Zmęczony na Times Square: A Review of The Algonquin Hotel in New York City

Mimo, że mieszkałem w Nowym Jorku przez kilka lat i odwiedzałem go przez całe życie, nigdy nie miałem okazji zatrzymać się w jednym z najbardziej znanych hoteli w mieście, The Algonquin, który został otwarty w 1902 roku. Hotel przeżywał swój rozkwit około dwie dekady później, kiedy to gościł literackie luminarze zwane Okrągłym Stołem Algonquin. Dorothy Parker, George S. Kaufman i Robert E. Sherwood, którzy codziennie zbierali się, by wymieniać się dowcipami. Grupa z nich założyła nawet gazetę The New Yorker, dlatego w całym hotelu można zobaczyć okładki słynnych wydań.

Wczesno styczniowa wizyta w Nowym Jorku okazała się idealną okazją do odwiedzenia tego szacownego hotelu i zobaczenia, jak nadąża on za duchem czasu jako część Marriott.

Księgowanie

Pierwotnie zarezerwowałem pokój z jednym łóżkiem typu queen za 224 USD za noc. Jednak po doliczeniu podatków i opłaty za miejsce docelowe, suma wyniosła 289,23 USD. Ta opłata za miejsce docelowe była nowością z ostatnich kilku lat, podobną do opłaty kurortowej. Hotele w całym mieście dodawały ją do swoich ofert, choć jej wysokość różni się w zależności od obiektu. W hotelu Algonquin, opłata w wysokości 29 dolarów (25 dolarów plus podatek) obejmowała: 30 dolarów dziennego kredytu na żywność i napoje do wykorzystania w dowolnym miejscu w hotelu; dzienny karnet na siłownię; oficjalną wycieczkę audio z przewodnikiem po Grand Central dla dwóch gości; oraz bilet na Big Bus City Tour.

Szczerze mówiąc, pomyślałem, że jest to dość irytujące i wolałbym, aby cena pokoju na stronie Marriott odzwierciedlała całość, w tym opłatę za miejsce docelowe, zamiast szokować mnie skokiem o ponad 65 dolarów na stronie końcowej rezerwacji.

Alternatywnie, mogłem dokonać rezerwacji nagrody za 50,000 punktów za noc, ponieważ była to nieruchomość kategorii 6. Ale zdecydowałem się po prostu zapłacić zamiast. Jako Marriott Gold elite, zarobiłem 12,5x punktów za dolara na płatnym pobycie.

Zwykle umieściłbym opłatę na mojej Chase Sapphire Reserve, aby zarobić 3x punkty za dolara na zakup podróży. Ponieważ jednak podróżowałem w interesach, zdecydowałem się użyć karty Chase Ink Business Preferred, ponieważ ta karta również daje 3x punkty za dolara na podróże przy pierwszych 150 000 $ rocznych wydatków.

Lokalizacja

Hotel, z 156 pokojami i 25 apartamentami, znajdował się na West 44th Street pomiędzy Piątą i Szóstą Aleją, w pobliżu Times Square. Przyleciałem do Newark (EWR), wylądowałem około 16:15 i złapałem pociąg New Jersey Transit do Penn Station za 12,25$.

Mogłem dojść z Penn Station do hotelu w około 10 do 15 minut lub złapać 1, 2 lub 3 pociąg do Times Square i stamtąd przejść kilka przecznic. Spieszyło mi się, więc złapałem taksówkę i skończyło się na pięciu minutach.

Zameldowanie

Przyjechałem w tym samym czasie co kilku innych podróżnych, więc była już kolejka, gdy wszedłem do lobby. Dzwonnicy przy drzwiach byli jednak uprzejmi i pomocni, otworzyli drzwi dla wszystkich i przyjęli bagaże.

Skończyło się na tym, że czekałem około 10 minut na zameldowanie, ponieważ trzech gości przede mną zadawało mnóstwo pytań, a czwarty gość wciął się do kolejki po nową kartę, ponieważ zostawił swoją w pokoju.

Podczas gdy to się działo, poświęciłem chwilę na rozejrzenie się po lobby, które było częścią wypoczynkową głównej restauracji hotelu, Okrągłego Stołu.

Miał ściany wyłożone dębowymi panelami, ozdobne dywaniki i zwykły asortyment niejasno dopasowanych foteli i sof ustawionych wokół stołów.

Po jednej stronie znajdował się fortepian, który był używany do rozrywki na żywo w czwartki od 18:00 do 21:00.

