Zabieg najczęściej wykonywany jest w specjalnej sali zabiegowej, takiej jak pracownia cewnikowania serca. Może być również wykonywany przy łóżku pacjenta w szpitalu. Pracownik służby zdrowia założy Panu/Pani kroplówkę do ramienia na wypadek, gdyby konieczne było podanie płynów lub leków przez żyłę. Na przykład, możesz otrzymać leki, jeśli bicie serca spowolni się lub ciśnienie krwi spadnie podczas zabiegu.
Opiekun medyczny oczyści obszar tuż poniżej lub obok mostka lub poniżej lewego sutka. Lekarstwo znieczulające zostanie zastosowane w tym miejscu.
Lekarz następnie wprowadzi igłę i poprowadzi ją do tkanki otaczającej serce. Często stosuje się echokardiografię (USG), aby pomóc lekarzowi zobaczyć igłę i ewentualny drenaż płynu. Elektrokardiogram (EKG) i zdjęcia rentgenowskie (fluoroskopia) mogą być również użyte do pomocy w pozycjonowaniu.
Gdy igła dotrze do właściwego obszaru, jest usuwana i zastępowana rurką zwaną cewnikiem. Płyn odpływa przez tę rurkę do pojemników. W większości przypadków cewnik osierdziowy pozostawia się na miejscu, więc drenaż może być kontynuowany przez kilka godzin.
Drenaż chirurgiczny może być konieczny, jeśli problem jest trudny do skorygowania lub powraca. Jest to bardziej inwazyjna procedura, w której osierdzie jest odprowadzane do jamy klatki piersiowej (opłucnej). Alternatywnie, płyn może być odprowadzony do jamy otrzewnej, ale jest to mniej powszechne. Procedura ta może wymagać wykonania w znieczuleniu ogólnym.