Nie brakowało porad dotyczących snu od naszych przyjaciół i rodziny. „Spraw, aby jego sypialnia była całkowicie ciemna”. „Zmień jego harmonogram drzemek”. „Napchaj go jedzeniem w nocy”. „Zaśpiewaj mu 'Oh Danny Boy' 16 razy”. Grzecznie zignorowaliśmy większość z nich. Ale jedną rzeczą, co do której większość ludzi się zgadzała, była metoda „wypłakaj to”.
Niektórzy nazywają to treningiem snu. Ja nazywam to torturami. Mogłem poradzić sobie z płaczem przez kilka minut, ale mój syn był upartym małym człowiekiem. Płakał godzinami, a w naszym małym mieszkaniu w Chicago nie dało się ukryć przed jego krzykami. Dodatkowo, zawsze w głębi mojego umysłu czaiła się pokusa, że gdybym tylko poświęcił pięć minut na pocieszenie go, wszyscy moglibyśmy spokojnie wrócić do snu.
Moja żona nie była zachwycona moim brakiem siły woli. „Uczysz go wszystkich złych rzeczy,” powiedziałaby, kiedy poszedłbym go pocieszyć. „W zasadzie nagradzasz go za płacz.”
Zgadzałem się z nią w ciągu dnia, ale w nocy po prostu nie mogłem trzymać się planu. Więc ja wstawałem, a ona się wściekała i po miesiącu tego, ledwo mogliśmy na siebie patrzeć. Oboje byliśmy wyczerpani, źli i albo nie mogliśmy, albo nie chcieliśmy kontrolować naszych emocjonalnych impulsów. Kłóciliśmy się o wiele rzeczy, ale głównie o to, jak sprawić, by nasz syn przespał całą noc.
Dr Emily Cook, Ph.D., terapeutka par w prywatnej praktyce w Maryland i autorka „The Marriage Counseling Workbook”, często pomaga rodzicom takim jak my, którzy zmagają się z treningiem snu dziecka. Zaleca ona zwolnienie tempa podczas interakcji ze sobą. „To brzmi tak prosto, ale to działa”, mówi. „Zrób to powoli. Słuchajcie siebie nawzajem. Zwróćcie na siebie uwagę. Niech twój partner ma swoje zdanie.”
Dzięki zwolnieniu tempa, dr Cook wierzy, że pary mogą się zgodzić, nawet jeśli mają swoje nieporozumienia. „Porozumienie oznacza, że istnieje dobro i zło”, mówi. „Wyrównanie polega na wspólnym celu rodziny i myślę, że oboje możecie się zgodzić, że chcecie tego, co najlepsze dla waszej rodziny. W tym przypadku chcesz, aby Twoje dziecko czuło się bezpieczne i kochane, a także, aby otrzymało pełną noc snu.”
Albo możesz po prostu podnieść się i przenieść.
W czerwcu moja rodzina przeniosła się do Columbus w stanie Ohio ze względu na pracę mojej żony. Nie mając przyjaciół i dużo wolnego czasu, moja żona i ja nie mieliśmy wyboru, ale musieliśmy zwracać uwagę na to, co mówili inni. Na dobre i na złe, byliśmy jedynymi przyjaciółmi w naszym nowym mieście i zaczęliśmy robić rzeczy, które robiliśmy, zanim byliśmy zbyt zmęczeni, by robić je dłużej. Jedliśmy razem kolację. Odkładaliśmy nasze telefony na bok, kiedy rozmawialiśmy. Uzgodniliśmy nawet plan na nadchodzącą noc, żebyśmy, kiedy nasz syn obudził się z krzykiem, nie byli po prostu bezczynni. Obiecałem, że pozwolę mu wypłakać się do snu, jeśli ona wyłączy głośność monitora.