Pismo Ogham, ogham pisane też Ogam, lub Ogum, pismo alfabetyczne z IV w. n.e., używane do zapisu języka irlandzkiego i piktyjskiego na kamiennych pomnikach; według tradycji irlandzkiej używano go także do zapisu na kawałkach drewna, ale nie ma na to materialnych dowodów. W swojej najprostszej formie ogham składa się z czterech zestawów kresek lub nacięć, z których każdy zawiera pięć liter składających się z jednego do pięciu kresek, co daje 20 liter. Były one nacinane wzdłuż krawędzi kamienia, często pionowo lub od prawej do lewej. Piąty zestaw pięciu symboli, zwany w tradycji irlandzkiej forfeda („dodatkowe litery”), jest, jak się wydaje, późniejszym rozwinięciem. Pochodzenie oghamu jest przedmiotem sporów; niektórzy uczeni widzą związek z alfabetem runicznym, a ostatecznie etruskim, podczas gdy inni utrzymują, że jest on po prostu przekształceniem alfabetu łacińskiego. Fakt, że posiada on znaki h i z, które nie są używane w języku irlandzkim, przemawia przeciwko czysto irlandzkiemu pochodzeniu. Napisy w ogham są bardzo krótkie, zwykle składają się z imienia i patronimika w przypadku rodzajowym; są one interesujące pod względem lingwistycznym, ponieważ pokazują wcześniejszy stan języka irlandzkiego niż może być poświadczony przez jakiekolwiek inne źródło i prawdopodobnie pochodzą z IV wieku ad. Z ponad 375 znanych inskrypcji oghamowych, około 300 pochodzi z Irlandii. Większości z tych znalezionych w Walii towarzyszą łacińskie transliteracje lub odpowiedniki.
