Kim byli uczeni w Piśmie wymienieni w Biblii? Czy istnieją uczeni w Piśmie zarówno w Starym jak i Nowym Testamencie?
Królewscy uczeni w Piśmie
Kiedy myślimy o uczonych w Piśmie, często kojarzymy ich z zadufanymi w sobie faryzeuszami, ale uczeni w Piśmie ze Starego Testamentu mieli niewiele wspólnego z tymi z Nowego Testamentu. Nawet jeśli wiemy, że Mojżesz napisał pięć pierwszych ksiąg Starego Testamentu (zwanych Pięcioksięgiem), istnieją mocne dowody na to, że uczeni w Piśmie wykonali znaczną część pracy przy spisywaniu Starego Testamentu. Skrybowie posiadali jeden z najważniejszych i najświętszych obowiązków. Otrzymali oni odpowiedzialność za zapisywanie słów Bożych przez ludzi, którzy zostali natchnieni przez Ducha Bożego, aby napisać to, co Bóg zamierzył dla nich do napisania. Uczeni w Piśmie, o których mowa w Starym Testamencie, nie byli dokładnie tymi samymi ludźmi, którzy spisywali księgi Starego Testamentu, ponieważ byli bardziej podobni do sekretarzy stanu, a ich zadaniem było przygotowywanie i wydawanie dekretów w imieniu króla (2. Sam 8:17; 1. Kron 18:16; 1. Krl 4:3).
Boży uczeni w Piśmie
Jeremiasz mógł być być uznany za uczonego w Piśmie, ponieważ Bóg powiedział mu: „Weź zwój i napisz na nim wszystkie słowa, które wypowiedziałem do ciebie przeciwko Izraelowi i Judzie, i wszystkim narodom, od dnia, w którym przemówiłem do ciebie, od dni Jozjasza aż do dziś. Może się zdarzyć, że dom Judy usłyszy wszystkie nieszczęścia, jakie zamierzam im wyrządzić, aby każdy odwrócił się od swej złej drogi i abym przebaczył im nieprawość i grzech” (Jr 36:2), ale czasami autorzy Starego Testamentu mieli pomoc, jak w przypadku Jeremiasza, gdzie napisano: „Wtedy Jeremiasz wziął inny zwój i dał go Baruchowi, skrybie, synowi Neriasza, który napisał na nim pod dyktando Jeremiasza wszystkie słowa ze zwoju, który Jehoiakim, król judzki, spalił w ogniu. I dodano do nich wiele podobnych słów” (Jr 36,32).
Nowotestamentowi uczeni w Piśmie
Kiedy myślimy o uczonych w Piśmie w Biblii, nie myślimy zazwyczaj o tych, którzy faktycznie napisali księgi Starego i Nowego Testamentu. Uczeni w Piśmie wspomniani w Nowym Testamencie spisywali i kopiowali Pisma Starego Testamentu, ale ich pozycja nie jest przedmiotem tego artykułu i nie chodzi o to, co faktycznie robili, ponieważ odgrywali w Judei większą rolę niż tylko zapisywanie Słów Bożych. Bardzo interesujące jest to, że Jezus często ganił zadufanych w sobie faryzeuszy, nauczycieli prawa i uczonych w Piśmie, mówiąc: „Czy nie czytaliście?” (Mt 19,4), co oznaczało, że powinni byli wiedzieć wiele z tego, o czym Jezus mówił i nauczał, ponieważ było to w tych właśnie pismach, które kopiowali i studiowali. Wszyscy oni mówili o Nim tak, jak On kiedyś powiedział: „Wy szukacie Pism, bo sądzicie, że w nich macie życie wieczne; a to one świadczą o mnie, a jednak nie chcecie przyjść do mnie, aby otrzymać życie” (J 5, 39-4). Cóż za tragedia… nauczali i czytali Pisma, a jednak nie chcieli widzieć w Jezusie doskonałego wypełnienia długo przepowiadanego Mesjasza, mimo że było to oczywiste jak słońce, bo nawet „uczeni w Piśmie, że najpierw musi przyjść Eliasz” (Mt 17, 10).
Religia stworzona przez człowieka
Nauczyciele w Piśmie byli zasadniczo prawnikami, ponieważ interpretowali i orzekali w sprawach prawnych, które przed nimi postawiono i zasiadali w Sanhedrynie, który był jak żydowski sąd najwyższy, ale dodali setki własnych tradycji, które nigdy nie były częścią prawa Bożego, a żadna z nich nigdy nie została zapisana w Piśmie Świętym. To dlatego „faryzeusze i uczeni w Piśmie przyszli do Jezusa z Jerozolimy i powiedzieli: „Dlaczego Twoi uczniowie łamią tradycję starszych? Bo nie umywają rąk przy jedzeniu” (Mt 15:1-2). Zauważmy, że nie powiedzieli „Twoi uczniowie łamią prawo”, ale „łamią tradycję starszych”. Tradycja nie ma nic wspólnego z prawami Bożymi. Są to zasady stworzone przez człowieka, stworzone przez ludzi prawych, którzy patrzą z góry na innych jako gorszych, ponieważ nie zachowują oni swoich własnych tradycji. Opierając się na tym rozumowaniu, to tradycją Żydów było kamienowanie i mordowanie proroków. Tak wiele dla wartości tradycji! Jezus ostro ich skarcił, mówiąc: „I dlaczego łamiecie przykazanie Boże ze względu na swoją tradycję” (Mt 15:3)? Łamali przykazanie Boże, aby czcić swoich rodziców (Mt 15:4-6) i zachowywali swoje własne, sprawiedliwe tradycje, a Jezus był na to zły, i to nie bez powodu, dlatego zacytował proroka Izajasza, który napisał: „Ten lud czci mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode mnie; na próżno oddają mi cześć, ucząc jako nauki przykazań ludzkich” (Mt 15:8-9). Wyznaczają standardy tak wysokie, że wydają się niemożliwe do osiągnięcia, a tym samym do zbawienia, dlatego Jezus ze złością powiedział: „Ale biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Zamykacie bowiem królestwo niebieskie przed ludźmi. Bo ani sami nie wchodzicie, ani nie pozwalacie wejść tym, którzy chcieliby wejść” (Mt 23, 13).
Zakończenie
Do dziś w kościele mamy jeszcze uczonych w Piśmie; Nauczają oni, że ich własne tradycje są równe, a w niektórych przypadkach przewyższają spisane Słowo Boże. Może tego nie mówią, ale wpadają w pułapkę myślenia, że „skoro my zawsze robiliśmy to w ten sposób, to musimy sprawić, by inni też tak robili”. To jest to, o czym mówił Jezus. Kiedy czynimy prawa Boże nieważnymi i łamiemy przykazania Boże ze względu na tradycję, wtedy przedkładamy nasze własne standardy nad te, których wymaga Bóg, a to czyni z nas faryzeuszy lub uczonych w Piśmie serca, a Bóg sprzeciwiał się tym, „którzy ufali w siebie, że są sprawiedliwi, a innych traktowali z pogardą” (Łk 18, 9).
Artykuł Jacka Wellmana
Jack Wellman jest pastorem kościoła Mulvane Brethren w Mulvane Kansas. Jack jest również starszym pisarzem w What Christians Want To Know, którego misją jest wyposażanie, zachęcanie i energetyzowanie chrześcijan oraz odpowiadanie na pytania dotyczące codziennej wędrówki wierzącego z Bogiem i Biblią. Możesz śledzić Jacka na Google Plus lub sprawdzić jego książkę Ślepy przypadek lub inteligentny projekt dostępną na Amazon.