Hoe gestampte aarden muren worden gebouwd

Geramde aarde wordt al duizenden jaren gebruikt in de bouw, bewijzen van het gebruik ervan gaan terug tot de neolithische periode. De techniek, die vooral in China veel werd gebruikt, werd zowel in oude monumenten als in de volksarchitectuur toegepast, en ook de Grote Muur maakte gebruik van de techniek. Hoewel de belangstelling voor rammenaarde in de 20e eeuw afnam, zijn sommigen nog steeds voorstander van het gebruik ervan, vanwege de duurzaamheid in vergelijking met modernere bouwmethoden. Het meest opmerkelijk is dat bij het bouwen met rammenaarde lokale materialen worden gebruikt, wat betekent dat ze een lage energie-inhoud hebben en weinig afval produceren. Hieronder beschrijven we hoe je met dit materiaal kunt bouwen.

Om te beginnen vereist het werken met gestampte aarde een goed begrip van het klimaat en de locatie waar de constructie moet worden gebouwd. De techniek van gestampte aarde werkt het beste in klimaten met een hoge luchtvochtigheid en relatief gematigde temperaturen. In koudere klimaten kan het nodig zijn om de muren extra te isoleren en op plaatsen met veel neerslag moeten ze extra beschermd worden tegen regen. Bovendien bestaan er in veel landen geen voorschriften voor gebouwen van gebetonneerde aarde. Om deze redenen is het bouwen in gestampte aarde voor sommige locaties niet haalbaar.

Als de locatie eenmaal haalbaar wordt geacht, kan het geraamte voor de muren worden gebouwd. Het geraamte bestaat meestal uit twee parallelle multiplexplaten en wordt vervolgens opgevuld met een laag vochtige aarde, die meestal bestaat uit zand, grind, klei en een stabilisator. Nadat deze kleine laag is aangebracht, wordt zij met behulp van een pneumatische stamper samengedrukt tot ongeveer de helft van haar oorspronkelijke volume. Dit proces wordt iteratief herhaald totdat het frame is gevuld met verdichte aarde, zodat het hout kan worden verwijderd en een vrijstaande gestampte aarden muur overblijft.

Om enkele van de tekortkomingen van deze oude techniek te verbeteren, kunnen extra maatregelen worden genomen om de muren te verbeteren. Om bijvoorbeeld de relatief slechte thermische prestaties van gestampte aarde te verbeteren, kunnen architecten extra isolatie aan de muren toevoegen. Als de isolatie aan de buitenkant wordt aangebracht, moet deze dampdoorlatend zijn om verdamping mogelijk te maken; als de isolatie aan de binnenkant wordt aangebracht, zijn de opties veel flexibeler, hoewel de isolatie niet direct aan de voorkant van de muur moet worden aangebracht. Om rekening te houden met mogelijke waterschade, moeten muren van gestampte aarde worden beschermd door lange overhangende dakranden en worden geplaatst op stevige verhoogde funderingen op ten minste 225 mm boven het maaiveld.

Soms wordt, om deze tekortkomingen te verhelpen en de draagkracht van gestampte lemen muren te vergroten, cement aan het oorspronkelijke grondmengsel toegevoegd als stabilisator. Dit mengsel wordt in tegenstelling tot rammed earth (RE) gestabiliseerde gestampte aarde (SRE) genoemd en is vooral in Australië gebruikelijk. Deze toevoeging kan echter de geprezen duurzaamheid van rammen Earth constructie verminderen vanwege de hoge belichaamde energie van cement. Ontwerpers die kiezen tussen SRE en RE moeten bij hun beslissing rekening houden met klimaat, structurele eisen, duurzaamheid en duurzaamheid.

De techniek van gestampte aarde mag dan een van de oudst bekende bouwmethoden zijn, maar het kan de moeite waard zijn om te onderzoeken of deze techniek kan worden aangepast aan de moderne tijd. Als milieuvriendelijk, sterk en zelfs esthetisch materiaal heeft geramd aarde veel potentieel voor de toekomst – net zo goed als het een hoofdbestanddeel van het verleden was.