Toen Judy Garland in 1969 op 47-jarige leeftijd stierf aan een overdosis drugs na een verslavingsprobleem, waren velen bedroefd maar slechts weinigen verrast. Helaas leek de manier waarop ze stierf maar al te veel op de manier waarop ze leefde.
MGMHet geliefde kindsterretje zou later het mikpunt van grappen worden tijdens haar laatste dagen in Londen.
“Ik word altijd als een tragischer figuur afgeschilderd dan ik ben,” zei Judy Garland in 1962. “Eigenlijk verveel ik me dood als een tragisch figuur.” Maar in de zomer van 1969 werd haar tragische erfenis gecementeerd met haar vroegtijdige dood.
Judy Garland was slechts 47 jaar oud toen ze stierf, maar ze had vele levens geleefd. Van kindsterretje tot hoofdrolspeelster tot homo-icoon, Garlands persoonlijke en professionele leven was gevuld met enorme hoogtepunten en verwoestende dieptepunten.
Van het klikken van haar hakken in The Wizard Of Oz tot tapdansen in Summer Stock, Garland was voor haar dood al decennia lang een begrip in Hollywood. Ondanks de heldinnen die ze van de jaren dertig tot vijftig speelde, was Garlands innerlijke wereld net zo wankel als haar kenmerkende vibrato.
“Soms heb ik het gevoel dat ik in een sneeuwstorm leef,” merkte ze ooit op. “Een absolute sneeuwstorm.” Inderdaad, pijn, verslaving en zelftwijfel waren Garland net zo vertrouwd als haar geliefde publiek – vooral tegen het einde van haar leven.
De film Judy uit 2019, met Renée Zellweger in de hoofdrol, verkent deze laatste dagen in Londen, maar zelfs het eigen geliefde medium van de zangvogel, film, kan de tragedie van de dood van Judy Garland nauwelijks vastleggen.
Het ware verhaal achter de film Judy is nog tragischer.
Made For The Stage
Wikimedia CommonsZelfs als een succesvol jong sterretje worstelde Judy Garland met emotionele problemen en drugsmisbruik.
De jeugd van Judy Garland leek zo uit een film te kunnen komen die veel donkerder was dan de vrolijke, hoopvolle films waarin ze meestal schitterde.
Borenaam Frances Gumm in een vaudeville familie, Garland had een klassieke toneelmoeder. Ethel Gumm was vaak kritisch en veeleisend. Zij was naar verluidt de eerste die haar dochter pillen gaf om haar energie voor het toneel op te peppen – en haar daarna weer naar beneden te halen – toen ze nog maar 10 jaar oud was.
Helaas werd verslaving al snel een belangrijk onderdeel van het leven van de actrice. Amfetaminen waren een van haar eerste grote krukken, aan haar gegeven door de studio van MGM om haar optredens voor de camera te verlevendigen.
MGM moedigde dit aan, evenals het misbruik dat de ster maakte van sigaretten en pillen om haar eetlust te onderdrukken. De vertegenwoordigers van de studio zetten de jonge Garland ook op een streng dieet van kippensoep en zwarte koffie om ervoor te zorgen dat de ontluikende ster lichamelijk gelijke tred kon houden met de hedendaagse glamourmeisjes.
Een studiobaas zou tegen de jongeling hebben gezegd: “Je ziet eruit als een gebochelde. We houden van je, maar je bent zo dik dat je op een monster lijkt.”
Natuurlijk deed dit soort ontbering en zelfmisbruik weinig goeds voor het zelfvertrouwen van een pubermeisje. Hoewel ze als jong meisje in een aantal succesvolle films speelde, kreeg ze tegen haar twintigste ook te maken met zenuwinzinkingen.
Ze zou uiteindelijk minstens 20 keer in haar leven een zelfmoordpoging doen, volgens haar ex-man Sid Luft.
Luft herinnerde zich later: “Ik dacht niet aan Judy als een klinisch ziek persoon, of als een verslaafde. Ik was bang dat er iets vreselijks was gebeurd met de verrukkelijke, briljante vrouw van wie ik hield.”
Maar Garland leed natuurlijk aan vele verslavingen. Ondanks hoogtepunten in haar carrière in de jaren veertig en vijftig – waaronder haar populaire remake van A Star Is Born – haalden diverse verslavingen haar uiteindelijk in.
En zoals de film Judy helaas laat zien, zouden deze verslavingen – en andere persoonlijke problemen – uiteindelijk tot haar ondergang leiden.
Judy Garland In Londen
Getty ImagesJudy Garland houdt haar hoofd in haar handen op een studioportret. Circa 1955.
Tegen het einde van de jaren zestig waren Garlands verslavingen en emotionele problemen niet alleen een aanslag op haar gezondheid, maar ook op haar financiën. Zoals Judy liet zien, keerde ze terug naar Londen om shows te geven om zichzelf en haar kinderen te onderhouden.
Garland had eerder succes gehad met een concertreeks in Londen in de vroege jaren ’50, en hoopte waarschijnlijk dat succes te reproduceren.
“Ik ben de koningin van de comeback,” zei Garland in 1968. “Ik ben het beu om terug te komen. Dat ben ik echt. I can’t even go to… the powder room without making a comeback.”
Londen was echter niet de ongeschonden renaissance die ze nodig had. Haar welcome back tour was een microkosmos van de lange carrière van de songstress, met dezelfde opzienbarende hoogtepunten en verpletterende dieptepunten.
Als Judy op was, kon ze het publiek verliefd op haar laten worden zoals ze dat altijd had gedaan, hen wenkend met die romige stem die de wereld in haar ban hield. Maar als ze uit was, kon ze dat niet maskeren voor het publiek.
