Jedną z najbardziej intrygujących opowieści starożytnego Egiptu jest ta o życiu pozagrobowym. Wyłożona krok po kroku w Księdze Umarłych, faraon musi wyruszyć w niesamowitą podróż, aby osiągnąć swój
ostateczny cel, jakim jest zostanie bogiem słońca, Ra.
Śmierć faraona
Jak tylko faraon umierał, rozpoczynał się proces balsamowania i przygotowywania go do życia pozagrobowego. Wszystkie organy, z wyjątkiem serca, były usuwane z ciała i umieszczane w oddzielnych słojach kankopijnych. Każdy słoik był zwieńczony symbolem boga lub bogini, który reprezentował dany organ.
 |
Proces balsamowania był bardzo skomplikowanym i ważnym rytuałem. Praktyka ta trwała 70 dni. |
 |
W słojach kanopkowych przechowywano płuca, wątrobę, żołądek i jelita. |
Po zakończeniu mumifikacji faraon był umieszczany w stworzonym dla niego grobowcu, a wszystkie jego bogactwa i rzeczy osobiste były dodawane
do grobowca wraz z jedzeniem i zwierzętami domowymi, które faraon mógł mieć w tym czasie. Wszystkie te przedmioty miały pomóc faraonowi w próbach podziemnego świata.
Podróż się zaczyna
Zanim faraon mógł zmierzyć się z próbami Dwunastu Wielkich Sal, musiał najpierw zapewnić sobie przejście w postaci łodzi, która zabrała go w dół rzeki podziemnego świata. Po złożeniu faraona w grobowcu jego duch zstępował do podziemi, gdzie spotykał się z grupą strażników oraz bogami Heka, Sia i Hu, którzy pomagali mu (wraz z bogiem Sobkiem) podczas podróży. Faraon następnie wyruszyłby w rejs i rozpoczął swoją przygodę.
Dwanaście bram podziemnego świata
Każdy korytarz w podziemnym świecie był chroniony przez bramę i trzech strażników (węża i dwóch bogów). Aby pomyślnie przejść przez bramy i wejść do korytarzy, faraon musiał poprawnie nazwać wszystkie trzy istoty.
Bramy reprezentowały 12 godzin nocy. Faraon rozpoczynał swoją podróż o zmroku, a kończył o świcie.
Ze względu na ilość bram, poruszę tylko najważniejsze z nich.
Brama pierwsza
Pierwsza brama była po prostu procesem witania faraona przez dusze zmarłych. Sama brama miała dwa pale, jeden z głową szakala na szczycie, a drugi z głową barana. Miały one zniszczyć tych, którzy byli źli.
Brama Druga
W drugiej sali widzimy, jak zaczyna się tworzyć rozróżnienie między poziomami Podziemi. Podobnie jak Niebo i Piekło, komora ta była podzielona na część górną, środkową i dolną. W części środkowej łódź, w której znajdował się faraon, była witana przez kilku bogów. W górnej części rezydowały „błogosławione dusze”, a dolna była przeznaczona dla złych i występnych. Aby zostać „błogosławioną duszą”, należało przestrzegać nauk Ra podczas ziemskiego życia. Jeśli tego nie robił i popełniał zbrodnie, trafiał do dolnej części, gdzie trafiały dusze potępione. W tej komnacie faraonowi powiedziano, że droga, którą podąża, jest niebezpieczna i że po drodze napotka wiele przeszkód. Po tym spotkaniu faraon ruszył w dalszą drogę i natrafił na kolczasty i strzeżony korytarz. Dwa ziejące ogniem węże wyścielały korytarz, ale ich płomienie nie zraniły faraona. Początek korytarza strzeżony był przez Am-awę, a na jego końcu przez Sekhabesnfubeba. Brama prowadząca do trzeciej komnaty była strzeżona przez węża Aqebi.
