Ogłoszenie o eksmisji.
Większość eksmisji rozpoczyna się od wstępnego zawiadomienia o eksmisji, takiego jak zawiadomienie o zapłacie czynszu lub opróżnieniu lokalu, zawiadomienie o zastosowaniu się do przepisów lub opróżnieniu lokalu, lub zawiadomienie o zakończeniu najmu. Zauważ, że dla każdego z tych zawiadomień musisz przejść przez ten sam proces sądowy o eksmisję. Wynajmujący może doręczyć te wstępne zawiadomienia o eksmisji, o ile doręczenie jest wykonane prawidłowo. Szczegółowe instrukcje dotyczące doręczania zawiadomień o eksmisji znajdują się na naszych formularzach zawiadomień o eksmisji.
Pozew o eksmisję i skarga.
Następnym krokiem jest doręczenie wezwania i skargi. Te prawne pisma procesowe muszą być doręczone przez bezstronną osobę – nie przez wynajmującego. Wezwanie informuje najemcę, aby odpowiedział na skargę na piśmie.
Upadłość lub przesłuchanie.
Jeśli najemca nie odpowie, wynajmujący może wystąpić o upadłość bez dalszego zawiadomienia. Jeżeli najemca odpowie na skargę o eksmisję, wynajmujący musi złożyć wniosek o wyznaczenie sprawy na przesłuchanie w celu wykazania przyczyny. Lokatorowi należy doręczyć zawiadomienie o przesłuchaniu. W wielu hrabstwach Waszyngtonu lokatorzy mieszkaniowi otrzymują bezpłatnego adwokata na przesłuchaniu pokazowym.
Szeryf.
Jeśli sąd orzeknie na korzyść wynajmującego, urzędnik wyda nakaz przywrócenia stanu poprzedniego. Nakaz jest doręczany przez szeryfa. Jeżeli lokator nadal nie opuści lokalu, wynajmujący nie może zmienić zamków ani podjąć innych działań eksmisyjnych w ramach samopomocy – mimo że nakaz został wydany i doręczony. Zamiast tego, jeżeli lokator nadal pozostaje w lokalu po doręczeniu pozwu, wynajmujący musi zaplanować fizyczną eksmisję z szeryfem.