Czy kiedykolwiek chciałeś czegoś tak bardzo, że uciekałeś się do życzenia gwiazdy? Jeśli tak, to wiesz, że to może być frustrujące, jeśli ten pomysł przychodzi Ci do głowy w środku dnia. It can seem like it takes forever until it gets dark enough for that first bright star to appear in the night sky.
Oczywiście, prawdopodobnie czekasz na noc z powodu tej starej rymowanki dla dzieci, która idzie coś wzdłuż linii „star light, star bright, first star I see tonight”. Jeśli jednak kochasz astronomię, to wiesz, że nie ma potrzeby czekać na noc. Łatwiej jest nawet życzyć sobie gwiazdy w ciągu dnia!
Dlaczego tak jest? Ponieważ w ciągu dnia na niebie przez cały dzień świeci wielka gwiazda. Nazywamy ją Słońcem!
Mimo że zazwyczaj myślimy o migoczących światłach na nocnym niebie jako o gwiazdach – i większość z nich nimi jest! – Najbliższą nam gwiazdą jest nasze własne Słońce. Być może dlatego, że widzimy je tak często, a Ziemia krąży wokół niego, często uznajemy Słońce za coś oczywistego. Jednak bez niego życie na Ziemi nie byłoby możliwe.
Gdy chodzi o eksplorację kosmosu, czy zauważyłeś, że nigdy nie słyszy się o planach podróży w kierunku Słońca? Podejrzewamy, że jest to prawdopodobnie spowodowane faktem, że statek kosmiczny stopiłby się, zanim zbliżyłby się do Słońca.
Nawet gdybyś miał statek kosmiczny, który mógłby w jakiś sposób wytrzymać oszałamiające, intensywne ciepło Słońca, nadal nie byłbyś w stanie wylądować na Słońcu, aby je zbadać. W przeciwieństwie do Ziemi, która ma mnóstwo litej skały i gleby, na której można wylądować, Słońce nie składa się z tego samego rodzaju materiałów.
Zamiast ciał stałych (jak skała i gleba) i cieczy (jak woda), Słońce składa się głównie z gazów i plazmy. W rzeczywistości, Słońce składa się prawie w całości z dwóch niezwykle gorących gazów: wodoru i helu. Gwiazdy zazwyczaj zawierają również śladowe ilości cięższych pierwiastków, takich jak tlen, azot, węgiel i żelazo.
Gdy patrzysz na gorące, świecące Słońce, to co widzisz jest wynikiem głównego procesu zachodzącego wewnątrz jądra Słońca: przemiany wodoru w hel w ciągłej, nieustannej reakcji jądrowej, podobnej do bomby wodorowej. Nawet jeśli Słońce znajduje się w stanie ciągłej eksplozji jądrowej, składa się z tak dużej ilości materii, że potrzeba miliardów lat, aby wyczerpać całe jego wodorowe „paliwo”
Te ciągłe eksplozje jądrowe uwalniają ogromne ilości energii do wszechświata. Energię tę nazywamy promieniowaniem elektromagnetycznym i obejmuje ona zarówno ciepło, które odczuwamy, jak i światło widzialne, które widzimy.
Wytwarza się tak dużo energii, że wodór i hel, które biorą udział w eksplozji, istnieją jako masywna, świecąca kula plazmy, składająca się głównie z dodatnio naładowanych jonów, których większość elektronów porusza się swobodnie. Pomimo wybuchowej natury Słońca, wydaje się ono stałe, ponieważ jest utrzymywane razem przez swoją własną masywną grawitację.
Nie wszystkie gwiazdy we wszechświecie mają taki sam rozmiar lub temperaturę. Nawet jeśli nasze Słońce wygląda dla nas na masywne, jest ono tylko średniej wielkości gwiazdą w porównaniu z innymi, które naukowcy odkryli i zmierzyli.