Hoe moeten beleggers het risico inschatten van de aandelen die ze kopen of verkopen? Hoewel het concept van risico moeilijk is in te passen in aandelenanalyse en waardering, is een van de populairste indicatoren een statistische maatstaf die bèta wordt genoemd. Analisten gebruiken deze vaak om het risicoprofiel van een aandeel te bepalen. Maar hoewel bèta iets zegt over het koersrisico, heeft het zijn beperkingen voor beleggers die fundamentele risicofactoren willen bepalen.
Wat is bèta?
Bèta is een maatstaf voor de volatiliteit van een aandeel in verhouding tot de markt als geheel. Per definitie heeft de markt, zoals de S&P 500 Index, een bèta van 1,0, en individuele aandelen worden gerangschikt op basis van de mate waarin ze afwijken van de markt.
Een aandeel dat in de loop der tijd meer schommelt dan de markt, heeft een bèta van meer dan 1,0. Als een aandeel minder beweegt dan de markt, is de bèta van het aandeel lager dan 1,0. Aandelen met een hoge bèta zijn riskanter, maar bieden een hoger rendement; aandelen met een lage bèta bieden minder risico, maar ook een lager rendement.
Key Takeaways
- Bèta is een concept dat de verwachte beweging in een aandeel meet ten opzichte van bewegingen in de markt als geheel.
- Een bèta van meer dan 1,0 wijst erop dat het aandeel volatieler is dan de markt als geheel, en een bèta van minder dan 1,0 wijst op een aandeel met een lagere volatiliteit.
- Bèta is een onderdeel van het Capital Asset Pricing Model, dat de kosten van aandelenfinanciering berekent en kan helpen bij het bepalen van het te verwachten rendement in verhouding tot het waargenomen risico.
- Critici beweren dat bèta niet genoeg informatie geeft over de fundamenten van een bedrijf en van beperkte waarde is bij het maken van aandelenselecties.
- Bèta is waarschijnlijk een betere indicator van risico’s op korte termijn dan op lange termijn.
Bèta is een onderdeel van het Capital Asset Pricing Model (CAPM), dat wordt gebruikt om de kosten van aandelenfinanciering te berekenen. De CAPM-formule maakt gebruik van het totale gemiddelde marktrendement en de bètawaarde van het aandeel om het rendement te bepalen dat aandeelhouders redelijkerwijs mogen verwachten op basis van het waargenomen beleggingsrisico. Op deze manier kan bèta van invloed zijn op het verwachte rendement van een aandeel en de waardering van het aandeel.
Bèta berekenen
Bèta wordt berekend met behulp van regressieanalyse. In getallen uitgedrukt geeft de bèta de neiging van het rendement van een aandeel weer om te reageren op schommelingen in de markt. De formule voor de berekening van bèta is de covariantie van het rendement van een activum met het rendement van de benchmark, gedeeld door de variantie van het rendement van de benchmark over een bepaalde periode.
Beta=CovariantieVariantie} = \frac{Covariantie}}{Variantie}}Beta=VariantieCovariantie
De voordelen van bèta
Volgers van het CAPM vinden bèta nuttig. De prijsvariabiliteit van een aandeel is belangrijk om in overweging te nemen bij het beoordelen van risico. Als je risico opvat als de kans dat een aandeel zijn waarde verliest, is bèta aantrekkelijk als een benadering van risico. Intuïtief is het heel logisch. Denk aan een technologieaandeel in een vroeg stadium met een koers die meer op en neer gaat dan de markt. Het is moeilijk om niet te denken dat dat aandeel risicovoller is dan bijvoorbeeld een veilig nutsbedrijf met een lage bèta.
Bijkomend voordeel is dat bèta een duidelijke, kwantificeerbare maatstaf is waarmee gemakkelijk kan worden gewerkt. Zeker, er zijn variaties op bèta, afhankelijk van zaken als de gebruikte marktindex en de gemeten periode. Maar in grote lijnen is het begrip bèta vrij rechttoe rechtaan. Het is een handige maatstaf die kan worden gebruikt om de kosten van eigen vermogen te berekenen die in een waarderingsmethode worden gebruikt.
