Jak wielu bywalców San O wie, od ponad 50 lat elektrownia jądrowa San Onofre Nuclear Generating Station (SONGS) od czasu do czasu uwalnia radioaktywne ścieki do oceanu, tuż przy wybrzeżu od San Onofre State Beach, gdzie znajdują się ulubione miejsca wszystkich miłośników wyrębu lasu, jak również wyczynowe boisko Trestles.
Ten szczególny odcinek wybrzeża odwiedza prawie 2,5 miliona turystów rocznie, według California Department of Parks and Recreation, a wielu z nich, jeśli nie większość, oczywiście znajduje się w wodzie. Brzmi jak problem, prawda?
Fundacja Surfrider, która popchnęła Southern California Edison (SCE), aby zapewnić społeczeństwu zaawansowane zawiadomienie o partii uwolnień ciekłych ścieków do oceanu (można śledzić tutaj), niedawno opublikowała dyskusję między ich naukowcem Katie Day i morskiego radiochemik dr Ken Buesseler o tym, jak bardzo te uwolnienia partii powinny dotyczyć ludzi.
„Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, ale ocean zawiera już wiele z tych samych radioaktywnych zanieczyszczeń pozostałych po opadzie atmosferycznym z prób broni jądrowej z 1950s do ’60s,” mówi dr Buesseler, który założył Centrum Radioaktywności Morskiej i Środowiskowej (CMER) w Woods Hole Oceanographic Institution (WHOI). „Najwyższa wartość odnotowana u wybrzeży Kalifornii to 8 Bq (Becquerel) /m3 na Scripps Pier w La Jolla w 1961 roku.”
Okazuje się, że zgodnie z podaną ilością wycieku – 0,06-0,1 Bq/m3 – mamy do czynienia z około jedną dwudziestą stężenia skażenia radioaktywnego, które już występuje w wodach powierzchniowych Zachodniego Wybrzeża. Buesseler twierdzi, że nawet gdybyś surfował lub pływał w San O codziennie do końca życia, albo jeszcze lepiej przez 100 lat, spowodowałoby to „dodatkową dawkę, która jest ponad 10 razy mniejsza niż promieniowanie, które otrzymujemy przy pojedynczym prześwietleniu zęba”. O ile, oczywiście, poziomy podawane przez SCE nie są w rzeczywistości poziomami zrzucanymi.
Buesseler mówi, że WHOI przeprowadziło tylko jeden test w ciągu ostatnich kilku lat zrzutu SONGS, który został uwolniony 1,1 mili od brzegu. Dobra wiadomość jest taka, że jeśli naprawdę chcesz dwukrotnie sprawdzić liczby SCE, możesz zebrać 5 galonów wody w pobliżu przed, w trakcie i po znanym zrzucie, i wysłać je do laboratorium Buesselera. „Pobieranie próbek oceanu dla cezu-137 jest dostępne za pośrednictwem OurRadioactiveOcean.org, jeśli grupa lokalnych naukowców-obywateli chce pomóc zebrać 5 galonów potrzebnych do wykrycia cezu-137 i crowdfundingu, aby pomóc zapłacić za analizy w naszym ośrodku badawczym w WHOI”. Cena jest niestety wysoka, kosztuje 550 dolarów za próbkę.
Jeśli chodzi o wpływ radioaktywnego ścieku na owoce morza złowione w tym rejonie, Buesseler nie widzi powodów do obaw (choć najlepiej sprawdzić w Kalifornijskim Biurze Oceny Zagrożeń Zdrowia Środowiskowego z wielu innych powodów). Buesseler powiedział Surfrider, że, „biorąc pod uwagę poziomy w oceanie dzisiaj, nie oczekuje się, że nie będzie problemu albo dla ludzi spożywających owoce morza w pobliżu ujścia lub dla zdrowia życia morskiego w pobliżu ujścia.” Nawet przy użyciu japońskiego progu dla poziomów cezu-137, które są podobno najbardziej rygorystyczne (100 Bq/kg), poziomy cezu-137 zgłaszane nie są na tyle wysokie, aby uznać je za niebezpieczne.
Więc, jeśli znajdziesz się tak szczęśliwy, jesteś prawdopodobnie bezpieczny, aby utrzymać surfing San O na co dzień, z wyjątkiem zwykłych zagrożeń związanych z posiadaniem setek ludzi na mocno przeszklonych logach jockeying dla fal. Ale, oczywiście, mając grupę surfujących naukowców obywatelskich zebrać kilka próbek dla WHOI dla bardziej dokładnej, obiektywnej analizy z pewnością pomoże każdemu spać lepiej, jak również.
Kliknij tutaj, aby przeczytać pełną dyskusję na Surfrider.
.