Autor: Rz 1:1 identyfikuje autora Księgi Rzymian jako apostoła Pawła. List do Rzymian 16:22 wskazuje, że Paweł użył człowieka o imieniu Tercjusz do spisania swoich słów.
Data napisania: Księga Rzymian została prawdopodobnie napisana w latach 56-58 n.e..
Cel pisania: Podobnie jak w przypadku wszystkich listów Pawła do kościołów, jego celem było głoszenie chwały Pana Jezusa Chrystusa poprzez nauczanie doktryny i budowanie i zachęcanie wierzących, którzy otrzymają jego list. Szczególną troską Pawła byli ci, do których ten list został napisany – ci w Rzymie, którzy byli „umiłowani przez Boga i powołani, aby być świętymi” (Rz 1:7). Ponieważ on sam był obywatelem rzymskim, miał wyjątkową pasję do tych w zgromadzeniu wierzących w Rzymie. Ponieważ do tej pory nie odwiedził kościoła w Rzymie, list ten posłużył mu jako wprowadzenie do niego.
Kluczowe wersety
Rzymian 1:16: „Nie wstydzę się ewangelii, bo jest ona mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw dla Żyda, potem dla poganina.”
Rzymian 3:9-11: „Cóż więc wnioskujemy? Czy jesteśmy lepsi? Wcale nie! Postawiliśmy już zarzut, że zarówno Żydzi, jak i poganie znajdują się pod grzechem. Jak jest napisane: 'Nie ma sprawiedliwego, nawet jednego; nie ma rozumiejącego, nie ma szukającego Boga'.”
Rzymian 3:21: „Lecz teraz stała się znana sprawiedliwość Boża poza zakonem, o której świadczą zakon i prorocy.”
Rzymian 3:23: „Wszyscy bowiem zgrzeszyli i nie osiągnęli chwały Bożej.”
Rzymian 5:8: „Bóg zaś w tym okazuje swoją miłość ku nam: gdy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł.”
Rzymian 6:23: „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem Boga jest życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”
Rzymian 8:9: „Wy jednak nie jesteście opanowani przez grzeszną naturę, lecz przez Ducha, jeśli Duch Boży mieszka w was. A jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusowego, nie należy do Chrystusa.”
Rzymian 8:28: „A wiemy, że Bóg we wszystkim działa dla dobra tych, którzy Go miłują, którzy zostali powołani według Jego zamysłu.”
Rzymian 8:37-39: „Jestem bowiem przekonany, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani demony, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani żadne moce, ani wysokość, ani głębokość, ani nic innego na całym świecie, nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”
Rzymian 10:9-10: „Jeśli więc ustami swoimi wyznasz: 'Jezus jest Panem' i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg Go wskrzesił z martwych, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzycie i jesteście usprawiedliwieni, a ustami wyznajecie i jesteście zbawieni.”
Rzymian 12:1: „Dlatego zachęcam was, bracia, ze względu na miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiary żywe, święte i Bogu przyjemne, to jest wasz duchowy akt kultu.”
Rzymian 12:19: „Nie mścijcie się, przyjaciele moi, lecz zostawcie miejsce na gniew Boży, gdyż jest napisane: 'Do mnie należy pomsta, Ja odpłacę', mówi Pan.”
Rzymian 16:17: „Zachęcam was, bracia, abyście uważali na tych, którzy powodują podziały i stawiają na waszej drodze przeszkody sprzeczne z nauką, której się nauczyliście. Trzymajcie się od nich z daleka.”
Skrócone podsumowanie: Paweł był podekscytowany faktem, że wreszcie może służyć w tym kościele, i wszyscy dobrze o tym wiedzieli (Rz 1:8-15). List do Rzymian został napisany z Koryntu, tuż przed podróżą Pawła do Jerozolimy, aby dostarczyć jałmużnę, która została dana dla ubogich tam. Miał zamiar udać się do Rzymu, a następnie do Hiszpanii (Rz 15, 24), ale jego plany zostały przerwane, gdy został aresztowany w Jerozolimie. W końcu jako więzień udał się do Rzymu. List do Rzymu zaniosła najprawdopodobniej Phoebe, która była członkinią kościoła w Cenchrei koło Koryntu (Rz 16,1).
