Była dziewczyna czołowego powieściopisarza pokolenia beatowego Jacka Kerouaca ujawniła szczegóły ich romansu i jego zejścia do dziwacznego zachowania po zdobyciu sławy, w nowej książce, która zostanie opublikowana ponad 40 lat po jego śmierci.
Joyce Johnson, znakomita autorka, obala również mit, że Kerouac pisał bez wysiłku, spontanicznie. Tam, gdzie on twierdził, że jego powieść W drodze została napisana w przypływie energii w ciągu trzech tygodni w 1951 roku, ona przypomina, że Kerouac spędził lata na rewizji swojego dzieła i starannie dopracowywał każdy akapit.
Johnson, obecnie 77-letnia, opisuje go jako „bardzo dziwnego człowieka”, który traktował ją okropnie, ale był miłością jej życia. Zagłębia się w jego pochodzenie, dzieciństwo i drogę do sławy, a także kronikę żniwa, jakie jego status celebryty i picie odcisnęły na ich związku.
Miała 21 lat, gdy poznała Kerouaca. „Jack nie miał gdzie mieszkać i nie miał pieniędzy. Ponieważ byłam młodą pisarką, która miała własne mieszkanie, Allen umówił mnie na randkę w ciemno.” Byli razem przez dwa lata.
Kerouac stał się sensacją po On the Road, co zepsuło ich związek: „Kobiety wszędzie się oferowały. Był celebrytą, co było dla niego bardzo trudne. W sytuacjach publicznych musiał pić.”
Johnson w swojej książce „The Voice Is All: The Lonely Victory of Jack Kerouac”, która ukaże się w tym miesiącu, bada, jak „spontaniczne” pisanie „W drodze” było w rzeczywistości „znacznie dłuższym procesem … każdy akapit musiał być 'wierszem'.”
Pokazuje, jak francusko-kanadyjskie pochodzenie Kerouaca wzbogaciło jego prozę i dało mu wyjątkową wizję Stanów Zjednoczonych. Szczegółowo opisuje jego powolny, często bolesny rozwój jako pisarza, z wczesnymi zmaganiami z opanowaniem języka angielskiego.
Powiedziała: „Mówił Joual, kanadyjskim dialektem francuskiego. W innych biografiach nie spojrzano wystarczająco głęboko na implikacje francusko-amerykańskiego dziedzictwa Jacka, na fakt, że angielski był jego drugim językiem… Zawsze trwał proces tłumaczenia, próby znalezienia angielskiego odpowiednika dla francuskiego w jego głowie… Teraz patrząc na tekst On the Road, widzę francuskie akcenty przez cały czas jego trwania.”
Wspomina: „Pomyślałam, że nigdy nie spotkałam nikogo, kto żyłby z bardziej absolutną wolnością… Potrzeba ciągłego ruchu, tak jakby za każdym razem, gdy pozostawał gdziekolwiek zbyt długo, wyczerpywał teraźniejszość przez zbyt intensywne wsiąkanie w nią.”
Wystawy w bibliotece będą zawierać 120-stopowy zwój, na którym pisał On the Road, zgodnie z jego twierdzeniami w 1951 roku. Po wielokrotnym odrzuceniu przez wydawców i latach rozpaczy, jego opowieść o hedonistycznej podróży przez Amerykę Północną została opublikowana w 1957 roku, od tego czasu sprzedała się w pięciu milionach egzemplarzy w samych Stanach Zjednoczonych.
Kerouac zmarł jako alkoholowy pustelnik w 1969 roku, w wieku 47 lat, po tym jak bezskutecznie próbował zainteresować Marlona Brando ekranizacją Drogi. Francis Ford Coppola wyczuł w książce potencjał filmowy, ale dopiero teraz powstał film w reżyserii Waltera Sallesa, z Coppolą jako producentem wykonawczym, który ukaże się w Wielkiej Brytanii w październiku.
Rebecca Yeldham, jedna z jego współproducentek, powiedziała, że ta historia wciąż łączy się z młodymi ludźmi, szczególnie w czasach przeciwności losu: „Czytasz ją przez pryzmat chwili, w której się znajdujesz i przez … swoje własne doświadczenia życiowe. Ta książka jest wciąż tak aktualna i współczesna.”
Frenetyczna proza Kerouaca oddawała energię powojennego pokolenia i wpływ jazzu. Mówi się, że pisał z wolnością muzyka jazzowego, łamiąc reguły gramatycznie niepoważnymi zdaniami kształtowanymi przez dźwięk.
W trzech na wpół biograficznych filmach grają go Sam Riley w On the Road; Jean-Marc Barr w Big Sur, adaptacji powieści; oraz Jack Huston w Kill Your Darlings, zainspirowany prawdziwą historią morderstwa opowiedzianą w And the Hippos Were Boiled in Their Tanks, autorstwa Kerouaca i jego przyjaciela Williama Burroughsa, która została opublikowana dopiero w 2008 roku. Daniel Radcliffe gra kolegę po fachu, pisarza Allena Ginsberga.
Michael Polish, reżyser Big Sur, powiedział, że jego film pokaże walkę Kerouaca z alkoholem i presją bycia wyznaczonym głosem pokolenia. Zapytany, dlaczego Kerouac zainspirował tak wiele filmów, Polish zasugerował, że podczas gdy tradycyjni filmowcy byli nieufni – „książki są trudne do zaadaptowania, ponieważ nie pozwalają sobie na typową strukturę trzyaktową” – niezależni reżyserzy pokazali, jak można złamać zasady.
Są również doniesienia o ekranizacji The Dharma Bums, drugiej bestsellerowej powieści Kerouaca, według Paula Slovaka, redaktora w Viking, który wydaje książkę o Kerouacu autorstwa byłej kochanki.
Isaac Gewirtz, kurator Nowojorskiej Biblioteki Publicznej, która posiada największą na świecie kolekcję papierów Kerouaca, powiedział, że jego reputacja jako poważnego pisarza ucierpiała: „Jego zwolennicy widzą w nim natchnionego proroka; jego krytycy – chamowatego mężczyznę i pozbawionego artyzmu gawędziarza, którego złośliwy wpływ pomógł zrodzić znienawidzoną kontrkulturę.”
Zwoje na wystawie w British Library zostały kupione prywatnie za 1,68 mln funtów, co stanowi rekordową cenę za rękopis literacki.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- Jack Kerouac
- The Observer
- news
- Share on Facebook
- Share on Twitter
- Share via Email
- Share on LinkedIn
- Share on Pinterest
- Share on WhatsApp
- Share on Messenger
.