Choroba o biblijnych proporcjach
Przedstawienie Czarnej Śmierci z XV-wiecznej Biblii. Dżuma, infekcja bakteryjna charakteryzująca się opuchniętymi, bolesnymi węzłami chłonnymi zwanymi pęcherzykami, od dawna jest obwiniana za zabicie jednej trzeciej lub więcej Europejczyków w połowie XIV wieku. Niektórzy jednak kwestionują, czy dżuma obecna we współczesnym świecie mogła być odpowiedzialna za tak szybkie zniszczenia.
Wektor
Pchły, takie jak ta, są uważane za część śmiertelnego duetu odpowiedzialnego za większość zgonów z powodu dżumy we współczesnym świecie. Pchły przenoszą odpowiedzialną za to bakterię z zakażonych, umierających szczurów. Pchły następnie rozprzestrzeniają chorobę, gdy próbują pożywiać się na innym żywicielu.
Szczury!
Czarne szczury, Rattus rattus, jak ten powyżej, są drugą połową duetu obwinianego za rozprzestrzenianie dżumy. Szczury, podobnie jak ludzie, są bardzo podatne na dżumę, a wybuchom epidemii wśród ludzi często towarzyszą zgony gryzoni, znane jako padnięcia szczurów.
Zarazy
Hodowla na szalce Petriego bakterii odpowiedzialnej za dżumę, Yersinia pestis. Badania genetyczne wykazały, że mikroorganizm ten rozwinął się w Chinach lub ich okolicach ponad 2600 lat temu i podążył za ludźmi na całym świecie.
Wysysysacze krwi
Niektórzy kwestionowali, czy dżuma spowodowała Czarną Śmierć w XIV wieku, ponieważ współczesna wersja choroby nie rozprzestrzenia się tak szybko lub nie zabija tak wielu, jak zrobiła to Czarna Śmierć. Badania przeprowadzone w ostatnich latach wykazały, że pchły mogą przenosić bakterię znacznie wcześniej po jej złapaniu niż sądzono. Wcześniej sądzono, że do przeniesienia dochodzi dopiero po zablokowaniu przez bakterię żołądka pchły, zagłodzeniu jej i spowodowaniu wymiotów. Proces ten może trwać kilka tygodni, ale teraz okazuje się, że niektóre z nich mogą przenosić chorobę w ciągu zaledwie czterech dni.
Znak rozpoznawczy dżumy
Dżuma bulońska, najczęstsza postać, związana jest z bolesnymi, obrzękniętymi węzłami chłonnymi, zwanymi pęcherzykami, jak pokazano powyżej. Po okresie inkubacji trwającym od dwóch do sześciu dni pojawiają się objawy, w tym ciężkie złe samopoczucie, ból głowy, dreszcze i gorączka. Dżuma może również zainfekować krew lub płuca. Ta ostatnia forma, dżuma pneumoniczna, może być przenoszona z człowieka na człowieka.
W krwi
Yersinia pestis, bakteria, która powoduje dżumę, pojawia się w tym mikroskopowym obrazie bakterii we krwi pacjenta. Jej komórki są maleńkie i mają kształt szpilki bezpieczeństwa. Zabija ona od 50 do 90 procent swoich nieleczonych ofiar i około 15 procent tych, którzy są zdiagnozowani i leczeni, według CDC.
Kolejna ofiara
Wokół przełomu XX wieku, choroba rozprzestrzeniała się z Azji na całym świecie za pomocą statków. Po przybyciu do San Francisco na statku z Hongkongu, dżuma rozprzestrzeniła się na kontynent północnoamerykański, gdzie obecnie najczęściej zaraża dzikie gryzonie i ich pchły. Powyżej, wiewiórka ziemna zabita przez dżumę.
Współczesny zabójca
Te szczury zostały zebrane ze statków w indonezyjskim porcie podczas epidemii dżumy w 1969 roku. W 2003 roku 9 krajów zgłosiło 2 118 przypadków i 182 zgony. Według Światowej Organizacji Zdrowia aż 98 procent tych przypadków i zgonów odnotowano w Afryce.
Safety-Pin Shaped
Wybarwienie przeciwciałem fluorescencyjnym bakterii w kształcie szpilki bezpieczeństwa, która wywołuje dżumę, Yersinia pestis.
Ostatnie wiadomości