Jak dwukierunkowa komunikacja może zwiększyć zaangażowanie rodziców

Kiedy nauczyciele dodali jedną rzecz do swoich szkół, oceny ich zagrożonych uczniów natychmiast się poprawiły. Zauważyli również wyższy wskaźnik wykonania zadań domowych, większe zaangażowanie w życie klasy i mniejszą liczbę nieobecności. Rodzice wydawali się nawet bardziej zadowoleni z tego, jak nauczyciele prowadzili swoje klasy. Nauczyciele również postrzegali siebie jako kompetentnych i bardziej spełnionych.

Co było tym magicznym elementem, który zrewolucjonizował ich klasy? Komunikacja.

Komunikacja działa jak pomost do zaangażowania i, ostatecznie, do silnego partnerstwa z rodzicami. Kiedy podejmujesz wysiłek, aby skontaktować się z rodzicami, mówisz, że cenisz ich spostrzeżenia. Rodzice, którzy w przeciwnym razie czuliby się skrępowani, wiedzą, że mogą to zrobić. Kiedy rodzice i nauczyciele nawiążą pierwszy kontakt, będą mogli współpracować, aby pomóc uczniom w osiągnięciu ich akademickiego potencjału.

Jeśli jesteś gotowy, aby zamienić komunikację we współpracę, dowiedz się, czym jest dwukierunkowa komunikacja i jak możesz ją wprowadzić do swoich partnerstw z rodzicami.

Ważność komunikacji rodzic-nauczyciel

Liczba rodziców i nauczycieli, którzy komunikują się regularnie, maleje, szczególnie w miarę jak ich uczniowie stają się starsi. Kiedy uczniowie przechodzą z przedszkola do zerówki, komunikacja rodzic-nauczyciel natychmiast spada. Około 59% rodziców zgłasza, że nigdy nie otrzymuje telefonów od nauczycieli szkoły podstawowej. Co gorsza, mniej niż połowa z nich deklaruje, że jest „bardzo zadowolona” z komunikacji między rodzicami a nauczycielami. Pomimo korzyści akademickich ani rodzice, ani nauczyciele nie wydają się zainteresowani komunikacją.

Ale kiedy nauczyciele i rodzice współpracują ze sobą, mogą przygotować uczniów do odniesienia sukcesu akademickiego. Korzyści płynące z komunikacji sięgają daleko poza poziom ucznia. Jest to często pierwszy krok do długoterminowego zaangażowania rodziców. Kiedy rodzice i nauczyciele komunikują się ze sobą, rodzice są bardziej skłonni zaufać nauczycielom i docenić ich wpływ. A nauczyciele, którzy komunikują się z rodzicami, czują się szczęśliwsi i bardziej kompetentni jako wychowawcy. Budowanie partnerstwa z rodzicami poprzez komunikację to coś więcej niż tylko opcja. Jeśli nauczyciele chcą poprawić jakość swoich klas, powinni traktować to jako kluczowy obowiązek.

Komunikacja jednokierunkowa vs dwukierunkowa

Jeśli chcesz, aby zaangażowanie rodziców stało się kamieniem węgielnym fundamentu twojej klasy, wybierz znaczące połączenie ponad dystans. Najlepszym sposobem na to jest nadanie priorytetu komunikacji dwukierunkowej. Nie wiesz, jaka jest różnica między komunikacją jedno- a dwukierunkową? Choć słowa te mogą wydawać się żargonem edukacyjnym, różnica jest bardziej intuicyjna, niż mogłoby się wydawać.

Komunikacja jednokierunkowa to informacja, która przechodzi tylko od nadawcy do odbiorcy. Ogólnie rzecz biorąc, nie wiąże się z odpowiedzią ze strony odbiorcy. Ponieważ celem komunikacji jednokierunkowej jest informowanie, przekonywanie lub wydawanie poleceń, odpowiedź nie jest potrzebna. Nadawca zazwyczaj zajmuje autorytatywną pozycję w stosunku do odbiorcy, który działa jako słuchacz. W środowisku szkolnym przykładem komunikacji jednokierunkowej mogą być biuletyny, wykłady lub ogłoszenia.

