Stawki podatkowe mogą być różnie przedstawiane ze względu na różne definicje podstawy opodatkowania, co może powodować, że porównania między systemami podatkowymi są mylące.
Niektóre systemy podatkowe włączają należne podatki do podstawy opodatkowania (tax-inclusive, Before Tax), podczas gdy inne systemy podatkowe nie włączają należnych podatków jako części podstawy (tax-exclusive, After Tax). W Stanach Zjednoczonych podatki od sprzedaży są zazwyczaj podawane wyłącznie, a podatki dochodowe są podawane łącznie. Większość krajów europejskich, w których obowiązuje podatek od wartości dodanej (VAT), uwzględnia kwotę podatku przy podawaniu cen towarów, w tym kraje, w których obowiązuje podatek od towarów i usług (GST), takie jak Australia i Nowa Zelandia. Jednak kraje te nadal definiują swoje stawki podatkowe na zasadzie wyłączności podatkowej.
W celu bezpośredniego porównania stawek pomiędzy podatkami wyłącznymi i inkluzywnymi, jedna stawka musi zostać zmanipulowana, aby wyglądała jak druga. Kiedy system podatkowy nakłada podatki przede wszystkim na dochód, podstawą opodatkowania jest dochód gospodarstwa domowego przed opodatkowaniem. Odpowiednia stawka podatku dochodowego jest stosowana do podstawy opodatkowania w celu obliczenia należnych podatków. Zgodnie z tą formułą, podatki do zapłacenia są zawarte w podstawie, na którą nakładana jest stawka podatkowa. Jeśli dochód brutto osoby fizycznej wynosi $100, a stawka podatku dochodowego wynosi 20%, należny podatek wynosi $20.
Podatek dochodowy jest zdejmowany „z góry”, więc osobie fizycznej pozostaje $80 w pieniądzach po opodatkowaniu. Niektóre prawa podatkowe nakładają podatki od podstawy opodatkowania równej części ceny towaru przed opodatkowaniem. W odróżnieniu od powyższego przykładu podatku dochodowego, podatki te nie uwzględniają rzeczywistych należnych podatków jako części podstawy opodatkowania. Towar o cenie 80 dolarów, przy wyłącznej stawce podatku od sprzedaży wynoszącej 25%, przynosi 20 dolarów należnego podatku. Ponieważ podatek od sprzedaży jest dodawany „na wierzchu”, osoba fizyczna płaci 20 dolarów podatku od 80 dolarów towarów przed opodatkowaniem, co daje łączny koszt 100 dolarów. W obu przypadkach podstawa opodatkowania w wysokości 100$ może być traktowana jako dwie części – 80$ pieniędzy wydanych po opodatkowaniu i 20$ należnych podatków. Wyłączna stawka podatkowa w wysokości 25% jest po korekcie zbliżona do wyłącznej stawki podatkowej w wysokości 20%. Poprzez włączenie należnych podatków do podstawy opodatkowania, wyłączna stawka podatkowa może być bezpośrednio porównana z włączającą stawką podatkową.
Porównanie włączającej stawki podatku dochodowego z wyłączną stawką podatku od sprzedaży:
- Let i {{displaystyle}}
jest stawką podatkową o charakterze inkluzywnym (jak podatek dochodowy). Dla stawki 20%, wtedy i = 0.20 {{displaystyle i=0.20}}.
- Let e {{displaystyle e}
będzie stawką wyłączną (jak podatek od sprzedaży).
- Let p {{displaystyle p}}
to całkowita cena dobra (w tym podatek).
Dochód, który trafiłby do rządu: p × i {displaystyle p}
Dochód pozostający dla sprzedawcy dobra: p – ( p × i ) {{displaystyle p-(p razy i)}
Aby przeliczyć stawkę włączającą na stawkę wyłączającą, podziel pieniądze idące do rządu przez pieniądze, które firma zyskuje: e = p × i p – ( p × i ) = p × i p × ( 1 – i ) = i 1 – i {{displaystyle e={{frac {p-krotność i)}}={p-krotność (1-i)}}={{p-krotność {i}{1-i}}}
Zatem, aby przekształcić dowolną stawkę podatkową inclusive na stawkę podatkową exclusive, należy podzielić stawkę inclusive przez 1 minus ta stawka.
- 15% włączające = 18% wyłączne
- 20% włączające = 25% wyłączne
- 25% włączające = 33% wyłączne
- 33% włączające = 50% wyłączne
- 50% włączające = 100% wyłączne
.