Toksyczność antycholinergiczna u jednorocznego mężczyzny po spożyciu nasion Lupinus mutabilis: opis przypadku

DYSCYPLINA

Łubin andyjski, powszechnie znany jako „tarwi” lub „chocho” (Lupinus mutabilis Sweet), jest rośliną strączkową pochodzącą z regionu andyjskiego Ameryki Południowej i jest jedynym udomowionym i uprawianym gatunkiem z rodzaju Lupinus (Rysunek 1). Występuje od Kolumbii po północną część Argentyny; z ważną obecnością w rolnictwie Ekwadoru, Peru i Boliwii.

Chocho jest ważnym elementem rodzimej diety, o wysokiej zawartości białka i tłuszczu.3 Jednak do spożycia, nasiona wymagają wstępnej obróbki. Eliminuje się w ten sposób zawarte w nich substancje toksyczne, które roślina wykorzystuje do swoich naturalnych mechanizmów obronnych. Proces ten znany jest jako usuwanie gorzkiego smaku („desamargamiento”) i obejmuje oczyszczenie zebranych nasion z zanieczyszczeń (resztek roślin, ziemi i małych kamieni), a następnie moczenie przez jeden dzień, gotowanie w wodzie przez godzinę, umieszczenie w odpowiednim pojemniku (worek lub kosz na śmieci) i wystawienie na działanie bieżącej wody przez 4-5 dni (N).4

Alkaloidy obecne w chocho są odpowiedzialne za gorzki smak i toksyczność tej rośliny strączkowej i mogą osiągnąć zawartość 3,3% w nieprzygotowanych nasionach. Głównymi obecnymi alkaloidami są: lupinina, sparteina i hydroksyloupinina. Związki te wykazują działanie depresyjne na ośrodkowy układ nerwowy, antyarytmiczne, hipoglikemiczne i antymuskarynowe. Proces odbarwiania może zmniejszyć stężenie tych substancji toksycznych do 0,003%.5 Biorąc pod uwagę te wrodzone właściwości toksyczne, powszechne jest stosowanie przez rolników nasion bez użycia pestycydów chemicznych.

Diagnoza zatrucia Lupinus mutabilis opiera się na obrazie klinicznym i predyspozycjach do spożycia nasion chocho. Istnieją wcześniejsze opisy przypadków wystąpienia objawów po spożyciu wody, która była używana do przetwarzania chocho, spożyciu mąki zrobionej z tej rośliny strączkowej oraz spożyciu nieprzetworzonych nasion.6,7,8,9,10Opisane objawy są zgodne z objawami występującymi w przypadkach typowej toksyczności antycholinergicznej: suchość błon śluzowych, mydriasis, tachykardia, krętactwo, zatrzymanie moczu i zmieniony stan psychiczny (powszechnie zapamiętywane za pomocą mnemotechniki „Suchy jak kość, ślepy jak nietoperz, szalony jak kapelusznik”).

Ten przypadek jest pierwszym opisem zatrucia spowodowanego spożyciem nieprzetworzonych ziaren przez pacjenta pediatrycznego. Mimo że u niemowlęcia występowały objawy opisywane w tego typu zatruciach, dominującym obrazem klinicznym w tym przypadku były objawy neurologiczne, które mogą manifestować się w zakresie od łagodnej dezorientacji do majaczenia i śpiączki. U naszego pacjenta zmiany świadomości skierowały diagnostykę różnicową w kierunku możliwego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych lub mózgu. Leczenie jest wspomagające, ze ścisłym monitorowaniem parametrów życiowych, a rokowanie jest korzystne.9,10

Przeglądaliśmy piśmiennictwo w MEDLINE, Cochrane Library, LILACS i EMBASE, używając słów kluczowych „Lupinus mutabilis” (Tabela 1). Znaleźliśmy dwie powiązane prace. Badanie z 1995 roku (LILACS) donosiło, że trzech dorosłych pacjentów w mieście Trujillo (Peru) odurzyło się z powodu spożycia wody chocho („agua de chocho”).4 Poszukiwania w Medline i EMBASE zlokalizowały drugą pracę, opublikowaną w 2012 roku (obecną w obu bazach danych): 48-letnia kobieta, która odurzyła się z powodu spożycia agua de chocho.5 Nie znaleźliśmy żadnych doniesień na temat przypadków pediatrycznych.

Zważywszy, że właściwości odżywcze chocho są nadal badane (np, jego rola jako środka hipoglikemizującego w leczeniu cukrzycy), można się spodziewać, że spożycie tego produktu będzie rosło.11,12 Z tego powodu ważne jest, aby informować konsumentów o zagrożeniach związanych ze spożywaniem produktów zawierających Lupinus, które nie zostały przetworzone.