Wydłużone czaszki z Paracas w Peru wywołały poruszenie w 2014 roku, kiedy genetyk, który przeprowadził wstępne testy DNA, poinformował, że mają one mitochondrialne DNA „z mutacjami nieznanymi u żadnego człowieka, naczelnych lub zwierząt znanych do tej pory”. Teraz zakończono drugą rundę badań DNA, a wyniki są równie kontrowersyjne – okazało się, że badane czaszki, które pochodzą nawet sprzed 2000 lat, mają pochodzenie europejskie i bliskowschodnie. Te zaskakujące wyniki zmieniają dotychczasową historię zaludnienia obu Ameryk.
Paracas to pustynny półwysep znajdujący się w prowincji Pisco na południowym wybrzeżu Peru. To właśnie tutaj peruwiański archeolog, Julio Tello, dokonał w 1928 roku niesamowitego odkrycia – masywnego i rozbudowanego cmentarzyska zawierającego grobowce wypełnione szczątkami osób z największymi wydłużonymi czaszkami znalezionymi gdziekolwiek na świecie. Zostały one znane jako „czaszki z Paracas”. W sumie Tello znalazł ponad 300 takich wydłużonych czaszek, z których niektóre pochodzą sprzed około 3000 lat.
Przedłużone czaszki na wystawie w Museo Regional de Ica w mieście Ica w Peru ( domena publiczna )
Dziwne cechy czaszek z Paracas
Jest dobrze wiadomo, że większość przypadkówWiadomo, że większość przypadków wydłużenia czaszki są wynikiem deformacji czaszki, spłaszczenie głowy, lub wiązanie głowy, w którym czaszka jest celowo zdeformowana przez zastosowanie siły przez długi okres czasu. Zwykle osiąga się to przez związanie głowy między dwoma kawałkami drewna lub związanie w tkaninę. Jednakże, podczas gdy deformacja czaszki zmienia jej kształt, nie zmienia innych cech, które są charakterystyczne dla zwykłej ludzkiej czaszki.
W ostatnim wywiadzie dla Ancient Origins, autor i badacz LA Marzulli opisuje, jak niektóre z czaszek z Paracas różnią się od zwykłych ludzkich czaszek:
„Istnieje możliwość, że mogło to być cradle headboarded, ale powód, dla którego nie sądzę, że tak jest, ponieważ pozycja foramen magnum jest z powrotem w kierunku tyłu czaszki. Normalny foramen magnum byłby bliżej linii żuchwy…”
LA Marzulli wskazuje na pozycję foramen magnum w czaszce z Paracas, która jest również punktem, w którym wiercili w celu wydobycia proszku kostnego do badań DNA.
Marzulli wyjaśnił, że archeolog napisał pracę o jego badaniu pozycji foramen magnum w ponad 1000 czaszek. „Stwierdza on, że w czaszkach z Paracas, pozycja foramen magnum jest zupełnie inna niż u normalnego człowieka, jest również mniejsza, co nadaje się do naszej teorii, że nie jest to kołyskowe ułożenie głowy, jest to genetyczne”.
W dodatku Marzulli opisał, jak niektóre z czaszek z Paracas mają bardzo wyraźny łuk jarzmowy (kość policzkowa), różne oczodoły i brak szwu strzałkowego, który jest łącznotkankowym stawem między dwiema kośćmi ciemieniowymi czaszki.
Wyraźnie zaznaczone kości policzkowe można zaobserwować u artystki Marcii. kości policzkowe widać w interpretacji artystki Marcii Moore, która na podstawie cyfrowej rekonstrukcji czaszek przedstawiła wygląd ludzi z Paracas. Marcia Moore / Ciamar Studio
W normalnej ludzkiej czaszce powinien być szew, który idzie od płyty czołowej … wyraźnie ponad kopułą czaszki oddzielając płyty ciemieniowe – dwie oddzielne płyty – i łącząc się z płytą potyliczną z tyłu,” powiedział Marzulli. „Widzimy wiele czaszek w Paracas, które są całkowicie pozbawione szwu strzałkowego.
Istnieje choroba zwana kraniosynostozą, która powoduje zrastanie się dwóch płyt ciemieniowych, jednak Marzulli powiedział, że nie ma dowodów na istnienie tej choroby w czaszkach z Paracas.
Szew strzałkowy, zaznaczony na czerwono, oddziela dwie płyty ciemieniowe ( public domain )
LA Marzulli pokazuje wierzch jednej z czaszek z Paracas, która nie ma szwu strzałkowego.
Badania DNA
Zmarły Sr. Juan Navarro, właściciel i dyrektor Museo Arqueologico Paracas, w którym znajduje się kolekcja 35 czaszek z Paracas, pozwolił na pobranie próbek z trzech wydłużonych czaszek do badań DNA, w tym z jednej niemowlęcej. Inną próbkę uzyskano z peruwiańskiej czaszki, która od 75 lat znajdowała się w USA. Jedną z czaszek datowano na około 2000 lat, inną na 800 lat.
Próbki składały się z włosów i proszku kostnego, który został wydobyty przez wiercenie głęboko w foramen magnum. Proces ten, wyjaśnił Marzulli, ma na celu zmniejszenie ryzyka skażenia. Ponadto, noszono pełną odzież ochronną.