Komunikacja dwukierunkowa to korespondencja, która odbywa się tam i z powrotem pomiędzy nadawcą a odbiorcą. W tej sytuacji nadawca i odbiorca są sobie równi. Oboje słuchają siebie nawzajem i dzielą się swoimi przemyśleniami lub pytaniami. Kilka przykładów komunikacji dwukierunkowej w klasie to konferencje rodziców z nauczycielami, rozmowy telefoniczne i spotkania komisji.

Jednokierunkowa komunikacja ma swój czas i miejsce, ale zbyt duża jej ilość może sprawić, że rodzice poczują się odsunięci od podejmowania decyzji w klasie. Rodzice są często bardziej otwarci, gdy nauczyciele stosują komunikację dwukierunkową. Aby zachęcić rodziców do angażowania się w życie szkoły, spróbuj zaangażować ich w dwustronną komunikację, kiedy tylko jest to możliwe. Na przykład, zamiast wysyłać uczniom do domu świadectwo z oceną niedostateczną, można zadzwonić do ich rodziców i wspólnie opracować plan poprawy. Im częściej będziesz osobiście kontaktował się z rodzicami, tym bliżej będziesz budowania pozytywnych relacji z rodzicami.

Efektywne strategie komunikacji

Gdy już wiesz, jak zaangażować rodziców w dwustronną komunikację, następnym krokiem jest znalezienie odpowiedniego podejścia. Nawiązywanie kontaktów z rodzicami nie jest procesem typowym dla ciasteczek, a to, co działa na jednych rodziców, może nie działać na innych. Dlatego właśnie wypróbowanie różnych strategii komunikacji może pomóc w zaangażowaniu całej klasy, a nie tylko kilku rodzin. Wykorzystaj te strategie komunikacji z rodzicami dla nauczycieli, aby zaangażować jak najwięcej rodziców w życie szkoły.

Komunikacja bezpośrednia

Komunikacja bezpośrednia jest dokładnie tym, na co wygląda, i jest jednym z najbardziej efektywnych sposobów nawiązywania partnerstwa z rodzicami. Kiedykolwiek angażujesz się w kontakty z rodzicami twarzą w twarz, używasz komunikacji w cztery oczy. Wolontariat, dni otwarte, konferencje z rodzicami i nauczycielami oraz imprezy pozaszkolne to sposoby, w jakie możesz wykorzystać komunikację w cztery oczy.

Ta forma komunikacji nie musi ograniczać się do klasy. Jeśli rodzice mają trudności z dotarciem do szkoły, wizyty domowe są kolejnym skutecznym sposobem komunikacji z rodzicami. A korzyści z nich płynące są znaczące. Uczniowie, których rodzice i nauczyciele angażują się w rutynowe wizyty domowe, częściej czytają na poziomie lub powyżej swojego poziomu i rzadziej mają częste nieobecności.

Komunikacja oparta na technologii

Komunikacja oparta na technologii jest „nową granicą” na wiele sposobów, ponieważ ciągle się zmienia i obejmuje tak wiele punktów sprzedaży. Niezależnie od tego, czy dzwonisz do domu, czy aktualizujesz jedną z wielu dostępnych aplikacji do komunikacji między rodzicami a nauczycielem, używasz komunikacji opartej na technologii. Możesz również korzystać z technologii poprzez strony internetowe klasy, e-maile, teksty, wideokonferencje i media społecznościowe.

Jako że coraz więcej cyfrowych tubylców ma teraz dzieci w wieku szkolnym, wielu rodziców woli komunikację opartą na technologii – zwłaszcza teksty. Wypróbuj te oparte na technologii sposoby, aby informować rodziców o ocenach ich uczniów, informować ich o nadchodzących wydarzeniach lub kontaktować się z nimi w sprawach problemowych. Używaj komunikacji dwukierunkowej tak często, jak to możliwe, aby twoje wysiłki miały sens.

Komunikacja pisemna

W porównaniu z komunikacją opartą na technologii, komunikacja pisemna może wydawać się trochę „staroświecka”. Ale biuletyn lub notatka do domu dla rodziców może pomóc im poczuć się na bieżąco. Dodaje to osobistego charakteru komunikacji jednokierunkowej i zapewnia rodzinom fizyczne przypomnienie o nadchodzących wydarzeniach. Możesz również stworzyć swój własny dziennik komunikacji rodzic-nauczyciel, aby śledzić wszelkie wysiłki podejmowane w celu nawiązania kontaktu z rodziną.

