Morehead Planetarium zostało otwarte 10 maja 1949 roku po siedemnastu miesiącach budowy. Było to pierwsze planetarium na południu i szóste, które zbudowano w Stanach Zjednoczonych. Zaprojektowane przez tych samych architektów, którzy planowali Jefferson Memorial, koszt jego budowy, ponad 23 miliony dolarów w dzisiejszych dolarach, uczynił je najdroższym budynkiem, jaki kiedykolwiek powstał w Karolinie Północnej w tamtym czasie. Morehead Planetarium zostało oficjalnie poświęcone podczas ceremonii, która odbyła się 10 maja 1949 r.
Ponieważ Zeiss, niemiecka firma, która produkowała projektory do planetarium, straciła większość swoich fabryk podczas II wojny światowej, było bardzo mało projektorów dostępnych w tym czasie. Morehead musiał udać się do Szwecji, gdzie wcześniej pełnił funkcję amerykańskiego ambasadora, by zakupić projektor Zeiss Model II, który miał posłużyć jako serce nowego planetarium Karoliny Północnej.
Let There Be Light był pierwszym pokazem planetarium.
NASAEdit
Od 1959 do 1975 roku każdy astronauta w programach Mercury, Gemini, Apollo, Skylab i Apollo-Soyuz Test Project spędził wiele godzin na szkoleniu z nawigacji po niebie w planetarium. Technicy z Morehead opracowali uproszczone repliki modułów lotu i narzędzi do wykorzystania podczas szkolenia, często ze sklejki lub kartonu. Makieta symulująca kluczowe części kapsuły Gemini została skonstruowana ze sklejki i zamontowana na fotelu fryzjerskim, aby umożliwić zmiany kąta nachylenia i odchylenia. Kilka z tych przedmiotów znajduje się na wystawie w planetarium. Szkolenie to mogło niekiedy pomóc w uratowaniu życia astronautów. Astronauci na pokładzie Apollo 12 skorzystali z tego szkolenia po tym, jak ich rakieta Saturn V została dwukrotnie trafiona piorunem podczas wznoszenia, co spowodowało wyłączenie systemów statku kosmicznego i wymagało od nich skonfigurowania systemów nawigacyjnych w oparciu o poprawki wprowadzane ręcznie. Gordon Cooper wykorzystał swój trening, by dokonać najdokładniejszego lądowania Projektu Mercury po tym, jak awaria zasilania wpłynęła na systemy nawigacyjne. Astronauci korzystali z napojów bezalkoholowych, ciastek i innych przekąsek podczas intensywnych, wielogodzinnych sesji treningowych, co doprowadziło do stworzenia przez pracowników planetarium kryptonimu „cookie time” na określenie sesji treningowych. Od czasu do czasu słowo o sesjach wyciekło na zewnątrz i zauważył projektant odzieży i rodowity mieszkaniec Chapel Hill Alexander Julian wspomina spotkanie z astronautami Mercury podczas wizyty w planetarium, gdy był w junior high.
Pierwszym astronautą, który trenował w Morehead, w marcu 1964 roku, był Neil Armstrong. Armstrong odwiedził ją ponownie zaledwie kilka miesięcy przed startem Apollo 11 w 1969 r., spędzając w Morehead łącznie 20 dni na 11 sesjach treningowych, więcej niż jakikolwiek inny astronauta. Astronauci komentowali, że „duża kopuła” była „wysoce realistyczna”, nazywając obiekt „superb”.
W sumie astronauci, którzy trenowali w planetarium to Buzz Aldrin, Joseph P. Allen, William Anders, Neil Armstrong, Charles Bassett, Alan Bean, Frank Borman, Vance D. Brand, John S. Bull, Scott Carpenter, Gerald P. Carr, Eugene Cernan, Roger B. Chaffee, Philip K. Chapman, Michael Collins, Pete Conrad, Gordon Cooper, Walter Cunningham, Charles Duke, Donn F. Eisele, Anthony W. England, Joe Engle, Ronald E. Evans, Theodore Freeman, Edward Givens, John Glenn, Richard F. Gordon Jr, Gus Grissom, Fred Haise, Karl Gordon Henize, James Irwin, Joseph P. Kerwin, William B. Lenoir, Don L. Lind, Anthony Llewellyn, Jack R. Lousma, Jim Lovell, Ken Mattingly, Bruce McCandless II, James McDivitt, Curt Michel, Edgar Mitchell, Story Musgrave, Brian O’Leary, Robert A. Parker, William R. Pogue, Stuart Roosa, Wally Schirra, Rusty Schweickart, David Scott, Elliot See, Alan Shepard, Deke Slayton, Thomas P. Stafford, Jack Swigert, William E. Thornton, Paul J. Weitz, Ed White, Clifton Williams, Alfred M. Worden i John Young.
.