Próbki zostały następnie wysłane do trzech oddzielnych laboratoriów w celu przeprowadzenia testów – jednego w Kanadzie i dwóch w Stanach Zjednoczonych. Genetykom powiedziano jedynie, że próbki pochodzą od starożytnej mumii, aby nie tworzyć żadnych uprzedzeń.
LA Marzulli trzyma replikę jednej z czaszek z Paracas, która została przetestowana
Zaskakujące wyniki
Z próbek można było wyodrębnić tylko mitochondrialne DNA (DNA od strony matki). Z czterech próbek włosów, jedna z nich nie mogła być sekwencjonowana. Pozostałe trzy próbki włosów wszystkie wykazały haplogrupę (genetyczną grupę populacyjną) H2A, która występuje najczęściej w Europie Wschodniej, a z niską częstotliwością w Europie Zachodniej. Proszek kostny z najbardziej wydłużonej czaszki testowany wrócił jako T2B, który pochodzi z Mezopotamii i tego, co jest teraz Syria, zasadniczo serce żyznego półksiężyca. „To przepisuje historię, jaką znamy”, powiedział Marzulli.
„Jeśli te wyniki się utrzymają,” pisze Brien Foerster na swojej stronie internetowej Hidden Inca Tours , „historia migracji ludzi do obu Ameryk jest o wiele bardziej złożona niż nam wcześniej powiedziano.”
Jeśli te wyniki zostaną potwierdzone poprzez dalsze testy, oznacza to, że ludy z Europy i Bliskiego Wschodu migrowały do obu Ameryk na długo przed tym, jak konwencjonalnie się uważa.
Marzulli powiedział, że akademicy głównego nurtu prawdopodobnie zaatakują te wyniki wskazując na fakt, że nie jest naukowcem, ale wzywa każdego sceptyka do replikacji badań. „Atakujcie dowody. Idź w dół i uzyskać własne próbki, zapłacić za laboratorium DNA, a następnie wrócić do mnie z nauki … zrobić trochę nauki, jak my zrobiliśmy,” powiedział. Pełne raporty laboratoryjne z testów DNA są dostępne w książce LA Marzulli’ego Nephilim Hybrids .
Wyniki są również zgodne z faktem, że wiele z czaszek z Paracas nadal zawiera ślady rudych włosów, koloru, który nie występuje naturalnie w Ameryce Południowej, ale pochodzi z Bliskiego Wschodu i Europy.
„Żaden z naukowców, tak daleko jak możemy powiedzieć, nie może wyjaśnić, dlaczego niektóre z czaszek, które nadal mają włosy są rude lub nawet blond”, pisze Brien Foerster, „pomysł, że jest to z czasu lub wybielania ma TERAZ został obalony przez 2 ekspertów włosów. Dla starożytnych ludzi z Paracas, przynajmniej, mieli oni blond do rudawych włosów, które są o 30% cieńsze niż NATYWNE amerykańskie włosy. To jest GENETYCZNE!”
Czaszka z Paracas z rudymi włosami. Credit: Brien Foerster
Extra-terrestrial Hypothesis
Dzięki niezwykłemu kształtowi i cechom czaszek z Paracas, od dawna spekulowano, że są one pochodzenia pozaziemskiego, a wielu miało nadzieję, że badania DNA udowodnią, że tak właśnie jest.
„Jeśli chodzi o „obcy” komponent lub pochodzenie czaszek, możemy nigdy się tego nie dowiedzieć”, pisze Brien Foerster. „Programy testujące DNA mogą jedynie porównać DNA próbki z tymi, które są znane, a te są przechowywane w ogromnej bazie danych zwanej Gentech w USA. Dalsze testy przy współpracy z peruwiańskimi archeologami i Ministerstwem Kultury są obecnie w toku.”
Niemniej jednak, LA Marzulli wyjaśnił, że wyniki DNA doskonale pasują do hipotezy, którą posiadał od czasu, zanim podjęto jakiekolwiek badania. To znaczy, że ludzie z Paracas są Nefilim. Nefilim, według starożytnych tekstów biblijnych, są potomstwem Upadłych Aniołów i ziemskich kobiet, w wyniku czego powstała hybrydowa istota, i mówi się, że ich podstawą jest obszar Lewantu, to samo miejsce, do którego sięga DNA Paracas.
Czy ta hipoteza jest poprawna czy nie, wyniki testów DNA są dramatyczne i zmieniające historię, a dalsze testy mogą pomóc rozwikłać złożoną historię ludu Paracas.
Następne kroki
LA Marzulli i koledzy mają plany dalszych testów i obecnie współpracują z peruwiańskimi i amerykańskimi archeologami. Mają ustne pozwolenie od głównego archeologa peruwiańskiego muzeum na pobranie większej ilości próbek. Zostaną one następnie przedstawione Ministerstwu Kultury w celu uzyskania ostatecznej zgody, zanim próbki zostaną przewiezione do amerykańskich laboratoriów w celu przeprowadzenia badań. Oczekuje się, że proces ten potrwa co najmniej kilka lat.
Pełna relacja z dochodzenia i testów DNA jest pokazana w najnowszym filmie LA Marzulli Watchers 10, który można zamówić tutaj .
Górny obraz: Wydłużona czaszka z Paracas i wrażenie artysty na podstawie cyfrowej rekonstrukcji. Credit: Marcia Moore / Ciamar Studio
By April Holloway