Psalmy Asafa

Psalm 50 (MT) / Psalm 49 (LXX)Edycja

Psalm ten zapowiada sąd, który ma nadejść i objawienie się Boga. Mówi o Bogu, który prosi o uznanie go za sędziego i stwórcę oraz obiecuje obdarzyć miłosierdziem tych, którzy się do niego zwracają. Kończy się groźbą, po której następuje obietnica. Psalm zwraca się do tych, którzy zawarli przymierze z Bogiem przez ofiarę. Bóg nie ma problemu z ofiarami – są one składane sumiennie. Jednak ludzie swoim postępowaniem zapominają o Bogu. Psalm mówi nam, że ofiarne działania same w sobie nie są wystarczające. Bóg upomina lud za to, że nie jest mu posłuszny. W rzeczywistości skupia się na „ofierze dziękczynnej”, a nie na ofiarach całopalnych. Dla tego Boga liczy się etyka i postawa, a nie tylko ofiary. Jest to znaczące stwierdzenie teologiczne. Naród skupiał się na przepisowych ofiarach, ale zaniedbywał prawdziwą więź czy oddanie Bogu. Ten psalm wskazuje czytelnikowi lub słuchaczowi, że właściwym sposobem podejścia do Boga jest składanie dziękczynienia i życie w oddaniu, a nie tylko składanie ofiar całopalnych. Niektórzy uważają, że ten Psalm, który jest rodzajem sądowego oskarżenia, został przeniesiony do bezpośredniego poprzedzenia Psalmu 51, błagania o miłosierdzie, zamiast być z innymi 11 Psalmami Asafa, które pojawiają się w Księdze 3 Psalmów jako Psalmy 73 do 83.

Psalm 73 (MT) / Psalm 72 (LXX)Edit

Opatrzność Boska i wewnętrzna walka w duszy to dwa główne tematy tego psalmu. Mówi on o podróży do samouświadomienia sobie zła otaczającego świat, ale także o powrocie i realizacji Bożego planu.

Psalm 73 mówi o tym, jak sprawiedliwi mają reagować na korupcję w szeregach bogactwa, władzy i wpływów. Początkowo, dobry człowiek jest zgorszony odkryciem, że przywódcy nadużywają władzy swoich przywilejów. Jednak w miarę jak Asaf zastanawia się nad naturą Boga, zaczyna rozumieć, że nawet najpotężniejsi przedstawiciele władzy, jeśli są skorumpowani i niezmienni (nieskruszeni), otrzymają swoją nagrodę z rąk Pana. Asaf mógł być świadkiem korupcji w szeregach urzędników Świątyni.

W tym Psalmie Asaf pyta, dlaczego niegodziwcy wydają się prosperować. Asaf wchodzi do sanktuarium, gdzie składane są ofiary i zyskuje nową perspektywę. Asaf obserwuje Boży sąd nad złem i akceptuje tego Boga.

Psalm 74 (MT) / Psalm 73 (LXX)Edycja

Temat tego psalmu obraca się wokół pierwszego wersetu „Dlaczego, Boże, odrzuciłeś nas na zawsze?” i prognozuje zniszczenie. Pojawia się jako wołanie do Boga o to, kiedy przyjdzie zbawienie i uratuje ich z głębi rozpaczy. Pośród krzyków rozpaczy przebija się również głos uwielbienia dla Boga.

Psalm 74, historycznie rzecz biorąc, został napisany jako lament wspólnoty żydowskiej w odniesieniu do niewoli babilońskiej. Wróg uszkodził wszystko w sanktuarium i zniszczył świątynie Boże w kraju. Asaf, jeden z trzech śpiewaków świątynnych przydzielonych przez króla Dawida do świątyni, który napisał Psalm 74, zastanawia się, dlaczego gniew Boży pozwolił na tę inwazję i zniszczenie.