Brama trzecia
W tej komnacie faraonowi groziło jezioro ognia i dwanaście ożywiających mumii. Jezioro szkodzi tylko złym, więc jeśli faraon nie jest skażony złem, nie będzie miał problemów z przejściem przez ogniste jezioro. Brama trzecia, czyli Brama Tchetbi, była ważna, ponieważ było to pierwsze, ale nie ostatnie spotkanie z Apofisem. Apofis był gigantycznym wężem i zgorzkniałym wrogiem Ra. W tej komnacie Atum i dziewięciu innych powstrzymywało go. Na końcu tej komnaty znajdowała się brama, która prowadziła do korytarza, który prowadził do czwartej bramy. Ten brama ochraniać Enuerkhata i the końcówka the korytarz pilnować Setata. Pomiędzy nimi znajdowało się dziewięciu bogów.
Brama czwarta
Czwarta brama była jeszcze bardziej spektakularna niż poprzednie. Podobnie jak trzecia komnata, ta również miała trzy poziomy. W jej górnej części faraon spotkał się z dwoma jeziorami: Jeziorem Uraei (strzeżonym przez Uraei) i Jeziorem Życia (strzeżonym przez dwunastu bogów szakali). Były tam również dwadzieścia cztery istoty (dwunastu bogów i dwanaście sobowtórów bogów). Na środkowym poziomie znajdowały się kapliczki poświęcone dziewięciu bogom, którzy podążali za Ozyrysem. Obowiązkiem faraona było nakarmienie ich po wskrzeszeniu. Po świątyniach faraon spotykał się z samicą węża, Hereret, która reprezentowała boginie czasu. W dolnej części znajdowało się zgromadzenie wielu bogów, w tym Ozyrysa w postaci Khentiamentiu i wężowej bogini ognia. Theywere all within the Naos shrine performing a magical ceremony forOsiris. W końcu dotarli do bramy Arit, która jest chroniona przez dwóch bogów szakali, Aau i Tekmi, oraz dziewięciu innych bogów w korytarzu. Wąż, Teka-hra, strzegł drogi do piątej bramy.
Brama piąta
Gdy faraon otworzył piątą bramę, wszedł do Sali Sądu. To tutaj faraon przeszedł jedną z największych prób, z jaką musiał się zmierzyć. Powodem pozostawienia serca w ciele podczas mumifikacji było to, że mogło ono zostać zabrane w zaświaty i zważone z Piórem Prawdy Ma’at. Jeśli serce było lżejsze niż pióro, oznaczało to, że jego serce było lekkie i czyste. W tym momencie przeszedłby test piątej bramy. Jeśli jednak serce faraona ważyło więcej niż pióro, oznaczało to, że był on skorumpowany i zły. Serce i faraon byliby wtedy zepsuci i test by się nie powiódł.
Brama Dziesiąta
Dziesiąta brama jest zdecydowanie najbardziej kulminacyjna. Wewnątrz tej komnaty rozegrała się bitwa o epickich rozmiarach. Faraon, uosobienie boga słońca, Ra, spędził godzinę w dziesiątej jaskini, walcząc ze swoim arcywrogiem, Apofisem. Walka była przerażająca, a wielu bogów pomagało po drodze. Ostatecznie magia pomogła bogom zdobyć przewagę i w końcu pokonali bestię.
Brama Jedenasta
Przez jedenastą bramę bogowie wyszli z bitwy z Apofisem i ujarzmili go, wiążąc go. Bogowie zabrali Apofisa i jego „armię” i uczynili ich niezdolnymi do dalszego ataku poprzez rozczłonkowanie. Wojna się skończyła, a bogowie byli szczęśliwi. Nadszedł czas, aby faraon przeszedł do ostatniego etapu swojej podróży.
Brama Dwunasta
W ostatnim etapie faraon przygotował się do odrodzenia jako Ra i samo słońce. Po przejściu przez jaskinię, wyłonił się jako bóg słońca, Ra. Zasadniczo stał się słońcem.
W całym starożytnym Egipcie panowało powszechne przekonanie, że po śmierci faraona i zakończeniu mumifikacji, w ciemnościach nocy rozgrywały się próby, przez które musiał przejść. Dwanaście bram trwało dwanaście godzin i jeśli następnego ranka wschodziło słońce, oznaczało to, że faraonowi powiodło się w podziemnym świecie. Z drugiej strony, wierzono, że jeśli faraon poniesie porażkę, słońce przestanie się pojawiać, a życie, jakie znali, zostanie zniszczone.
Back