Chociaż byłem zirytowany czekaniem, a pracownicy odprawy byli wyraźnie zestresowani, osoba, która w końcu mi pomogła, była przyjazna i przepraszała za czekanie. Poinformowała mnie również, że była w stanie podnieść mnie do rangi pokoju z łóżkiem king size, więc szybko poprawił mi się humor. Patrząc wstecz na ceny pokoi na noc mojego pobytu, pokój, do którego mnie przeniosła, kosztowałby o 55 dolarów więcej niż zapłaciłem, więc to był miły bonus. Następnie opowiedziała mi o hotelowym barze i restauracji, dała znać, gdzie jest siłownia i wysłała mnie do windy.

Po drodze minąłem interesującą gablotę z pamiątkami hotelowymi i książkami znanych autorów, którzy się tam zatrzymali. Można było pobrać darmowe ebooki.

Teraz kolejna wątpliwość: Były tam tylko dwie windy, i trwały one … wieki. OK, nie wiecznie, ale dosłownie stałem czekając na jedną z nich, aż wróci do holu przez cztery minuty. Odmierzyłem czas. Zanim to się stało, czekałem z siedmioma innymi gośćmi, a my wszyscy wcisnęliśmy się do windy razem. Ponieważ wszyscy wysiadaliśmy na różnych piętrach, jazda w górę była również dość wolna i byłem sam, gdy dotarłem na 10 piętro, gdzie znajdował się mój pokój.

Pokój

Hol był wąski, ale jasny, z klatką schodową naprzeciwko wind. Na drzwiach każdego pokoju znajdował się cytat członka Okrągłego Stołu, na przykład ten od Dorothy Parker.

W moim pokoju nie było żadnego foyer ani holu wejściowego. Zamiast tego, po prostu wszedłem prosto do głównej sypialni. Wystrój był klasyczny i podobały mi się oryginalne elementy budynku, takie jak wnęka okienna w moim pokoju i wezgłowie łóżka z czarno-białym nadrukiem ulicy miasta.

Ostatnie przemeblowanie w hotelu miało miejsce w 2012 roku, więc pokój wyglądał na stary i zmęczony.

Część z tego wynikała z faktu, że było w nim mało naturalnego światła – obwiniajcie za to oryginalną konstrukcję budynku. Część jednak wynikała z ciemnych tkanin i drewna użytego w nijakich meblach.

Kolejną nieprzemyślaną cechą był system klimatyczny. Był tam tylko jeden nawiewnik osadzony w ramie okna. Nie dość, że wyglądało to jak coś wyjętego z przeciętnego pokoju motelowego, to jeszcze psuło wygląd okna. Zasłony były również ohydne i trudne do podciągnięcia i opuszczenia. Byłoby tak łatwo stworzyć stylowe, pasujące do epoki kraty, które dodałyby atmosfery, a nie ją zniszczyły.

Widok za moim oknem również nie pomagał. Był to tylko widok na schody przeciwpożarowe i następny budynek.

Nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że przy odpowiednim traktowaniu, pokoje tutaj mogłyby zarówno złożyć hołd ikonicznej przeszłości hotelu, jak i sprawić, że poczułby się bardziej współczesny. Po stronie plusów, szafa była duża: wąska, ale bardzo głęboka, z dużą ilością miejsca na walizki.

Następnie znajdowało się wąskie biurko z wiszącym lustrem na ścianie i mniejszym lustrem próżności.

Było tam kilka wtyczek, choć obie szafki nocne również miały gniazdka, co było wygodne.

Na ścianie naprzeciwko łóżka stał telewizor LCD. Pod spodem znajdował się kredens z lodówką, ale bez minibaru, co wydawało mi się dziwne jak na hotel w tej cenie.

Łazienka znajdowała się z tyłu przy drzwiach wejściowych i była niewielka, nawet jak na standardy nowojorskie.

Zawierała pojedynczą umywalkę z małą szklaną półką i podświetlanym lustrem.

Po jednej stronie znajdowała się toaleta, zaklinowana w rogu.

Następnie był prysznic, pod którym było ledwie wystarczająco dużo miejsca, by się obrócić, choć mozaikowa glazura była ładna.

Przypadły mi jednak do gustu produkty do kąpieli Beekman 1802, w tym kostka mydła z koziego mleka.

Wi-Fi działało naprawdę dobrze.

Były rzeczy, które podobały mi się w pokoju i takie, które uważałem, że hotel po prostu się pomylił. Po stronie pozytywów, pokój był przestronny, a udogodnienia były miłe. Jednakże, łazienka była po prostu malutka, wystrój był ciemny i zużyty, a historyczne elementy architektury nie zostały włączone w żaden znaczący sposób.

Żywność i napoje

Główna restauracja hotelu nazywała się Round Table, po kręgu sławnych pisarzy, którzy się tu spotykali. Znajdowała się z tyłu poziomu lobby, choć można było również zamówić menu w głównym lobby lounge.

Z tyłu jadalni znajdował się stół, który w rzeczywistości był okrągłym stołem, z obrazem przedstawiającym członków Okrągłego Stołu Algonquin zebranych na lunch.

