Od około 7 miesiąca Twoje dziecko lubi wszystkich i każdego. Jeśli ktoś się do niego uśmiechnie, odwzajemnia uśmiech. Kiedy wychodziłaś z pokoju po coś, Twoje dziecko cierpliwie czekało, aż wrócisz. Nagle Twoje dziecko zaczyna bać się obcych ludzi. Jeśli wychodzisz choćby na chwilę, dziecko protestuje. Jeśli ktoś obcy zbliży się do nich, walczy jak nigdy dotąd. Witamy w fazie „lęku przed obcymi” i lęku separacyjnego.
Skok w związki: klucz do mama-musi-musi-zostać
Kiedy Twoje dziecko wykonuje skok w związki, około 26 tygodni po terminie porodu, jest to pierwszy moment, kiedy jest w stanie zrozumieć, że odległość między dwoma rzeczami nie zawsze pozostaje taka sama. Odległość między ludźmi może się zwiększyć lub zmniejszyć.
Po raz pierwszy rozumieją, że mama i tata mogą zwiększyć odległość między nimi obojgiem. Dziecko można zostawić w tyle! Ponieważ Twój maluch nie jest jeszcze w stanie fizycznie poruszać się w Twoim kierunku, zdaje sobie sprawę, że to mama decyduje o tym, kiedy dystans się zwiększy. Dziecko nie ma nic do powiedzenia na ten temat i to je przeraża, co skutkuje głośnym krzykiem i płaczem mamy.
Strach przed obcymi jako krok do przodu
Gdy Twoje dziecko stało się lękliwe wobec obcych, może się wydawać, że zrobiło krok do tyłu w swoim rozwoju. W rzeczywistości jest zupełnie odwrotnie. Ponieważ dziecko rozumie już, czym są odległości, rozumie też, że nie może brać za pewnik, że mama jest zawsze przy nim. Mama może odejść, oddalić się od nich i zostawić je „same”. Denerwują się, bo podświadomie wiedzą, że są od niej zależne. Wpadają w panikę. Panikują, bo mama odchodzi i rozumieją, jakie mogą być tego konsekwencje. Rozumieją teraz dużo więcej niż przed tym skokiem. Strach przed obcymi jest więc dużym skokiem do przodu. Nawet jeśli dla rodzica nie zawsze będzie się tak czuł.
Wiszenie na mamie lub tacie
W zdecydowanej większości rodzin to mama jest tą, która jest z dzieckiem przez większość czasu, więc dziecko przechodzące przez lęk przed obcymi będzie najbardziej na niej wisiało. Jeśli należysz do jednej z wyjątkowych rodzin, gdzie tata jest z dzieckiem przez większość czasu, twoje dziecko prawdopodobnie będzie bardziej zależało od swojego taty.
Pomóż swojemu dziecku z jego lękiem separacyjnym
Każde dziecko jest inne i nie każde będzie tak samo bojaźliwe wobec obcych jak inne. Poziom tego lęku zależy nie tylko od tego, jak traktujesz swoje dziecko, ale także od jego charakteru. Na to ostatnie nie masz wpływu. Bawiąc się z dzieckiem w gry, które odpowiadają na ten nowy lęk separacyjny, pomagasz mu zrozumieć, że możesz być poza zasięgiem jego wzroku od czasu do czasu, ale zawsze wracasz.
Wskazówki:
- Powiedz dziecku, że wychodzisz na chwilę, powiedz mu co zamierzasz zrobić i że wrócisz.
- Częstsze zabawy w „podglądanie”, z użyciem zabawek, a także siebie.
- Nie przestawaj mówić lub śpiewać, kiedy jesteś poza zasięgiem wzroku. Wtedy dziecko wie, że wciąż jesteś w pobliżu.
- Nigdy nie wymykaj się tak po prostu, nawet jeśli trudno Ci poradzić sobie z ich łzami. Pożegnaj się szybko i z miłością. A jeśli dziecko płacze, ponieważ jest zdenerwowane, że odszedłeś, upewnij się, że jest tam ktoś, kto może mu powiedzieć, że wrócisz.
- Najważniejszą wskazówką, jaką możemy Ci dać, jest poważne potraktowanie lęku separacyjnego i nie wyśmiewanie się z niego lub bagatelizowanie go.
Fakty w rzędzie: strach przed obcymi…
- … może zacząć się od skoku relacji (6 miesięcy)
- … osiąga swój szczyt między 8 a 18 miesiącem
- … może czasami trwać do 3 roku życia dziecka
.