Getty
Więcej osób niż kiedykolwiek działa teraz w ramach zamówień na pobyt w domu i scenariuszy pracy zdalnej. Interesujące jest zastanowienie się, jak ludzie radzą sobie pod taką presją, a w szczególności rodzice. Jak trudno jest teraz pracującym rodzicom poradzić sobie z żonglowaniem, balansowaniem, nadzorowaniem (wybierz słowo) dzieci? Czy są w stanie wykonać swoją pracę? Czy postrzegają siebie jako bardziej lub mniej efektywnych i produktywnych, ponieważ pracują w domu? Czy rzeczywiście dobrze prosperują? Kilku klientów podzieliło się swoimi zmaganiami w poszukiwaniu kreatywnych sposobów na zarządzanie czasem, wychowywanie dzieci i wykonywanie sensownej pracy.
Mamy pracujące w domu są oceniane przez inne mamy.
Pomimo korzyści płynących z pracy w domu, wielu pracujących rodziców przekazuje również negatywne aspekty. Pracujący rodzice (mamusie i tatusiowie), którzy tymczasowo przystosowują się do COVID-19 życia z dziećmi, czują się swobodnie i komfortowo w wyrażaniu tego, co działa, a co nie. I nawet nie myślą o tym, że zostaną surowo osądzeni za wyrażenie swojej prawdy na ten temat. To jest dobra wiadomość. Zła wiadomość jest taka, że mamom zostającym w domu zazwyczaj nie daje się swobody, by robiły to samo. Pozostające w domu mamy, które zdecydowały się nigdy nie rozpoczynać kariery zawodowej – i te, które zdecydowały się porzucić karierę, by wychowywać dzieci – nie mają tej samej wolnej od osądów strefy, w której mogą narzekać, że są nieefektywne, nieproduktywne lub niespełnione, będąc cały dzień w domu z dziećmi. Jasne, mamy zostające w domu mogą narzekać i dzielić się rozczarowaniami tak jak każdy inny, ale kiedy otwarcie robią to z innymi mamami, sytuacja może stać się bardzo niebezpieczna, bardzo szybko.
Mamy, pracujące mamy i mamy zostające w domu, mają prawdziwe zmagania i wyzwania, i czasami kończą z żalem. Czasami żałują, że zdecydowały się zrezygnować z kariery, by założyć rodzinę. Czasami żałują, że zdecydowały się porzucić karierę, by wychowywać dzieci. Czasami – tak czasami – matki naprawdę kochają być matkami, ale przychodzą żałować, że zostały zdefiniowane jako matki pozostające w domu. Oto historia żalu jednej z kobiet.
Żal z powodu zostania mamą w domu.
Historia Lisy Endlich Heffernan przedstawia fascynujące studium przypadku na temat presji, z jaką spotykają się kobiety i matki przy wyborze między karierą a rodzicielstwem. Jest to również studium tego, co dzieje się, gdy matka ma odwagę wyrazić, że kocha swoje dzieci, ale również potrzebuje – i chce – kariery. Heffernan jest autorką bestsellerów New York Timesa. Zanim została mamą, pracowała jako konsultant ds. zarządzania, zbierała fundusze polityczne i handlowała na Wall Street. W 2013 roku, po tym jak jej synowie byli już „dorośli i prawie dorośli”, Heffernan otwarcie i publicznie wyraziła żal z powodu porzucenia kariery, by zostać mamą. Opublikowała artykuł w Grown & Flown i HuffPost, zanim pojawiła się w Today show i innych miejscach, aby omówić jego przesłanie i reakcje na niego.
Dziewięć powodów, dla których Heffernan żałowała, że została mamą w domu.
W artykule, Heffernan podzieliła się dziewięcioma powodami, dla których żałowała swojej decyzji o zostaniu mamą w domu. Aby powiedzieć, że jej historia spowodowała kontrowersje byłoby dość niedopowiedzenie. Wiadomość zrujnowała pióra niektórych i była muzyką dla uszu innych. Tysiące czytelników i widzów dopisało swoje dwa grosze do osobistej decyzji i żalu tej kobiety. Możesz przeczytać artykuł, aby poznać szczegóły każdego z powodów, ale oto lista jej dziewięciu powodów.
- Zawiodłam tych, którzy byli przede mną.
- Użyłam mojego prawa jazdy bardziej niż moich stopni.
- Moje dzieci myślą, że nic nie zrobiłam.
- Mój świat się zawęził.
- Zostałam wessana w górę pracy wolontariuszy.
- Martwiłam się bardziej.
- Z moim mężem, ześlizgnęłam się do bardziej tradycyjnego małżeństwa.
- Stałam się przestarzała.
- Obniżyłam swój celownik i straciłam pewność siebie.
Czytałam komentarze i obalenia, którymi podzielił się Heffernan, a także czytałam wiele innych miejsc w tym czasie i znalazłam to po prostu fascynujące. Dlaczego tak wiele matek pozostających w domu miało problem z tym, co wyraziła? Dlaczego tak wiele mam było zdenerwowanych tym, że Heffernan żałuje, że porzuciła karierę, by być rodzicem w pełnym wymiarze godzin? Co mogło być za niezgodą i osądem? Mam na myśli, że to było jej życie, jej wybory, jej żale. Dlaczego inni ludzie byli zdenerwowani? Podczas gdy wiele osób wyraziło zachwyt i pochwałę dla przesłania i powiedziało, że to naprawdę przemówiło do nich, większość, którą przeczytałam była surowo osądzająca. Co było tego przyczyną?
Czy naprawdę chodziło o historię tej jednej kobiety, czy też jej historia poruszała głębokie kwestie – szepty i sekrety – na temat których inne mamy nie chciały, aby świat się wypowiadał. Czy inne mamy osądzały Heffernan za jej wybór, czy też odepchnęły ją mocno, bo wiadomość trafiła zbyt blisko? Tego nie można wiedzieć, ale wiadomo, że każda z nas ma prawo dokonywać wyborów i decydować o swoim życiu. Pomimo wielkiego kłamstwa, które ludzie sobie wmawiają, naprawdę możemy wybrać, czy w ogóle chcemy mieć dzieci. Możemy wybrać, czy weźmiemy ślub, czy nie. Możemy wybrać, czy wolimy budować karierę oprócz bycia rodzicem. Możemy wybrać, czy chcemy zostać mamą w domu, czy też nie. Jeśli zaakceptujemy nasze własne wybory, dobrze. Jeśli żałujemy naszych wyborów, w porządku. Tak czy inaczej, działa to tylko tak długo, jak długo faktycznie mamy przestrzeń i wolność wyboru.
Zamiast osądzać wybory kobiety lub jej żale, świętujmy jej prawo do ich posiadania.
Myślę, że lepszą wiadomością dla kobiet, aby wysłać do siebie nawzajem jest to, że możemy docenić – i na pewno – szanować wybory i decyzje innych. Wiele kobiet chce mieć dzieci i robić karierę, i nie powinny czuć się winne z tego powodu. Wiele innych kobiet chce mieć dzieci, ale nie ma ochoty na karierę i nie powinny czuć się winne z tego powodu.
Pewne siebie kobiety przyjmują swoją moc poprzez podnoszenie innych kobiet i szanowanie ich wyborów. A kobiety pewne siebie przyjmują swoją moc, robiąc to, na co mają ochotę. Więc jeśli żałujesz, to w porządku. Jeśli nie, to też jest w porządku.
Śledź mnie na Twitterze lub LinkedIn. Sprawdź moją stronę internetową lub niektóre z moich innych prac tutaj.