De nadelen van bèta
Als u belegt op basis van de fundamentals van een aandeel, heeft bèta tal van tekortkomingen.
Om te beginnen, bèta houdt geen rekening met nieuwe informatie. Neem een nutsbedrijf: laten we het bedrijf X noemen. Bedrijf X wordt beschouwd als een defensief aandeel met een lage bèta. Toen het bedrijf zich ging toeleggen op de handel in energie en meer schulden aanging, gaf de historische bèta van X niet langer de aanzienlijke risico’s weer die het bedrijf op zich nam.
Ook zijn veel technologieaandelen relatief nieuw op de markt en hebben ze dus onvoldoende koershistorie om een betrouwbare bèta vast te stellen.
Een andere verontrustende factor is dat koersbewegingen in het verleden een slechte voorspeller zijn van de toekomst. Bèta’s zijn slechts achteruitkijkspiegels en geven weinig weer van wat er in het verschiet ligt. Bovendien heeft de bèta-meting van een enkel aandeel de neiging om in de loop van de tijd om te draaien, wat hem onbetrouwbaar maakt. Toegegeven, voor handelaren die aandelen willen kopen en verkopen binnen korte tijdsperiodes, is bèta een vrij goede risicometriek. Voor beleggers met een langetermijnhorizon is het echter minder bruikbaar.
Risico inschatten
De veelgebruikte definitie van risico is de mogelijkheid om verlies te lijden. Als beleggers aan risico denken, denken ze natuurlijk aan de kans dat het aandeel dat ze kopen in waarde daalt. Het probleem is dat bèta, als benadering van risico, geen onderscheid maakt tussen opwaartse en neerwaartse koersbewegingen. Voor de meeste beleggers zijn neerwaartse koersbewegingen een risico, terwijl opwaartse koersbewegingen een kans betekenen. Bèta helpt beleggers niet het verschil te zien. Voor de meeste beleggers heeft dat niet veel zin.
Er is een interessante uitspraak van Warren Buffett over de academische gemeenschap en haar houding ten opzichte van value investing: “Well, it may be all right in practice, but it will never work in theory.”
Value investors minachten het idee van bèta, omdat het impliceert dat een aandeel dat sterk in waarde is gedaald, risicovoller is dan het was voordat het daalde. Een waardebelegger zou beweren dat een bedrijf een investering met een lager risico vertegenwoordigt nadat het in waarde is gedaald – beleggers kunnen hetzelfde aandeel tegen een lagere prijs krijgen, ondanks de stijging van de bèta van het aandeel na de daling. Bèta zegt niets over de prijs die voor het aandeel wordt betaald in relatie tot fundamentele factoren zoals veranderingen in het leiderschap van het bedrijf, nieuwe productontdekkingen of toekomstige kasstromen.
De bèta van een aandeel zal in de loop der tijd veranderen omdat het rendement van het aandeel wordt vergeleken met het rendement van de markt als geheel.
Benjamin Graham, de “vader van het waardebeleggen”, en zijn moderne voorvechters probeerden goed geleide bedrijven te vinden met een “veiligheidsmarge” – dat wil zeggen, een vermogen om onaangename verrassingen te weerstaan. Sommige elementen van veiligheid komen van de balans, zoals een lage verhouding tussen schuld en totaal kapitaal. Sommige komen voort uit de consistentie van de groei, in de winst of het dividend. Een belangrijk element is dat er niet te veel wordt betaald. Aandelen die worden verhandeld tegen lage multiples van hun winst worden bijvoorbeeld gezien als veiliger dan aandelen met hoge multiples, hoewel dit niet altijd het geval is.
The Bottom Line
Eindelijk is het voor beleggers belangrijk onderscheid te maken tussen kortetermijnrisico – waar bèta en prijsvolatiliteit nuttig zijn – en fundamenteel risico op langere termijn, waar de risicofactoren van het grote geheel meer zeggen. Hoge bèta’s kunnen op korte termijn prijsvolatiliteit betekenen, maar sluiten niet altijd kansen op lange termijn uit.