Menu na lunch i kolację stanowiło apel klasycznych amerykańskich dań, takich jak koktajl z krewetek, francuska zupa cebulowa, sałatka Cezar, steki, grillowany kurczak i łosoś z patelni. Dobry na posiłek z kolegami z pracy, ale nie strasznie interesujące, jeśli szukasz doświadczenia foodie. Ceny za przystawki wahały się od $27 do $52.

Lista koktajli zawierała The Dorothy Parker, z NY Distilling Co. Dorothy Parker Gin, St. Germain, świeżą cytryną, miodem i bazylią; oraz The Algonquin, z Maker’s Mark, wytrawnym wermutem i świeżym sokiem ananasowym.

Przybyłem tu na śniadanie rano podczas mojego pobytu, mając nadzieję na wykorzystanie mojego kredytu na jedzenie. Śniadanie kontynentalne kosztowało 24 dolary, a inne opcje, takie jak jajka Benedykta, były droższe. Ja zdecydowałem się na bajgla z serkiem śmietankowym, wędzonym łososiem i dodatkami, który kosztował 25 dolarów. Dodając do tego zamówioną kawę, która kosztowała 9 dolarów za dzbanek, moje śniadanie wyniosło 35,93 dolarów, więc przekroczyłem kredyt o kilka dolarów.

Obsługa była przyjazna i szybka, a jedzenie dobre, choć bardzo drogie.

Nie miałem okazji odwiedzić hotelowego Blue Baru, znajdującego się obok lobby. Został on pierwotnie otwarty w 1933 roku. Kiedy hotel zamknął The Oak Room w 2012 roku, Blue Bar i Round Table zostały rozbudowane, wykorzystując część tej przestrzeni.

Pomimo, że pomieszczenie miało klimat Art Deco, wyglądało bardziej jak przeciętny salon koktajlowy w Midtown, z jasnoniebieskim oświetleniem. Lista napojów zawierała te same specjały co w Round Table, jak również klasyki takie jak French 75 i Moscow Mule.

Amenities

Poza tym, jedynymi udogodnieniami były małe centrum pracy z dwoma komputerami stacjonarnymi ustawionymi w ciemnym kącie i małe centrum fitness, które miało kilka starych maszyn do ćwiczeń siłowych i cztery maszyny cardio. Plus kominek z czarnego kamienia, ponieważ, cóż, to był The Algonquin.

Sprzęt nie był nowy, ale nadawał się do użytku, a ja miałem siłownię tylko dla siebie, kiedy ćwiczyłem rano podczas mojego pobytu.

Jak wspomniałem, członkowie personelu, z którymi miałem do czynienia, od portierów, do recepcji i w restauracji, byli uprzejmi i szybcy, jeśli nie dokładnie ciepli. Ale wszyscy byli pomocni i pod ręką, jeśli czegoś potrzebowałam lub miałam pytania.

Jednym z elementów, który miłośnicy kotów mogą naprawdę pokochać w tym hotelu jest to, że zawsze jest tam koci rezydent, który ma władzę nad miejscem. Podczas mojego pobytu, był to przystojny kocur o imieniu Hamlet, który pojawił się w recepcji, gdy się wymeldowywałam… zanim natychmiast zwinął się pod biurkiem przy jednym z komputerów.

Overall Impression

Byłam podekscytowana szansą sprawdzenia jednego z najbardziej znanych hoteli w Nowym Jorku. Zimowe stawki były bardziej niż rozsądne jak na Nowy Jork, lokalizacja w pobliżu Times Square sprawiła, że było to niezwykle wygodne, a historyczne przestrzenie były zabawne do zwiedzania. Jednakże, The Algonquin zaczyna wyglądać na swój wiek, a jego obecne wcielenie wydaje się być raczej pozbawionym charakteru hotelem biznesowym średniego szczebla, a nie wspaniałą grande dame, którą mógłby być.

Złóż wniosek teraz

Zastrzeżenia redakcyjne: Opinie wyrażone tutaj są wyłącznie opiniami autora, a nie opiniami jakiegokolwiek banku, wystawcy karty kredytowej, linii lotniczych lub sieci hoteli i nie zostały zweryfikowane, zatwierdzone lub w inny sposób poparte przez którykolwiek z tych podmiotów.

Zrzeczenie się odpowiedzialności: Odpowiedzi poniżej nie są dostarczone lub zlecone przez bank reklamodawcy. Odpowiedzi nie zostały zweryfikowane, zatwierdzone lub w inny sposób zaaprobowane przez bank reklamujący. Nie jest obowiązkiem banku reklamodawcy zapewnienie, że wszystkie posty i/lub pytania są odpowiedziane.