcjonizm vs. Neurotyczny perfekcjonizm, Waga równowagi, Pułapka, Świece, Sylwetka pary podczas wschodu słońca, Zwycięstwo