Een show in januari bewees dat nadat het publiek haar bekogelde met brood en glazen toen Garland hen een uur liet wachten.
Getty ImagesNaar het einde van haar leven toe, worstelde Judy Garland om door haar kenmerkende nummers als “Over The Rainbow.”
Te midden van Garlands carrièrestrijd vertegenwoordigde Londen misschien wel de ergste romantische periode van haar leven. In de film Judy ontmoet Garland Mickey Deans op een feestje en hij verrast haar later door zich onder een dienblad van de roomservice te verstoppen.
In werkelijkheid ontmoette Garland haar laatste echtgenoot toen hij in 1966 drugs bij haar hotel afleverde.
Wikimedia CommonsGarland met haar laatste echtgenoot Mickey Deans tijdens hun huwelijk in 1969.
Maar zoals in de film wordt uitgebeeld, was het huwelijk van Garland en Deans niet erg gelukkig. Naar verluidt was hij vooral bij haar om snel geld te verdienen en te genieten van zijn nabijheid tot de roem.
Judy’s dochter Lorna Luft herinnerde zich dat Deans, op weg naar de begrafenis van haar moeder, erop stond dat hun limousine stopte bij een kantoor in Manhattan. Ze besefte dat hij blijkbaar bezig was met een boekencontract – slechts enkele uren nadat zijn vrouw te ruste was gelegd.
De dood van Judy Garland
Getty ImagesJudy Garland’s kist wordt in een lijkwagen geplaatst.
Deans en Garland waren nog steeds een stel toen hij haar op 22 juni 1969 dood aantrof in hun huis in Belgravia.
Hij brak in bij een afgesloten badkamerdeur en ontdekte Garland ineengezakt op het toilet met haar handen nog omhoog om haar hoofd vast te houden.
De Scotland Yard autopsie vermeldde dat Judy Garland’s doodsoorzaak “Barbituraat vergiftiging (quinabarbitone) onvoorzichtige zelf-overdosering. Onopzettelijk.”
De lijkschouwer, Dr. Gavin Thurston, vond bewijzen van levercirrose, waarschijnlijk te wijten aan de overvloedige hoeveelheid alcohol die Garland gedurende haar leven had genuttigd.
“Dit is heel duidelijk een toevallige omstandigheid bij een persoon die gewend was om gedurende een zeer lange tijd barbituraten te nemen,” zei Thurston. “Ze nam meer barbituraten dan ze kon verdragen.”
Garland’s dochter Liza Minnelli had een ander perspectief. Zij vond dat haar moeder meer aan uitputting overleed dan aan iets anders. Hoewel Garland pas 47 was toen ze stierf, was ze uitgeput van een lange carrière voor mensen, waarbij ze altijd het gevoel had dat ze nooit goed genoeg was.
“Ze liet haar waakzaamheid varen,” zei Minnelli in 1972. “Ze is niet gestorven aan een overdosis. Ik denk dat ze gewoon moe werd. Ze leefde als een gespannen draad. Ik denk niet dat ze ooit naar echt geluk heeft gezocht, omdat ze altijd dacht dat geluk het einde zou betekenen.”
Toen Judy Garland stierf, betekende dat inderdaad het einde. Het was het einde van haar innige band met haar publiek en in zekere zin het einde van een tijdperk. Maar het was ook het begin van haar nalatenschap.
A Star Is Gone
Getty ImagesFans van wijlen Judy Garland wachten om haar lichaam te bekijken in het Frank E. Campbell begrafenisonderneming.
Nog meer dan haar prachtige stem, was een groot deel van Judy Garlands aantrekkingskracht haar vermogen om contact te maken met haar publiek. Vooral homoseksuele mannen vonden in Garland een verwante geest – vooral later in haar carrière.
Misschien had het iets te maken met haar representatie van veerkracht in het gezicht van onderdrukking, voortkomend uit haar vele comebacks. Of misschien sprak haar imago gewoon verschillende elementen binnen homosubculturen aan.
Een fan suggereerde: “Haar publiek, wij, de homo’s, konden zich met haar identificeren… konden zich met haar identificeren in de problemen die ze op en naast het podium had.”
De begrafenis van Garland in New York viel samen met de Stonewall-rellen, die worden gezien als een keerpunt in de homobeweging. Sommige LGBT-historici geloven dat het verdriet om Garlands dood de spanningen tussen de homoseksuele klanten van de Stonewall Inn en de politie zelfs heeft doen toenemen.
Hoe dan ook, het verdriet na de dood van Judy Garland werd wereldwijd gevoeld, van fans tot haar familie en vrienden. Voormalig filmpartner Mickey Rooney zei: “Ze was een groot talent en een groot mens. Ze was – daar ben ik zeker van – in vrede, en heeft die regenboog gevonden. Tenminste dat hoop ik.”
Net als sommige andere sterren die voor haar stierven – zoals Marilyn Monroe – kan een deel van Garlands blijvende kracht worden toegeschreven aan het blijvende effect dat een tragisch figuur in de geschiedenis werpt.
Zoals Monroe wordt Garland echter voor veel meer herinnerd dan alleen als een glamoureuze figuur die te jong stierf. Het ware verhaal van het leven van Judy Garland is dat van een icoon – wiens nalatenschap voor altijd zal voortleven.
Voor meer verhalen over Hollywood-misbruik en verwaarlozing van ontluikende jonge sterren, kijk naar het verhaal van schermsirene Hedy Lamarr en meer schokkende vintage Hollywood-verhalen over de duistere kant van Tinseltown.