Księga Rzymian jest przede wszystkim dziełem doktrynalnym i można ją podzielić na cztery części: sprawiedliwość potrzebna, 1,18-3,20; sprawiedliwość zapewniona, 3,21-8,39; sprawiedliwość potwierdzona, 9,1-11,36; sprawiedliwość praktykowana, 12,1-15,13. Główny temat tego listu jest oczywiście oczywisty – sprawiedliwość. Prowadzony przez Ducha Świętego, Paweł najpierw potępia wszystkich ludzi z ich grzeszności. Wyraża swoje pragnienie, aby głosić prawdę Słowa Bożego do tych w Rzymie. To była jego nadzieja, aby mieć pewność, że były one pobyt na właściwej drodze. Mocno podkreśla, że nie wstydzi się ewangelii (Rz 1,16), ponieważ jest ona mocą, dzięki której każdy może zostać zbawiony.
Księga Rzymian mówi nam o Bogu, kim On jest i co uczynił. Mówi nam o Jezusie Chrystusie, o tym, czego dokonała Jego śmierć. Mówi nam o nas samych, o tym, jacy byliśmy bez Chrystusa i kim jesteśmy po zaufaniu Chrystusowi. Paweł wskazuje, że Bóg nie wymagał od ludzi, aby ich życie było wyprostowane przed przyjściem do Chrystusa. Podczas gdy my byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus umarł na krzyżu za nasze grzechy.
Powiązania: Paweł używa kilku osób i wydarzeń ze Starego Testamentu jako ilustracji chwalebnych prawd zawartych w Księdze Rzymian. Abraham uwierzył i sprawiedliwość została mu przypisana przez jego wiarę, a nie przez jego uczynki (Rz 4:1-5). W Rzymian 4:6-9, Paweł odnosi się do Dawida, który powtarza tę samą prawdę: „Błogosławieni, których przewinienia są odpuszczone, których grzechy są zakryte. Błogosławiony człowiek, którego grzechu Pan nie policzy mu nigdy”. Paweł używa Adama, aby wyjaśnić Rzymianom doktrynę o odziedziczonym grzechu, a także wykorzystuje historię Sary i Izaaka, dziecka obietnicy, aby zilustrować zasadę, że chrześcijanie są dziećmi obietnicy boskiej łaski Boga przez Chrystusa. W rozdziałach 9-11 Paweł opowiada historię narodu izraelskiego i oświadcza, że Bóg nie odrzucił Izraela całkowicie i ostatecznie (Rz 11,11-12), ale pozwolił mu „potykać się” tylko do czasu, gdy cała liczba pogan zostanie doprowadzona do zbawienia.
Praktyczne zastosowanie: Księga Rzymian jasno stwierdza, że nie możemy zrobić nic, aby się zbawić. Każdy „dobry” uczynek, jaki kiedykolwiek zrobiliśmy, jest jak brudna szmata przed Bogiem. Jesteśmy tak martwi w naszych przewinieniach i grzechach, że tylko łaska i miłosierdzie Boga mogą nas zbawić. Bóg wyraził tę łaskę i miłosierdzie, posyłając swojego Syna, Jezusa Chrystusa, aby umarł na krzyżu w naszym zastępstwie. Kiedy oddajemy nasze życie Chrystusowi, nie jesteśmy już kontrolowani przez naszą grzeszną naturę, ale przez Ducha Świętego. Jeżeli wyznajemy, że Jezus jest Panem i wierzymy, że powstał z martwych, jesteśmy zbawieni, narodzeni na nowo. Musimy żyć naszym życiem ofiarowanym Bogu jako żywa ofiara dla Niego. Uwielbianie Boga, który nas zbawił, powinno być naszym najwyższym pragnieniem. Być może najlepszym zastosowaniem Listu do Rzymian byłoby zastosowanie Listu do Rzymian 1:16 i nie wstydzić się ewangelii. Zamiast tego bądźmy wszyscy wierni w głoszeniu jej!