Psalm 75 (MT) / Psalm 74 (LXX)Edycja

Lamenty ludu są tutaj wyrażone i ich obietnica śpiewania chwały Boga w każdym czasie jest ustanowiona. Psalm ten jest oznaczony jako pieśń lub psalm do wodza, interpretowanego jako główny muzyk lub przywódca wspólnoty. Przywódca kończy psalm stwierdzeniem o tym, że niegodziwi zostaną poniżeni, a sprawiedliwi wywyższeni.

Psalm 76 (MT) / Psalm 75 (LXX)Edycja

Psalm ten koncentruje się na rozwinięciu niesamowitej zbawczej mocy Boga. Wzywa lud do oddawania czci i chwalenia Boga w dziękczynieniu za Jego zbawczą moc. Psalm ten jest również uznawany za przeznaczony dla przywódcy.

Psalm 77 (MT) / Psalm 76 (LXX)Edycja

Psalm ten jest psalmem lamentacji ze strony wspólnoty ludzi wołających do Boga i proszących go, aby nie milczał w czasie ich potrzeby. Postawione jest pytanie: „Czy Bóg pozwoli, aby jego stworzony lud został zniszczony?”. Dochodzi do pełnego koła z zakończeniem głoszącym cud Boga jako stwórcy i refleksją nad jego opieką nad Mojżeszem i Aaronem.

Psalm 78 (MT) / Psalm 77 (LXX)Edycja

Psalm ten wzywa ludzi do przestrzegania prawa i miał na celu ukazanie ówczesnym ludziom wzoru zbawczego miłosierdzia Boga. Zachęca do przekazywania z pokolenia na pokolenie czynów Bożych. Odnosi się w szczególności do czasów Mojżesza i Izraelitów (Hebrajczyków) na pustyni.

Psalm 79 (MT) / Psalm 78 (LXX)Edycja

Przedmiotem zainteresowania tego psalmu jest znaczenie modlitwy pośród klęsk, a konkretnie klęski sprowadzenia Jerozolimy do popiołów przez wojska babilońskie w 587 r. p.n.e. Lament wspólnoty uznaje ich winy i błaga o Boże miłosierdzie.

Psalm 80 (MT) / Psalm 79 (LXX)Edit

Ten psalm jest czasami określany jako świadectwo dla Asafa i jest oznaczony jako „dla przywódcy”. Podkreśla odbudowę narodu dzięki modlitwie i Bożemu miłosierdziu. Łączy w sobie nadzieję z pamięcią o wielkim smutku. Wykorzystane są tu zarówno obrazy Izraela jako winnicy, jak i Boga jako pasterza.

Psalm 81 (MT) / Psalm 80 (LXX)Edit

Psalm ten kładzie nacisk na wychwalanie Boga, który zbawia i narodowy powrót do kultu liturgicznego. Koncepcja wyboru działania według pragnień i pożądań ludzkich, zamiast chodzenia z Bogiem i bycia w Jego łasce, jest w tym psalmie wyeksponowana. Wzywa on również lud do pokuty, aby na nowo uporządkować Bożą opiekę nad nim.

Psalm 82 (MT) / Psalm 81 (LXX)Edycja

Podkreśla się w tym psalmie osąd zarówno ze strony ludzkich sędziów, jak i Boga oraz deklaruje silne więzi między porządkiem moralnym i fizycznym. Komentuje on akt upominania przez Boga królów i niesprawiedliwych sędziów Izraela za to, że nie traktowali ubogich z szacunkiem. Psalm ten kończy się modlitwą o sprawiedliwość.

Psalm 83 (MT) / Psalm 82 (LXX)Edycja

Ostatni psalm Asafa i ostatni psalm elohistyczny podkreśla lament ludu z powodu jego strachu przed inwazją i Izraela. Następnie jednak ukazuje, że Bóg panuje nad wszystkimi wydarzeniami i modli się, aby obecny wróg został zniszczony, tak jak zniszczeni zostali wszyscy wrogowie z przeszłości.