Kość ramienna, kość długa kończyny górnej lub przedniej kręgowców lądowych, tworząca staw barkowy powyżej, gdzie łączy się z bocznym wgłębieniem łopatki (glenoida łopatki), oraz staw łokciowy poniżej, gdzie łączy się z występami kości łokciowej i promieniowej.
Encyclopædia Britannica, Inc.
U ludzi powierzchnia stawowa głowy kości ramiennej jest półkulista; dwa zaokrąglone występy poniżej i po jednej stronie otrzymują od łopatki mięśnie, które obracają ramię. Trzon jest trójkątny w przekroju poprzecznym i chropowaty w miejscu przyczepu mięśni. Dolny koniec kości ramiennej zawiera dwie gładkie powierzchnie stawowe (panewka i trochlea), dwa zagłębienia (fossae), które stanowią część stawu łokciowego, oraz dwa występy (epicondyles). Wiązka stawowa (capitulum) łączy się bocznie z kością promieniową; trochlea, powierzchnia w kształcie szpuli, łączy się z kością łokciową. Dwa zagłębienia – dół olecronowy, za i powyżej trochlea, oraz dół wieńcowy, z przodu i powyżej – przyjmują projekcje kości łokciowej, gdy łokieć jest naprzemiennie prostowany i zginany. Nadkłykcie, po jednym z każdej strony kości, zapewniają przyczepy dla mięśni związanych z ruchami przedramienia i palców.