W komunikacji zarówno opartej na technologii, jak i pisemnej, kluczem jest personalizacja. Rodzice są bardziej skłonni odpowiedzieć i dotrzeć do nauczycieli, gdy otrzymują osobiste notatki zamiast ogólnych ogłoszeń. Jeśli możesz, dodaj kilka zdań do każdej pisemnej lub opartej na technologii wiadomości dla konkretnej rodziny. Możesz, na przykład, dodać, jak bardzo podobało ci się, że dany uczeń jest w twojej klasie lub że masz nadzieję zobaczyć jego rodzinę na nadchodzącym wydarzeniu.

Jak nawiązać stałą komunikację między rodzicami a nauczycielami

Gdy nauczysz się właściwych strategii, możesz skutecznie komunikować się z rodziną każdego ucznia w twojej klasie lub szkole. Z czasem i wytrwałością komunikacja może przerodzić się w silne relacje rodzic-nauczyciel.

Źródła

. PTA, N. (2000). Building Successful Partnerships: A Guide for Developing Parent and Family Involvement Programs. (pp. 11-12). Bloomington, Indiana: National PTA, National Education Service.
. Ferlazzo, J. (2011, maj). Angażowanie czy zaangażowanie? ASCD, s. 10-14.
. Blackboard (2016). How K-12 Schools Are Meeting the Expectations of Parents for Digital Communications (Jak szkoły K-12 spełniają oczekiwania rodziców w zakresie komunikacji cyfrowej). Retrieved from cdn2.hubspot.net: https://cdn2.hubspot.net/hubfs/273815/Landing-Pages_Images-PDFs/Project-Tomorrow_CE-Digital-Trends/Bb_TrendsinCEReport_Final.pdf
. Stan Michigan. Strategie dla silnego zaangażowania rodziców i rodzin. Retrieved from michigan.gov: https://www.michigan.gov/documents/mde/strategies_for_strong_parent_and_family_engagement_part_III_370143_7.pdf
. Child Trends (2018, 16 września). Zaangażowanie rodzicielskie w szkołach. Retrieved from childtrends.org: https://www.childtrends.org/?indicators=parental-involvement-in-schools
. Hill, N. E., & Tyson, D. F. (2009). Parental involvement in middle school: a meta-analytic assessment of the strategies that promote achievement. Developmental Psychology, 45(3), 740-63.
. Dearing, E., Kreider, H., Simpkins, S., & Weiss, H. B. (2006). Zaangażowanie rodziny w szkołę a wyniki dzieci o niskich dochodach w zakresie umiejętności czytania i pisania: Longitudinalne związki między rodzinami i w obrębie rodzin. Journal of Educational Psychology, 98, 653-664.
. Amerykańskie Stowarzyszenie Psychologiczne. Parent Engagement in Schools. Retrieved from apa.org: https://www.apa.org/pi/lgbt/programs/safe-supportive/parental-engagement/default.aspx
. Grand Rapids Public School District. What Is Parental Engagement? Retrieved from grps.org: https://www.grps.org/parents/parental-engagement.
. Wairimu, M.J., Macharia, S.M., Muiru, A. (2016, November 27). Analysis of Parental Involvement and Self-Esteem on Secondary School Students in Kieni West Sub-County, Nyeri County, Kenya. Journal of Education and Practice, Vol 7. (82-98)
. Sheldon, S. B., & Jung, S. B. (2015). Parent Involvement and Children’s Academic and Social Development in Elementary School (Zaangażowanie rodziców a rozwój akademicki i społeczny dzieci w szkole podstawowej). Johns Hopkins University, School of Education.
. Sheldon, S. B., & Jung, S. B. (2015). The Family Engagement Partnership Student Outcome Evaluation (Ocena wyników uczniów w ramach partnerstwa na rzecz zaangażowania rodzin). Johns Hopkins University, School of Education.
.Epstein, J.L., & Sheldon, S. B. (2004) Getting Students to School: Using Family and Community Involvement to Reduce Chronic Absenteeism. School Community Journal, 14, s. 39-56.
. Henderson, A., & Berla, N. (1995). A New Generation of Evidence: The Family Is Critical to Student Achievement. Washington, DC: Centrum Prawa i Edukacji, s. 14-16.

.